انسان بی هدف به چه ماند؟

محمدرضانبیئی: افرادی که برای آینده ی زندگی خویش هدف یا اهدافی تعریف نکرده یاتعریف نمی کنند، در ایستگاه گذشته متوقف شده و دایم خاطرات گذشته بی حاصل خود یا پیشینیان را با اندوه و حسرت بازگو می نمایند و به گونه ای در این تیر رها شده از شصت, تفحص وتعمق دارند که بطور کامل زمان حال و آینده را به دست فراموشی سپرده اند. این شکل برخورد باسرگذشت عین بی سامانی, واپسگرایی, زوال, خزان و ازهم پاشیدگی است و احتمالا با سرانجامی بدفرجام!

کسانیکه از انتخاب هدف پرهیز دارند یا به هر دلیل در ورطه ی خوف و خطر غلطیده اند, همانند افرادی هستند که بمثابه ضرب المثل معروف: "ازترس مرگ خودکشی می کنند"
این هدف گریزی حد و مرزی برای سن, جنس, نژاد, شغل, تحصیلات, فقیر و غنی و ... قایل نیست.

انسانهای بی هدف و باری به هرجهت, دریک چرخه زندگی بی معنا, قبل ازمرگ طبیعی خود را میرانده و مراسم ختم زود هنگام خود را نیز برگزار کرده اند."

این مردگان متحرک با سقوط دردام روزمرگی و نومیدی, بقول دکتر ویکتور فرانکل* "هر روز خود را تشییع جنازه می کنند" تا روز بعد... و بهمین ترتیب تکرار ملال آور و چرخش کسالت بار و سرانجام, فرد از همه جامانده و رانده ممکن است رهایی از این زندگی را درنابودی خویش خلاصه کند!

*روان درمانگرمعروف وبازمانده ازاسرای جنگی دراردوگاههای کاراجباری وجوخه های مرگ هیتلر.

انتهای پیام/#

گروه اجتماعی بولتن نیوز