مدیریت چیدمان سازمانهای غیردولتی نباید از طریق مسئولین تعریف شود

 گروه اجتماعی: سازمان نظام پزشکی بزرگترین و قدیمی‌ترین سازمان غیردولتی در ایران پس از کانون وکلا می‌باشد که در تاریخ ۱۳۳۵/۱۰/۱۷ تأسیس گردیده است.

به گزارش بولتن نیوز، سازمان نظام پزشکی با حدود دویست هزار عضو پزشک، دندانپزشک، داروساز، علوم تغذیه، ماما، دکترای علوم آزمایشگاه، کارشناسان پروانه‌دار مانند شنوایی شناس، فیزیوتراپ، بینایی سنج، کاردرمانگر و... سابقه‌ای بیش از پنجاه سال دارد. این افراد پس از عضویت در سازمان شماره عضویت در نظام پزشکی دریافت می‌کنند که شماره آن به ترتیب عضویت در سازمان می‌باشد.

شرح وظایف اصلی این سازمان عبارت است از: تعیین تعرفه خدمات تشخیصی درمانی در بخش خصوصی، صدور پروانه مطب شاغلین بخش خصوصی، رسیدگی انتظامی به تخلفات حرفه‌ای شاغلین حرف پزشکی از طریق هیاتهای انتظامی، ثبت نام و صدور گواهی عضویت، تعیین ضوابط و نظارت بر تبلیغات پزشکی، ارائه خدمات رفاهی به اعضای سازمان مانند واحد وام، توزیع آرم طرح ترافیک و ارائه خدمات بیمه‌ای مختلف، مشارکت در تعیین مالیات بر درآمد شاغلین بخش خصوصی و اعزام نماینده به هیاتهای حل اختلاف مالیاتی، معرفی نماینده در شورای عالی بیمه و شورای عالی آموزش پزشکی، تعیین شرح وظایف شاغلین حرف پزشکی، برگزاری برنامه‌های باز آموزی و آموزشی، انتشار نشریه سازمان و غیره. البته برخی از این اقدامات مانند برگزاری برنامه‌های ورزشی و هنری و تشکیل واحد وام از وظایف الزامی سازمان نیستند.

علاوه بر انچه گفته شد، سازمان نظام پزشکی به عنوان تنها خانه صنفی جامعه پزشکان کشور، از اهمیت ویژه‌ای برای قدرت‌های سیاسی و جناحی در حوزه سلامت برخوردار است و استنباط این است که انتخابات این سازمان صنفی، در تعیین معادله‌های پیش روی «وزارت بهداشت دولت دوازدهم»، بسیار مهم و اثرگذار باشد.

انتخاب دکتر محمد آقاجانی معاون درمان وزارت بهداشت به عنوان رئیس ستاد مرکزی اجرایی انتخابات نظام پزشکی از سوی وزیر، بهترین ادعا برای اهمیت سازمان نظام پزشکی در نزد دست اندرکاران وزارت بهداشت است. در همین حال، تعیین ۴ نفر از ۷ عضو هیئت نظارت مرکزی انتخابات نظام پزشکی، از افراد دولتی و نامزد شدن برخی مدیران دولت نشان می‌دهد که ورود چهره‌های نزدیک به جریان وزارت بهداشت به این سازمان صنفی، اهمیت زیادی برای دولتی‌ها داشت.

البته این گونه مدیریت چیدمان در سازمانهای و بقیه مراکز تصمیم گیرنده تنها به سازمان نظام پزشکی محدود نمی شود و اصولا جایی نیست که این سبک و شیوه وجود نداشته باشد. در همه جا سعی می شود با قراردادن افراد خاص و مورد نظر سیاستگذاران اصلی، شرایط را به گونه ای تعریف کرد که عملکرد سیستم برابر اوامر مطاع باشد. بنا بر این در سازمان نظام پزشکی هم نمی توان مثل دیگر جاها انتظار شق القمر داشت.

در این خصوص، در روزهای قبل از برگزاری انتخابات نظام پزشکی، برخی چهره‌های پزشکی که وابستگی به مجموعه وزارت بهداشت ندارند، نسبت به «شبه‌دولتی» شدن سازمان نظام پزشکی هشدار داده و عنوان می‌کردند که نباید اجازه بدهیم چهره‌های سیاسی وارد این سازمان شوند؛ زیرا در آن صورت نمی‌توان انتظار داشت که سازمان صنفی پزشکان بتواند مدافع حقوق جامعه پزشکی در مقابل وزارت بهداشت باشد.

دکتر منوچهر نظری عضو هیئت مدیره انجمن رادیولوژی ایران، صدور حکم رئیس کل سازمان نظام پزشکی از سوی رئیس جمهوری را زیر سئوال می‌برد و می‌گوید: این قبیل تصمیمات باعث شده به نوعی دولت در چیدمان نیروها و سیاست‌های کلی این سازمان صنفی دخالت کند و اجازه ندهد این سازمان حتی در چارچوب قانون مجلس، از اختیاراتی که دارد، برخوردار شود. در نتیجه، وقتی جامعه پزشکی خروجی از سازمان صنفی خود نمی‌بیند، انگیزه کمتری برای مشارکت در انتخابات خواهد داشت.

به هر حال در حالی که انتظار می‌رفت، این دوره از انتخابات سازمان نظام پزشکی از حساسیت بیشتری برخوردار باشد، اما به نظر می‌رسد که ضعف‌های نظارتی و اجرایی در مسیر روند برگزاری انتخابات، کارنامه قبولی نمی‌توان برای آن در نظر گرفت. قرار گرفتن چهره‌های مشهور جامعه پزشکی نزدیک به جریان دولت در سر لیست گروه‌های انتخاباتی، ملغی شدن انتخابات الکترونیکی و برخی ردصلاحیت‌های بدون توجیه، نشان از ضعف‌های آشکار این دوره از انتخابات دارد.