نقش والدين در تأمين اوقات فراغت کودکان

گروه فرهنگ و هنر: مادر احسان شروع به خواندن برنامه‌ بلندبالايي که ازقبل نوشته بود، کرد: صبح روزهاي زوج کلاس شنا، عصرروزهاي زوج کاراته، روزهاي فرد هم تقويتي زبان، رياضي و... احسان که گيج و سردرگم شده بود، با ناراحتي به مادر نگاه مي‌ کرد! پدر که در حال مطالعه روزنامه بود سر از روي روزنامه برداشت و تنها با يک کلام تمام حرف هاي ناگفته پسرش را بر زبان آورد:

 

 

 

به گزارش بولتن نیوز به نقل از روزنامه رسالت، "فکرنمي کني با اين برنامه ريزي بي هدف بچه رو از علاقش دورمي کني؟" با حرف پدر چشم هاي احسان از شادي برقي زد و گفت: "آره بابا جون، من دوس دارم برم کلاس رباتيک. تازه مدرسه هم يه دوره  آموزشي رباتيک توي تابستون گذاشته و..." مادر احسان که گويي از حرف هاي  آنها تعجب کرده بود حرف پسرش را ناتمام گذاشت و گفت: "مگه نمي ‌بيني پسرعمه ات تابستونا 10 جورکلاس مختلف مي ره؟ من کلي رو اين برنامه فکرکردم." پدر سري تکان داد و گفت: "اما اين مهمه که احسان به کاري که مي خواد دنبال کنه علاقه مند  باشه نه اينکه با اجبار وقت فراغتش پر بشه..."آري، با اين مقدمه دريافتيد که دغدغه‌ بسياري از والدين مثل پدر و مادراحسان پر کردن اوقات فراغت بچه‌ ها در تابستان است. بنابر اين پدر و مادرها از همين امروز مي‌توانند براي پر کردن اوقات فراغت کودکان به طور منظم و هدفمند برنامه ريزي نمايند.

 

برنامه ريزي آنها براي اوقات فراغت بايد با مشورت و نظر فرزندان صورت بگيرد، نه فقط با اعمال نظر والدين؛ در غير اين صورت، مهم‌ ترين  مشخصه مفهوم اوقات فراغت، يعني نبود الزام، کمرنگ مي‌شود و در نتيجه کارکردهاي مطرح شده جايگاه خويش را از دست مي‌دهند. والدين همواره بايد نقش راهنما داشته و فرزندان را با توجه به علائق ودلبستگي هايشان جهت پرورش استعدادشان ياري نمايند. 

 

برخي از والدين بچه‌ها را به کلاس‌هاي متعدد تقويتي و ورزشي مي‌فرستند و موجب خستگي آنها مي‌شوند. کلاس‌هاي تابستاني بايد مطابق علاقه و نظر فرزندان باشد؛ ضمن اينکه بخشي از وقت کودکان نيز بايد با والدين بگذرد و بخشي به تفرج و سرگرمي. تفريح‌هاي سالمي مانند کوهنوردي، پياده روي در پارک‌ها و جنگل هاي اطراف شهر، بازي‌هاي پر تحرک مانند فوتبال، واليبال و... با خانواده از جمله برنامه‌ هايي است که در فصل تابستان بيشتر مي‌توان از آن‌ها استفاده کرد. پدرومادرها بايد نظارت دقيق و حساب شده‌اي بر اوقات فراغت فرزندان داشته باشند و حتي بيش از آنچه به دوران تحصيل آن‌ها در مدرسه توجه مي‌کنند، بايد به برنامه ريزي روزهاي تابستان همت گمارند. 

 

پر نبودن اوقات فراغت، سبب دلزدگي کودکان از تحصيل و افت تحصيلي مي‌شود. نوجواني که اوقات فراغت، اعم از روزهاي تعطيل يا اوقات خارج از مدرسه يا تعطيلات تابستاني را بدون برنامه، هدف و انگيزه در خانه يا کوي و برزن به بيهودگي بگذراند، افزون بر اينکه از بدآموزي محيط در امان نخواهد بود، به تنبلي و وقت کشي عادت خواهد کرد. در ضمن والديني که بدون در نظر گرفتن نيازهاي روحي، شرايط سني و علاقه فرزندان خود، اوقات فراغت آنان را به شکل مستبدانه پر مي‌کنند، نه تنها کمکي به شکوفايي استعدادهاي بالقوه آنان نمي‌کنند، بلکه سبب خستگي و کسالت روحي آنها مي‌شوند.

 

نکته آغازين اين است که نام نويسي کودکان در کلاس‌هاي تقويتي - تفريحي و ورزشي شرط اول پر کردن اوقات فراغت آن‌ها نيست. حتي شرکت در کلاس‌هاي ورزشي به صورت فشرده نيز جداي از اينکه وقت کودک صرف رفت وآمد هاي مکرر به مراکز آموزشي و ورزشي و... مي‌شود، ملزم شدن به حضور در ساعت مقرر مانند مدرسه، وي را خسته مي‌کند. پس هيچ گاه نبايد انديشيد که تنها راه پر کردن اوقات فراغت فرزندان نام نويسي آن‌ها در کلاس‌هاي پر هزينه و... است. 

 

 

کودک بايد از ايام فراغت احساس نشاط داشته باشد و ناخود آگاه يادگيري در زمينه‌هاي مختلف در وي افزايش يابد. بنابراين پدر ومادراني که علاقه دارند ضمن سرگرم شدن فرزندانشان يادگيري آنان را هم افزايش دهند لازم است موارد ذيل را رعايت نمايند:

 

1- امکان معاشرت کودک را با دوستان قابل اعتماد فراهم سازيد و توصيه مي‌شود به نحوي با خانواده دوستان ارتباط برقرار کنيد.

2- کتاب‌هايي متناسب با علائق فرزند تهيه نماييد.

3- وقت بيشتري را به فرزند اختصاص دهيد تا در نتيجه ارتباط متقابل، شناخت شما از همديگر نيز بيشتر گردد.

4- بخشي از کارهاي منزل را بنا به «انتخاب فرزندان» به آن‌ها واگذار کنيد.

5-  امکانات تهيه کارهاي دستي ارزان قيمت را در منزل فراهم آوريد و خود نيز راهنمايي آن‌ها را عهده دار شويد.

نهايتا اينکه دوست فرزندانتان باشيد وعلاوه برعميق تر شدن اين رابطه دوسويه با کشف استعدادهاي وجودش، او را به سوي کمال راهنمايي کنيد. آنگاه فرزندتان سال تحصيلي آينده را پرانگيزه تر و هدفمندترازهميشه آغاز خواهد کر د و آينده‌اي تضمين شده در روابط کاري و اجتماعي در پيش خواهد داشت.

بزرگ شديم و فهميديم که دوا، آب ميوه نبود.

بزرگ شديم و فهميديم که پدر هميشه با دستان پر باز نخواهد گشت آن طور که مادر گفته بود.

بزرگ شديم و فهميديم که چيزهاي ترسناک تر از تاريکي هم هست!

بزرگ شديم به اندازه اي که فهميديم پشت هر خنده  مادر هزار گريه بود و پشت هر قدرت پدر يک بيماري نهفته!

بزرگ شديم و فهميديم که مشکلات ما ديگر در حد يک بازي کودکانه نيست!

و ديگر دستهاي ما را براي عبور از جاده نخواهند گرفت!

بزرگ تر که شديم، فهميديم که اين تنها ما نبوديم که بزرگ شديم؛ بلکه والدين ما هم همراه با ما بزرگ شده اند و چيزي نمانده که بروند! شايد هم رفته باشند...!

خيلي بزرگ شديم تا فهميديم که دليل چين و چروک صورت مادر و پدر، نگراني از آينده ما بود.

خيلي بزرگ شديم تا فهميديم سختگيري مادر، عشق بود،

غضبش عشق بود

و تنبيهش عشق...

و خيلي بزرگتر شديم تا فهميديم زيباتر از لبخند پدر، انحناي قامت اوست!