نفس تازه سيما زير پاي مادر

در ارتباط با دو مجموعه امسال، یعنی "نفس" و "زیرپای مادر" باید گفت که جلیل سامان به دنبال همان دو کار قبلی اش خوب عمل کرده. و کسانی که آندوره را دیده اند بخوبی فضای فیلم را باور پذیر حس می کنند. و این نشان می دهد که آقای سامان برغم مشکلات و کمبود امکانات مجموعه ای شریف ساخته.، البته صدای محمد اصفهانی مانند کار قبلی سامان بسیار دلنشین است و بیننده را به دهه پنجاه می برد. اما زیرپای مادر همانند فیلم نامه های قبلی نعمت الله نه تنها غیرقابل باور و اغراق آمیز است که اصلا این نوع جملات که ایشان بکار می برند در میان هشتا میلیون ایرانی حتی یکی هم نیست که بطور روزانه بکار برد، و این لوس بازی و بچه بازی است، دیگر نقص این مجموعه چهره پردازی خنده دار بازیگران اصلی است. البته دیرباز قابلیت خودش را در دیگر مجموعه ها نشان داده، اما پسرش (مجید نوروزی) بسیار بدبازی کرده و اصلا نه قیافه اش به نقش می خورد و نه توانایی دارد. حیف از پریوش نظریه و آتیلا پسیانی. فیلم برداری آن نیز که به اصطلاح خواسته از چند سریال دو دهه گذشته آمریکایی تقلید کند که قبلا هم در ایران در یکی دو اثر دیگر دیده شد اعصاب خرد کن ومسخره و منسوخ است و هیچ دلیل برای این نوع فیلم برداری وجود ندارد.