درد دل مادر ملی پوشی که بستری است

در این تصادف مهره های چهار و پنج کمر سارا شکسته بود و شکستگی به داخل نخاع رفته بود. پزشکان و خانواده ترجیح داده بودند روزهای اول چیزی درباره قطع نخاعی به او نگویند ولی چند روز پیش این خبر ناگوار را بالاخره دادند و واکنش سارا به طبع خوب نبود. مریم ابوترابیان، مادر سارا به خبرآنلاین می  گوید: «هنوز این مساله را قبول نکرده. می گوید هر طور شده من می توانم راه بروم. اثرات مورفین هم که می رود، از ما می خواهد که اجازه بدهیم که پزشکان معالجه اش نکنند و دور از جانش راحتش کنند. قبول این که دیگر نمی تواند راه برود، برایش سخت است.»

مهره های کمر سارا جراحی شده. او ضربه مغزی شده بود  و روز اول هم با شوک به زندگی برگشت. شانه و دست راست او هم منتظر جراحی هستند. ریه های او عفونت کرده و پزشکان منتظرند وضعیت ریه بهتر شود تا دست و شانه اش را جراحی کنند. مادرش می گوید: «باید سرفه کند تا خون و عفونت خارج شود اما دنده هایش شکسته و نمی تواند این کار را کند.»

تا قبل از این که شانه و دست سارا جراحی شود، 32 میلیون تومان آنها هزینه بیمارستان داده اند. هشت میلیون تومان هم هزینه پیچ و مهره ای شد که برای جراحی دست و شانه نیاز بود. خانواده عبدالملکی توان پرداخت این هزینه ها را ندارند. پدر و مادر سارا هر دو کارگر ساده هستند و به گفته مادر سارا حتی یک ریال این 40 میلیون تومان را هم بدهی کرده اند. برای هزینه جراحی دست و شانه هم 10 میلیون تومان نیاز است، پولی که یکی از خیرین در تماس با خبرآنلاین به سارا کمک کرد. بعد از انتشار خبر اتفاقاتی که برای این ملی پوش افتاد، این خیر با خبرآنلاین تماس گرفت و با مطلع شدن از راه ارتباط با خانواده سارا به بیمارستان آسیا رفت تا با قبول بخشی از هزینه ها، کمی از دغدغه های آنها کم کند. ابوترابیان با تشکر از این فرد می گوید: «آقای تشکری آمدند و 10 میلیون تومان به حساب بیمارستان ریختند. ما ممنون ایشان هستیم. کمک بزرگی بود. باور کنید من و پدر سارا غرور داریم و تا به امروز دستمان را جلوی کسی دراز نکرده بودیم. ولی الان حاضریم به هر کسی که می شود رو بزنیم تا دخترمان را سرپا ببینیم.»

از 40 میلیونی که تا به امروز هزینه بیمارستان شده، خانواده سارا 30 میلیون قرض کرده اند. البته این همه بدهی آنها نیست. بیمارستان اعلام کرده برای جراحی ها ریه، ادامه درمان و هزینه های اتاق ICU کل مبلغی که باید پرداخت شود تا صد میلیون تومان هم شاید برسد. این برای خانواده ای که هیچ پشتوانه مالی ندارد در کنار قطع نخاع شدن دخترانشان شوک بزرگی است. به همه این ها هزینه ها بعد مرخص شدن از بیمارستان هم باید اضافه شود. مادر سارا می گوید: «دکترها و پرستارها می گویند هزینه های نگهداری سارا خیلی زیاد است. تخت بیمارستانی، ویلچر، توآلت فرنگی، تشک مواج، سون و یک تشک مخصوص برای مدفوعش می خواهد. تا دو سال هم باید در خانه فیزیوتراپی شود. با این وضعیت سارا من هم دیگر نمی توانم سرکار بروم و کمک خرج باشم.»

علی برادر سارا هم ورزشکار بوده. ماجرایی که برای علی پیش آمده، مادر آنها را مطمئن کرده که هیچ یک از مسوولان شهر کرج در اتفاقی هم که برای سارا افتاده به آنها کمکی نمی کند: «علی قهرمان کیک بوکسینگ است و قرار بود به ارمنستان برود. دو میلیون تومان پول می خواست. من پیش از نماینده کرج در مجلس گرفته تا شهردار و اعضای شورای شهر رفتم تا وام بگیرم ولی کسی کمکم نکرد.» علی از ورزش خداحافظی کرد ولی سارا که هم بازیکن تیم ملی راگبی است و هم مدرک داوری و مربیگری این رشته، مربیگری هندبال دارد، بازیکن هندبال، فوتسال و فوتبال و کیک بوکسینگ بوده، کارش را ادامه داد: «صبح  چهار از خواب بیدار می شد تا تهران می رفت، هم درس می خواند، هم کار می کرد و همه ورزش.»  مادر سارا امیدوار است که روزی دخترش را دوباره روی پاهاش ببیند: «دکتری که کمرش را جراحی کرد، گفت اگر هر روز فیزیوتراپی و ورزش درمانی کند می تواند بعد دو سال با واکر راه برود. من امیدم به خداست. امیدوارم دوباره سارا بتواند راه برود.» 

خانواده سارا امیدوارند هم به معجزه خدا وهم به معجزه کسانی که دستان آنها را بگیرند و در این روزهای سخت باری از دوش آنها بردارند.