20 واقعیت دربارۀ تبعیضِ جنسیتی علیه زنان در هالیوود

گروه سینما و تلویزیون، این هفته مطالعه جدیدی با نام «تعصب جنسیتی بدون مرز»، توسط موسسه «دیویس جینا» درمورد جنسیت در رسانه ها منتشرشد. این مطالعه که توسط دکتر استیسی اسمیت و تیم ارتباطات و روزنامه نگاری دانشکده آننبرگ دانشگاه کالیفرنیای جنوبی انجام شده، در واقع 120 فیلم را در 10 نمونه از سودآورترین بازارهای فیلم جهانی موردبررسی قرار می دهد.

به گزارش بولتن نیوز به نقل از هافینگتون پُست، این فیلم ها که رتبه های G ،PG، یا PG-13.5 و یا معادل آنها را دارد، با فیلم های مشابه در ایالات متحده مقایسه شدند. بر این اساس البته یک مقوله هم برای مقایسه ایالات متحده و بریتانیا ایجادشد؛ چرا که مسئلۀ تبعیض نژادی در آثار سینمایی هردو کشور بسیار شایع بود و با این حال ایالات متحده، تقریباً از نظر تمامی محورها و مقیاس ها در سطح پایین تری قرار داشت.

با این حال آنچنان که همه روزه توسط غول های رسانه ای و نظام عریض و طویل تبلیغاتی غرب، ترویج می شود، کشورهای اسلامی(به ویژه کشورهایی همچون ایران که در تقابل علنی سیاسی با غرب قرار دارند و نه ترکیه که باوجود آن که بزرگترین زندان روزنامه نگاران جهان است، چندان مورد انتقاد رسانه های غربی قرار نمی گیرد)، کشورهای آسیایی و ابرقدرت های اقتصادی شرقی(همچون چین و روسیه) و از آن سو کشورهای که به تازگی به قدرت های اقتصادی جهان تبدیل می شوند(همچون برزیل) که گروه اول به دلیل ایجاد محدودیت برای زنان و گروه دوم برای آنچه توسط رسانه ها استفادۀ ابزاری از زنان اعلام می شود، مورد انتقاد غرب و رسانه های غربی قرار می گیرند.


انتقاداتی که به نظر می رسد، علی رغم تبلیغات فراوانی که با صرف هزینه های هنگفت اعمال می شود، بیشتر برای خارج کردن خود این قدرت های غربی از مرکز توجهات و انتقادات می باشد. به بیان دیگر برخلاف آنچه معمولاً در رسانه های غربی تبلیغ می شود، این غرب و هنر و رسانۀ غربی است که بیش از همه حقوق زنان را زیرپا می گذارد و تنها وقتی به آنان بها می دهد که عطف توجه به آنان در راستای منافع اقتصادی و سیاسی شان باشد.

با این تفاسیر، چنان که در نتیجۀ این پژوهش خواهیم دید، تاریخ سینمای غرب، تاریخ تبعیض جنسیتی علیه زنان بوده و هالیوود و دیگر ابزارهای رسانه ای غرب، برخلاف ادعاهای سردمداران سیاسی و رهبران فرهنگی غربی که خود را حامی حقوق زنان و عموم شهروندان می دانند، مهمترین وسیله برای ایجاد این تبعیض جنسیتی و سلطه بر حقوق اقلیت ها و زنان بوده است.

بر این اساس، نویسندۀ گزارشِ هافینگتون پُست، ادامه می دهد: این موسسه برای بحث درمورد یافته های خود، دومین همایش جهانی سالانۀ «جنسیت در رسانه» را برگزارکرد و من در این همایش شرکت کردم و اولین چیزی که متوجه شدم این بود که چگونه ممکن است مردم به ویژه افراد فعال در این صنعت، از این واقعیت و تبعات آن غافل بمانند؟ و بعد هم اینکه چگونه می توانیم این اطلاعات را به مخاطبانی بدهیم که با اثرات این تعصب زندگی می کنند، اما به روشنی از وجود آنها بی اطلاعند!

مطالعات دیگر نشان می دهد تبعیض جنسیتی روزمره به چشم بیشتر مردم نمی آید. یکی از اشکالی که تبعیض جنسیتی - ازجمله رسانه های رو در رو - به خود می گیرد، این است که مردم حضور زنان و گفتار آنها را دست بالا می گیرند.

این امر همه جا اتفاق می افتد. نه اینکه ما تصورکنیم زنان لزوماً به اندازه مردها ظاهر می شوند یا صحبت می کنند، بلکه انتظار ما این است که آنها به نسبت مردها کمتر حرف بزنند، کمتر دیده شوند و اصولاً صحبت نکنند، بنابراین در مقایسه، هر مقدار حضور ظاهری و یا گفتار زنان(هرچند بسیار هم اندک باشد)، از دید ما "بیش از حد" و زیاد جلوه می کند. این انتظار ناخودآگاه، پیرامون وضعیت و پیش فرض های فرهنگی جاری نقش اجتماعی و قدرت، چیزهای زیادی را برملا می کند.
 
با وجود چنددهه تحقیق، آشکار است که ما به لحاظ فرهنگی، همیشه عادت داریم زنان را درحاشیه ببینیم. طوری که حتی متوجه حضور آنها نشویم، زنان آن گونه که دیویس اشاره می کند، تنها 17درصد صحنه های پُرجمعیت فیلم ها را به خود اختصاص می دهند. درحالی که بینندگان همواره تصور می کنند که زن ها تقریباً به اندازه مردان و گاه بیشتر از آنها نشان داده می شوند. این آمار 17 درصدی فوق العاده جالب است، زیرا این درصد تقریباً به اندازه درصد حضور زنان در سمت رهبری دولت ها و کسب و کار تجاری است.

از سال 1946 تاکنون این نسبت حضور مردان به زنان در فیلم ها، اساساً و با تغییراتی بسیار اندک، ثابت مانده است. آن طور که دیویس اثبات کرده با این حساب، "ما 700 سال تا برابری در رسانه های ایالات متحده فاصله داریم."  و رسیدن به این توازن به شدت مهم است، زیرا به گفته او "80 درصد رسانه هایی که ما مورداستفاده قرار می دهیم، در ایالات متحده تولید می شود و ما مسئول صدور چنین تصویری از دختران و زنان به جهان هستیم." و این تصویر زیبا و مناسبی نیست.

بیست واقعیت مهم درباره جنسیت در فیلم های سال 2014

1- در سطح جهانی، در مقابل هر 1 شخصیت زن،  2.24 شخصیت مرد وجود دارد.

2- از مجموع 5799 شخصیت اصلی و فرعی تنها 30.9 درصد زن و  69.1 درصد مرد هستند.

3- همین نسبت در فیلم های کودکان هم مشاهده می شود و تنها 29.2 درصد شخصیت زن در این نوع فیلم ها وجود دارد.

4- کمتر از یک چهارم فیلم های موردبررسی یعنی (23.3 درصد) دارای شخصیت اصلی زن یا شخصیت کمکی زن در رهبری هستند.

5- فیلم های دو رگۀ بریتانیایی/امریکایی و فیلم های هندی، در پایین ترین میزان تعادل جنسیتی قرار دارند و کمتر از یک چهارم شخصیت های اصلی این قبیل فیلم ها زن هستند. در فیلم های دو رگۀ بریتانیایی/امریکایی این میزان حدود 23.6 درصد و در فیلم های هندی 24.9 درصد است.

6- این نسبت حضور زنان بر صحنه فیلم ها، واقعیت های پشت دوربین را نیز بازتاب می دهد. از تعداد 1452 فیلم سازی  که جنسیت آنها مشخص شده ،تنها  20.5 درصد زن و  79.5 درصد مرد هستند.

7- تنها 7 درصد کارگردان ها، 19.7 درصد فیلمنامه نویسان، و 22.7 درصد تهیه کنندگان فیلم ها، زن هستند.

8- فرانسه نسبت جنسیتی بدتری دارد و  در مقابل هر 1 زن، 9.1 مرد وجود دارد.

9- برزیل با نسبت 1 زن در مقابل 1.7 مرد، بهترین رتبه را دارد و ایالات متحده، چطور؟ 3.4 مرد در مقابل 1 زن!!!

10- در فیلم هایی که توسط کارگردان زن ساخته شده، 6.8درصد حضور زنان بیشتر است و وقتی فیلمنامه نویس زن باشد 7.5درصد حضور بیشتر زنان مشاهده می شود. با اینحال - این طور که در این گزارش آمده - این رشد مقطعی ممکن است چیز خوبی نباشد. "این توضیح نشان دهندۀ باوری قدیمی است" از چیزی که خوب میدانی و می شناسی بنویس "از سوی دیگر، ممکن است زنان تصمیم بگیرند فیلمنامه هایی را بنویسند و کارگردانی کنند که شخصیت های زن بیشتری دارد. مورددوم البته مشکلات بیشتری ایجاد می کند. زیرا این کار، گسترۀ کارگردانی و نوشتن موقعیت های مختلف برای زنان را محدود کند."


11- نحوۀ بیان و نمایش جنسیت، به ویژه با درنظرگرفتن نفوذ رسانه ها بر تخیل و درک شخصی کودکان از خودشان هم همواره مشکل زاست. شخصیت های زن بیش از دوبرابر مردان احتمال دارد مجبور به پوشیدن لباس های سکسی و تحریک کننده باشند. (24.8 درصد در مقابل 9.4 درصد)

12- شخصیت زن بیش از دو برابر مردان احتمال دارد بیش از حد لاغر باشند. (38.5 درصد در مقابل 15.7 درصد)

13- شخصیت های زن بیش از دو برابر مردان تا حدی یا به طور کامل برهنه هستند. (24.2 درصد در مقابل 11.5 درصد)

14- در فیلم ها، اظهارنظر شخصیت ها نسبت به ظاهر زنان 5 برابر بیشتر از گفتگو راجع به ظاهر مردان است.

15- در فیلم هایی با شخصیت های تخیلی برای کودکان کم سن و سال تر ، که در آن شخصیت ها بین 13-39 ساله هستند، زنان به همان اندازه و به طرز نامتناسبی جنسی و تحریک آمیز هستند. و حتی بدتر، این که در فیلم های مخصوص کودکان ، شخصیت های زن به شدت بیشتر از فیلم های مخصوص بالغین لاغر هستند.

16- به عنوان مثال، در ایالات متحده، با اینکه زنان 46.3 درصد از نیروی کار این کشور را تشکیل می دهند، باز هم تنها 23.2 درصد از شخصیت های شاغل فیلم ها زن هستند. این یکی از بزرگترین تفاوت های بازنمودی در میان تمام کشورهایی است که مورد مطالعه قرار گرفته اند. نیازی به گفتن نیست،که هیچ کجا زنان به عنوان افرادی که واقعا برای کسب درآمد کار می کنند برجسته نمی شوند.

17- هند کوچکترین اختلاف را در ترسیم عرصۀ مشاغل و نیروی کار را در فیلم ها نشان می دهند : زنان 25.3 درصد از نیروی کار غیرفعال و 15.6 درصد نیروی کار فعال فیلم ها را تشکیل می دهند.

 
18- وقتی محققان شخصیت هایی که سمت های مدیریتی دارند را به عنوان نمایش جانشین رهبری بررسی می کنند، زنان تنها 13.9 درصد از این نقش ها را بر عهده دارند. این مطالعه اشاره می کند که "در نمونه جهانی، قدرت شغلی با مشارکت زنان در تقابل است" و این آمار، 13.9 درصدی در واقع چندان هم دور از واقعیت نیست. در ایالات متحده تنها 17 درصد مدیران  100 شرکت بزرگ و برجسته این کشور زن هستند، و در سطح بین المللی این میزان 24 درصد است. زنان تنها 3 درصد تعداد مدیرعامل های جهان را تشکیل می دهند.
 
19- احتمال دیدن مردها در سمت وکیل مدافع و قاضی با نسبت (13 به 1)، دانشگاهی  (16 به 1)، پزشک و دندانپزشک (5 به 1)  است و تنها سه شخصیت زن به عنوان رهبر سیاسی قدرتمند نشان داده شده که از این سه نفر هم یکی اصلا صحبت نمی کند. دومی فیل است و سومی  مارگارت تاچر.  

20- مردان در مشاغل پایه که نیاز به تخصص در علوم پایه و مهندسی دارد  با نسبت 7 به 1 نشان داده می شوند، در ایالات متحده، که زنان 24 درصد از نیروی کار پایۀ این کشور را تشکیل می دهند، مردان تا 87.5 درصد از این قبیل مشاغل را به خود اختصاص می دهند.