جوان قاتل براي دومين بار به قصاص محكوم شد

به گزارش فارس، شامگاه 22 دي 83، مأموران كلانتري 134 شهرك قدس از طريق مركز فوريت‌هاي پليس از وقوع يكي درگيري در خيابان حسن سيف اين شهرك باخبر شدند.
مأموران با حضور در محل حادثه، متوجه شدند كه تعدادي از جوانان محل كه همسايه بودند با هم درگير شدند كه در نتيجه اين درگيري يكي از جوانان به نام عليرضا، از سوي يكي ديگر از جوانان به نام شهريار، مورد اصابت ضربات متعدد چاقو قرار گرفته و به بيمارستان منتقل شده است.
ساعتي بعد مسئولان بيمارستان، با تماس با كلانتري 134 شهرك قدس اعلام كردند كه جوان مجروح به علت شدت جراحات وارده فوت كرده است.
تحقيقات براي شناسايي و دستگيري شهريار آغاز شد و چند ساعت بعد، شهريار كه در منزل يكي از دوستانش مخفي شده بود، دستگير شد.
شهريار پس از اعتراف به قتل عليرضا گفت: آن شب در محل به همراه برادر و دوستانم ايستاده بوديم كه عليرضا به همراه چند نفر ديگر از مقابل ما عبور كردند و عليرضا كه مشخص بود مست بود و حال خوبي نداشت به ما فحاشي كرد. درگيري لفظي بين ما به درگيري فيزيكي كشيده شد كه اول عليرضا چند ضربه با چاقو به برادرم زد. من به خانه رفتم و پشت در بودم كه عليرضا از پشت در با چاقو ضربه‌اي به پيشاني من زد. بعد از آن من هم با چاقو چند ضربه به او زدم.
رسيدگي به اين پرونده،‌ به شعبه 71 دادگاه كيفري استان تهران واگذار شد و اين شعبه بعد از انجام دادرسي، حكم به قصاص متهم داد. وكلاي متهم به اين حكم اعتراض كردند و پرونده به ديوان عالي كشور ارجاع شد.
ديوان عالي كشور بعد از بررسي پرونده، با توجه به شبهه بيمار بودن و جنون متهم، حكم اوليه را نقض و دستور رسيدگي مجدد در شعبه ديگري را صادر كرد. ابتلا مشكلات و بيماري روحي بيمار محرز شد اما جنون وي كه باعث انجام قتل شود، هيچ گاه محرز و اثبات نشد.
اين پرونده به شعبه 74 دادگاه كيفري استان تهران ارجاع شد و امروز به رياست قاضي حسن تردست برگزار شد.
در ابتداي جلسه، اصغري روشن، نماينده دادستان با قرائت كيفرخواست گفت: با توجه به مدارك موجود در پرونده و اقرار صريح متهم، بزه انتسابي محرز است و تقاضاي مجازات وي را دارم.
در ادامه جلسه، والدين مقتول به عنوان اولياي‌‌دم در جايگاه قرار گرفتند و با اعلام شكايت مجدد از متهم، خواسته خود را قصاص عنوان كردند.
مادر مقتول درباره حادثه گفت: وقتي متوجه درگيري شدم، از خانه خارج شدم و ديدم كه برادر مقتول به شدت به پسرم فحاشي مي‌كند. براي جدا كردن و فيصله دادن موضوع، وسط خيابان در حال صحبت بوديم و بدون اينكه درگيري فيزيكي بين پسر من و برادر متهم وجود داشته باشد، متهم از خانه خود خارج شد و آرام آرام به پشت پسر من آمد. او را نمي‌شناختم و فكر مي‌كردم رهگذر است. پشت سر پسر من قرار گرفت، در همين زمان متوجه شدم كه پسرم در حال لرزيدن است، نمي‌دانستم چاقو خورده كه ناگهان، متهم چاقو را بالا برد و ضربه ديگري به او زد.
پسرم روي زمين افتاد و خون شديدي از بدن او خارج شد تا اينكه توسط حاضران در محل او را به بيمارستان بردند. متهم هم بعد از اينكه پسرم را زد، از آنجا فرار كرد.
بعد از اظهارات مادر مقتول، متهم به دستور قاضي در جايگاه قرار گرفت تا انگيزه خود را از ارتكاب قتل بازگو كند.
متهم در جايگاه قرار گرفت و اتهام عمدي بودن قتل را منكر شد و گفت هيچ عمدي در قتل عليرضا نداشته است. متهم، در ادامه شروع به گريه كرد و با بيان اينكه از اين كار بسيار پشيمان است به پاي مادر مقتول افتاد و از مادر مقتول خواست، او را ببخشد.
قاضي از متهم خواست كه جزئيات حادثه و انگيزه خود از ارتكاب قتل را بازگو كند كه به علت اينكه متهم به شدت گريه مي‌كرد، از او خواست بنشيند تا وكيلش اظهارات خود را بيان كند.
وكيل مدافع متهم، با متهم كردن مسئولان بيمارستان به جعل سند، گفت: زماني كه مقتول را به بيمارستان رساندند، زنده و هوشيار بود و 45 دقيقه بعد از آن و به علت خونريزي فوت كرد. اگر يك جراح به موقع او را جراحي مي‌كرد مقتول الان زنده بود. مسئولان بيمارستان مدعي شدند كه وقتي عليرضا را به بيمارستان رساندند، فوت كرده بود.
بعد از اظهارات وكيل مدافع متهم، قاضي تردست، ختم جلسه را اعلام كرد و بعد از مشورت با اعضاي دادگاه، حكم به قصاص متهم دادند.
خانواده جوان قاتل كه بيرون دادگاه حضور داشتند، بعد از پايان جلسه به پاي مادر مقتول افتادند و به او التماس كردند كه از گناه متهم گذشته و رضايت بدهد.