ضرورت تعمق در آموزه‌های دینی / 1

گروه سبک زندگی، مطالبی که در ادامه به نظرتان رسیده و در قالب پرونده‌ای تحت عنوان «تحلیلی بر نامه‌ی 31 نهج‌البلاغه درحوزه‌ی سبک زندگی اسلامی» آورده می‌شود، سلسله گفتارهای دکتر محمدحسین باقری، استاد و عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی‌ست که پس از پیاده‌سازی و چندین بار ویرایش در اختیار ما قرار گرفته است.

به گزارش بولتن نیوز، وی سعی نموده تا با تفسیر مبتنی بر آیات و روایات دینی و همچنین اصول جامعه‌شناسی و روان‌شناسی از نامه‌ی 31 نهج‌البلاغه، باب جدیدی در مقوله‌ی سبک زندگی اسلامی باز کند.

بسم‌الله الرحمن الرحیم «و جاهِد فِي الله حقَّ جِهاده ولا تأخُذکَ في الله لَومَه لائم، و خُضِ الغَمراتِ لِلحَقّ حَیثُ کانَ، وتَفَقَّه فِی الدِّین، و عَوِّد نَفسَکَ التَّصَبُّر عَلَي المَکروه و نِعمَ الخُلُقُ التَّصَبُّرُ فِي الحقِّ»

-رسیدیم تا اینجا که حضرت فرمودند: حق جهاد در راه خدا را ادا کن و در راه حق، خودت را وارد گرداب‌ها کن و نترس. یعنی اگر لازم است در مسیر حق، وارد سختی‌هایی شوی وارد شو و نترس. فوقش این است که آدم‌های کمتر دیندار یا آدم‌هایی که دین را قبول ندارند، با ما قهر کنند. من مثال زدم خدمتتان که گاهی مثلاً در فضای دانشگاه می‌بینید که شما در تربیت فرزندتان خیلی حساسیت ندارید. بعد به یک جایی می‌رسد، یکهو می‌آید می‌گوید که یکی آمده خواستگاریم و علی الظاهر هم چیزی معلوم نیست. بعد که کار تمام می‌شود حساب می‌کنید می‌بینید ای داد بی داد، داماد ما که اصلاً اهل نماز نیست. مگر ما چه کار کردیم که اینشان اصلاً اهل روزه نیست. چرا اینجوری شد؟ چون آنجایی که باید محکم دینداری می‌کردی، همه‌ی دین را قبول می‌کردی، آنجا این کار را انجام ندادی. آنجا آن حساسیت را در تربيت فرزند و حجاب و ارتباطاتش نشان ندادي. بعد یواش یواش زاویه پیدا شد. بعد می‌بینی طرف بابا بزرگ شده، پسرها دخترها دامادها خیلی دیگر او را قبول ندارند. می‌گویند که او یک پیر مرد مذهبی است. أُمُّل است.

اگر ما دینداری را ضعیف کردیم از این شکاف‌ها و از این فضاها به وجود می‌آید،. این دینداری ضعیف کردن، دو تا عیب بزرگ دارد. یکی اینکه به خودتان ظلم کردیم، چرا؟ چون دین غذای روح است، برای سعادت بشر آمده است. وقتی شما ضعیف دینداری کردید، مثل این است که یک پلو کباب جلوی یک آدم گرسنه گذاشته‌اند، اما نمی‌تواند بخورد. چنین فردی به سعادت نمی‌تواند برسد. نمی‌تواند باعث نجات باشد. یکی دیگر اینکه ظلم به دین است. چرا؟ چون آدم‌هایی که بیرون شما را به عنوان تابلوی دینداری، بچه بسیجی و بچه هیئتی می‌شناسند، می‌گویند نگاهش کن! این هم دینداریش است. نمازش را می‌خواند، فلان کارش را هم انجام مي‌دهد. تفکر علي‌وار می‌گوید اگر می‌آیی مسجد نماز می‌خوانی، باید ترتیبی بدهی ربا را هم بگذاری کنار. با هم جمع نمی‌شود.

چرا خیلی‌ها از دین زده می‌شوند. یکی از دلایلش همین‌هاست. کسی که از بیرون نگاه می‌کند، می‌گوید این دین باید شما را از ربا نجات دهد. خوب وقتی نجات ندهد، به درد نمی‌خورد. آن وقت چه اتفاقی می‌افتد؟ این ظلم به دین است. وقتی که حضرت امام می‌فرمودند که مملکت اسلامی همه‌اش باید اسلامی باشد یعنی چی؟ یعنی مسلمانی کردن، پذیرش اسلام، پذیرش دستورات دینی در همه‌ی ابعادش و به تعبیر مولا علی (ع) بی‌توجه به اینکه دیگران سرزنش‌مان بکنند. سؤال این است پیامبران چه قدر دینداری کردند؟ چه قدر در مسیر دین حرکت کردند؟ پیامبران رسولان خداوند بودند. پیام دین را برای ما آوردند و خودشان همه‌ی دین را سعی کردند بشناسند و قبول کنند. همه‌ی دین را خواستند. پیامبران نعوذ بالله دینداریشان ضعیف نبود. شما پیامبران را قبول دارید؟ مي‌گوييد بله. خداوند در سوره‌ی مائده آیه‌ی 54 هم می‌فرمایند خداوند کسی را دوست دارد که از ملامت دیگران نگرانی خیلی ندارند

باید به این جملات بیشتر فکر کرد. «و جَاهِد فِی اللهِ حَقَّ جِهَادِه ولا تَأخُذکَ فِی اللهِ لَومه لائِم و خُضِ الغَمراتِ لِلحَقّ حَیثُ کان» حالا یک جمله‌ای بعدش می‌گوید که مشکل بودن انجام اين دستورات را می‌رساند و راه حل هم می‌دهد. «وتَفَقَّه فِی الدِّین» ما مقداري این تفقه در دین را امشب توضیح مي‌دهیم.

ادامه دارد...