جديدترين ازدواج "فريدون جيراني"+تصاوير

باشگاه خبرنگاران- خانم نازگل مشرقي كه يك دختر جوان جنوب‌ شهري است حالا ديگر براي مخاطبان نشريه‌هاي سينمايي نامي كاملا آشنا است.

نازگل نام شخصيت اصلي فيلم جديد جيراني است.

"فريدون جيراني" بعد از "صورتي" دوباره كمدي- رمانتيك مي‌سازد و هدف اصلي او فتح گيشه است يعني كاري كه پيش‌تر از اين از چنين فيلم‌سازي كمتر توقع مي‌رفت.

ظاهرا حواشي اكران "من مادر هستم" اين فيلمساز طرفدار روشنفكري را سمت چنين ساختارهاي بي‌دردسري سوق داده.

بازي "اكبر عبدي" در نقش دو زن «يكي فرنگ رفته و ديگري داهاتي» به اضافه همان تم فيلم فارسي يعني خوشبخت شدن پسر فقير توسط دختر پولدار كه اين بار جاي زن و مرد آن عوض شده «دختر فقير و پسر پولدار»، مشخصا المان‌هايي براي جذب گيشه هستند.

از ديگر مواردي كه بيشتر گيشه‌اي بودن اين فيلم را واضح مي‌كند اين است كه جيراني حتي نمي‌خواهد فيلمش را به جشنواره فجر بفرستد و قصد دارد بلافاصله بعد از اتمام مراحل فني آن را روانه پرده‌ها كند.

در اين فيلم غير از اكبر عبدي كه حضورش صرفا براي پوستر و تبليغات فيلم مناسب است و بيشتر مي‌تواند براي تيزر كار جذابيت بسازد تا براي خود آن، بازيگران ديگري مثل فرهاد اصلاني و صابر ابر هم حضور دارند.

اصلاني در چند ساله اخير حتي مواقعي كه در آثاري رو به پايين حضور يافت، از خودش نمايش‌هاي بي‌بديلي به جاي گذاشته و معمولا از سطح اثر بالاتر بوده.

غير از اين بازيگرها كه به نامشان اشاره شد، حضور ساره بيات هم در اين پروژه خيلي جلب توجه مي‌كنند يعني كسي كه بازي او در فيلم جدايي نادر از سيمين زياد به چشم مي‌خورد اما از آن هنگام تا به حال خبري از فعاليت او در هيچ پروژه ديگري نبود.

بيات در اين ايام غير از فيلم جيراني در فيلمي از عباس رافعي به نام فصل فراموشي فريبا هم به ايفاي نقش مي‌پردازد.

از نكات ديگري كه مي‌توان درباره فيلم آخر جيراني گفت اين است كه سال‌ها فعاليت او در حرفه نقد فيلم و همين‌طور نگارش فيلم‌نامه به علاوه دو سه مورد كارگرداني خوب و چند قلم متوسط رو به بالا، از اين فيلم‌ساز چنين توقعي در همه ايجاد كرده كه لااقل اگر كمدي هم مي‌سازد از نوع فاخر آن باشد.

اما يادمان نرود سازندگان آثاري مانند شب‌هاي روشن و صداها «فرزاد موتمن» و يا مردي شبيه باران «سعيد سهيلي» را كه آثاري مثل پوپك و مش ماشالا و يا چارچنگولي ساختند.

شايد بهتر بود فريدون جيراني كه به واسطه حواشي "من مادر هستم" از وضعيت سينماي انديشه در ايران كاملا مايوس شده بود، منتظر نتيجه انتخابات سال 92 ميماند و بعد خط مشي جديد خود در فيلم‌سازي را تعيين مي‌كرد.

چون از فريدون جيراني كه تا به حال در فيلم‌هاي متعددي روشنفكرانه‌ترين نگاه‌ها را به روابط زن و مرد و مسئله ازدواج داشته چنين نگاهي كه در فيلم آخرش مي‌بينيد بعيد به نظر مي‌رسد.