قوه قضائیه از سوء استفاده از امکانات انجمن جلوگیری کند

به گزارش بولتن نیوز، امروز نامه در مطلبی به قلم حسن کربلایی آورده است:

این یکی از رویدادهای عجیب در این سالهاست که دادگاه حکم قطعی صادر کند و هیچ کس به اجرای این حکم لازم الاجرا وقعی نگذارد؛ آن هم حکمی که مربوط به حق مسلم چند هزار روزنامه نگار است که دیگر نمی خواهند بازیچه منویات تعدادی انگشت شمار از افراد سیاسی کار قرار بگیرند و به جای پیگیری حقوق صنفی خود، شاهد بازی های سیاسی و استفاده های جناحی باشند.

قطعاً ادامه فعاليت انجمن صنفي روزنامه نگاران ايران پس از اعلام انحلال آن غير قانوني بوده و هست. آنچه در اين بين ضروري مي نمايد اين است که چرا مراجع قانوني اقدام به اجرای حکم صادره نمي کنند؟!

به گزارش بولتن در ادامه این یادداشت آمده است: به نظر مي رسد حال که به اصطلاح قانون مداران مايل به اجراي حکم قانون نيستند، قوه قضائيه بايد وارد عمل شده و قانون را اجرا نمايد و آن نيز چيزي نيست جز انحلال انجمن و بازگرداندن اموال آن به بيت المال و يا هر جايي که قانون مشخص مي کند و به ویژه رسیدگی به سوء استفاده های اخیر - بعد از صدور حکم انحلال – از عنوان و امکانات انجمن.

ضروري است تا وزارت کار با هماهنگي قوه قضائيه وارد عمل شده و با بررسي اسناد انجمن از هرگونه سوء استفاده هاي بيشتر جلوگيري نمايد و بیش از این به ترکتازی این عده میدان و امکان ندهد.

انجمن صنفي روزنامه نگاران و خبرنگاران ايران با توجه به اينکه بعد از انحلال انجمن صنفي از وزارت کار مجوز فعاليت گرفته و اعضاي هيات مديره آن نيز در يک مجمع عمومي انتخاب شده اند مي تواند بهترين محل براي اعضاي انجمن منحل شده باشد. اين انجمن مي تواند به دور از تعصبات سياسي حقوق صنفي اعضا را پیگیری نموده و از آنان حمایت های لازم را به عمل آورد؛ همان کاری که انجمن منحل شده باید می کرد و نکرد و باعث شد تا بسیاری از روزنامه نگاران عضو، دچار زیان های زیادی شوند.

از سوی دیگر، اعضای انجمن منحل شده و همة روزنامه نگاران باید با اتحاد و انسجام سعی در رفع مشکلات موجود بنمایند و بخصوص از مراجع قانونی بخواهند تا مانع از تداوم فعالیت غیرقانونی چند فرد افراطی در انجمن منحل شده بشوند. به نظرم اگر از طرفي قانون وارد عمل شود و از طرفي اعضا با انصراف از انجمن صنفي منحله به انجمن جديدالتاسيس بپيوندند مي توانند در رسيدن به اهداف متعالي موفق باشند.

داستان انجمن صنفی(منحل شده) ابعاد جالب دیگری نیز دارد.

سایت امروز نامه در مطلبی دیگر درباره مشکلات مالی این انجمن با عنوان "مال مفت و دل بی رحم" آورده است:

حاتم بخشی در میان اعضای هیئت مدیرة انجمن صنفی روزنامه نگاران منحل شده، که همچنان خود را رئیس می دانند، ابعاد تازه و بسیار تأسف باری پیدا کرده است.

به این موارد توجه کنید:

1. صندوق انجمن با حق عضویتی که اعضا پرداخت می کنند تأمین می شود. اعضا اگر حق عضویت را پرداخت نکنند پس از مدتی عضویتشان به حال تعلیق در می آید و در نهایت اخراج می شوند. (به یاد داشته باشید که سال گذشته هیئت مدیره برای آنکه بتواند به زعم خود حد نصاب لازم در مجمع عادی را به دست آورد و جلسه رسمیت بیابد، برخی از اعضا را به این دلیل که حق عضویتشان پرداخت نشده، از انجمن اخراج کرد تا با کاهش اعضا، بتواند با کمترین تعداد ممکن، جلسة مجمع را رسمیت بخشیده و خود را دوباره توسط آنها انتخاب کند!)

2. در حوادث و رویدادهای مختلف که برخی روزنامه نگاران از نظر شغلی دچار مشکل شده و درآمدشان کم یا قطع می شده، این هیئت مدیره بیانیه داده و درخواست پول می کرد تا به خانواده های این روزنامه نگاران کمک کند. گذشته از اینکه در کمتر موردی این کمک ها به روزنامه نگاران ارائه شده، تعدادی از اعضای ثروتمند و کاسبکار هیئت مدیره هیچ گاه چیزی از اموال خود را برای کمک به روزنامه نگاران دچار مشکل اختصاص ندادند و حتی هزینه سفرهای خارجی خود را با تمام مخلفاتش از صندوق انجمن برداشت کردند.

3. در قضیة پروژه مسکن اعضا هم چنان که قبلاً گفته شد، تخلفات سنگینی توسط هیئت مدیره صورت گرفت و حق مسلم اعضا نادیده گرفته شد و بسا آنها در سرمایة خود هم دچار زیان شدند اما هیئت مدیره نه تنها برای احقاق حق اعضای انجمن کاری نکرد بلکه خود زمینه ساز این وضعیت مفسده آمیز گردید.

4. اغلب اعضای هیئت مدیره فعالیت اصلیشان در زمینه های دیگری است و روزنامه نگاری برای آنها تفنن و ابزار کار سیاسیشان است. به همین خاطر هیچ ناراحتی از بابت وضعیت شغلی اعضا نداشته اند زیرا خودشان در آسایش و امنیت مالی به سر می بردند.

5. در مواردی این افراد دست به بذل و بخشش های آنچنانی و هزینه کردهای غیر ضروری به اسم انجمن زده اند و حساب و کتابی هم پس نداده اند.

و اما این آخرین حاتم بخشی؛

آقای الف، که مدعی است منبع درآمدش از روزنامه نگاری است، مدتی پیش با مظلومیت تمام گفته بود که از دار دنیا فقط یک میلیارد تومان دارایی دارد! بعد که با تعجب روزنامه نگاران مواجه شد اول فکر کرد که این دارایی خیلی کم است و باعث خجالت و آدم به این گندگی باید خیلی بیش از این داشته باشد. اما بعد به او حالی کردند که روزنامه نگاران زحمتکش به زور ممکن است چند میلیون پول ودیعه مسکن خود را تهیه تهیه کنند. لذا این آقای الف عرق خجالتش خشک شد. اما از یک چیز دیگر ناراحت بود. اینکه رفیقش چند میلیاردی بیشتر از او دارایی داشت و خیلی کارها می توانست بکند و خیلی جاها برود و... .

آقای الف به فکر افتاد در این هیر و ویر اقتصادی، استفاده ای ببرد. پس رفت و یک ملک مناسب را شناسایی کرد و زیر قیمت بازار خرید آن هم با وام بانکی سنگین تا آن را اجاره بدهد و نفعی ببرد. اینکه این وام را چطور گرفت در حالی که بانک ها به این راحتی به روزنامه نگار وام سبک هم نمی دهند بماند. اما این را انگار فکر نکرده بود که اقساط این وام را چطور باید پس بدهد. شاید هم فکر کرده بود می تواند اقساط را ندهد! مثل خیلی از دوستانش که همین کار را کرده بودند.

ماجرایی که به ما مربوط می شود از همین جا شروع شد. یعنی از وقتی که آقای الف باید قسط چند میلیونی این وام را پرداخت می کرد. او که یک «روزنامه نگار شجاع جامعه مدنی» بود، فهمید که با حقوق روزنامه نگاری نمی تواند چنان قسطی را بپردازد. اما باز هم فکر نکرد که بقیه روزنامه نگاران که روابط خودمانی او را با «روزنامه داران» ندارند وضعشان به مراتب بدتر است و حقوقشان کفاف وام را که نمی دهد هیچ، برای هزینه های روزمره هم کافی نیست.

پس این آقای شجاع چه کار کرد؟

خیلی ساده آمد سروقت صندوق انجمن صنفی روزنامه نگاران که منحل شده و معلوم نیست در آن جا کی به کی هست! ماجرایش را برای دوستانش گفت و اشک آنها هم درآمد و دست کردند در صندوق و فعلاً این قسط آقای الف را دادند تا برای بقیه اقساط هم بودجه تأمین شود. البته خیلی هم ناسزا گفتند به بانک که چرا این اقساط سنگین را از این آدم ضعیف می گیرد ولی به هر حال «وظیفه» حکم می کرد که به «هم نوع» کمک شود. بالاخره این آدم شجاع چندین و چند سال است که دارد مدیریت می کند و باید فرقی با بقیه روزنامه نگاران داشته باشد. اعضای بیچاره انجمن هم حق عضویت داده اند برای همین روزها و فراخوان جمع آوری کمک برای روزنامه نگاران مشکل دار هم برای همین بوده تا اقساط آقای الف و امثال او به موقع پرداخت شود. این پول ها و کمک ها به روزنامه نگاری که شغلش را از دست داده یا به زندان افتاده ربطی ندارد. باید اول مشکل وام آقای الف حل شود. اما این کار قانونی است؟ آیا این قانونی یا اخلاقی یا شرعی است که شماره حسابی از سوی هیئت مدیره اعلام شود تا کمک های نقدی علاقه مندان برای کمک به روزنامه نگاران بیکار یا زندانی به آن حساب واریز گردد و بعد این کمک ها و پول ها برای پرداخت اقساط وام خرید مسکن سرمایه ای آقای الف هزینه گردد؟ دست آخر هم سر روزنامه نگاران منت گذاشته شود که هیئت مدیره انجمن برای حکایت از روزنامه نگاران «از هیچ تلاشی فروگذار نمی کند»!!

دوست آقای الف که اتفاقاً خیلی وقت است از این گونه «تسهیلات» استفاده می کند و الآن وضعش خیلی بهتر ازآقای الف است بلافاصله افتاد وسط که سند و قانونش را من درست می کنم تا هیچ یک از دشمنان جامعه مدنی نتواند به این کار ایراد بگیرد. دوستان جامعه مدنی هم که باید سند ما را قبول کنند و اگر قبول نکنند جزو دشمنان جامعه مدنی هستند و حرفشان اعتبار ندارد.

بالاخره، قسط آقای الف از صندوق انجمن پرداخت شد و اعضا هم خبردار نشدند و قرار است که جلسه مجمع برگزار شود و این آقاهای خیلی خوب که هوای هم را دارند دوباره انتخاب شوند و این صندوق باز هم با پول اعضا و کمک های مخصوص روزنامه نگاران دچار مشکل پر شود تا اقساط وام آقای الف عقب نیفتد...

مرحوم سعدی خوب گفت که:

خرج که از کیسه مهمان بود / حاتم طایی شدن آسان بود

فقط باید زحمت بکشید و به جای مهمان بگذارید انجمن و به جای حاتم طایی هم بگذارید آقای الف (!) و این نوشته را دوباره از اول بخوانید...

اینها بخشی از آنچه است که در انجمن منحل شده می گذرد و این ماجرا ابعاد و جزئیات بیشتری دارد که بعداً ارائه خواهد شد تا بقیه دوستانی که در انجمن عضو بودند بدانند گردانندگان انجمن منحل شده چقدر به فکر صنف روزنامه نگار بوده اند.