توهم زدگان خارج نشین

وقتی دقیق تر به مخالفین خارج نشین نگاه کنیم نکات جالبی را در آنها می بینیم ، تکیه بر خاندانی که در این کشور چنان مستبدانه و در توهم حکومت کردند که ملت ایران را به خروش آوردند تا با اهدای خون خویش کشور را از وجودشان پاک کردند اولین نکته قابل تامل است ، راستی چرا ما ایرانیان اینقدر فراموش کار هستیم ، چرا تاریخ را درست نمی خوانیم ، واقعا آیا بزرگان ما در سال 57 اشتباه کردند که به قیمت خون خویش استبداد پهلوی را از کشور بیرون کردند!! آیا واقعا تفاله های رژیم سابق می توانند منجی ایران باشند ، و اساسا آیا ایران نیازمند نجات است !!

جالب اینجاست که اینان که مدعی دموکراسی و تحمل نظر مخالف هستند در رسانه هایشان حتی تاب تحمل کوچکترین حرف مخالف را ندارند و به بهانه اینکه طرفداران نظام جمهوری اسلامی به اندازه کافی رسانه در اختیار دارند ، از پخش حرفهای تماس گیرندگانی که مخالف میلشان حرف می زنند با توپ و تشر می پرهیزند ، حال این مدعیان دموکراسی هوای نجات ایران بسر دارند ، خدا رحم کند !

نکته بعدی راحت طلبی این مبارزین وطن است ، مدعیانی که به جای حضور در متن جامعه ، همراهی با مردم و تلاش و جدیت برای آبادانی کشور ، راه خارج از مرزها را در پیش گرفته اند و با کسب درآمد از طریق همراهی دشمنان ایران ، برای خود بساط آسایشی فراهم کرده اند ، این مبارزین غیور مانند آن تماشاگری هستند که کنار گود نشسته و می گویند لنگش کن!!

وحدت مبارزین خارج نشین نیز مثال زدنی است ، اینان که هنوز بر سر ساده ترین چیزها همدل نیستند ، می خواهند برای ملت شریف ایران تعیین تکلیف کنند ، در هر تجمعی هرکدام برای خود پرچمی می آورد و پرچم دیگران را نمی پذیرد ، عجب شورای ملی نابی بشود شورایی که اینان تشکیل میدهند!!!

ملت ایران باید با حضور پر شور خود در انتخابات ریاست جمهوری به این جماعت راحت طلبِ متفرقِ کاسب ، بگوید که نیاز به مبارزه ندارد و خود می داند چگونه کشورش را به سربلندی برساند.