وجود نوری و مقام حضرت زهرا(س)

روایتی از شیعه و دو روایت از سنی در اینجا ذکر می­کنم. در جلد 43 بحارالانوار، صفحه 4، حدیث 3؛ امام صادق(ع) از پدرانشان نقل کردند، تا می­گوید: «قال رسول الله(ص): خلق الله نور فاطمة قبل أن یخلق الأرض والسماء»؛ خدا نور فاطمه را آفرید قبل از آنکه زمین و آسمان (کائنات) را بیافریند، «فقال: بعض الناس»؛ برخی گفتند: «یا نبی الله! فلیست هی انسیة؟!»؛ ای رسول خدا! آیا فاطمه انسان نبود؟! «فقال»؛ پیامبر فرمودند: «فاطمة حوراءٌ إنسیة»؛ فاطمه یک بهشتی است، یک موجود ملکوتی است که در قالب انسان در این عالم تجلی می­کند.

حال، چرا خدا فاطمه را این­گونه قرار داد؟

چون زمانی که خدا در عالم امر، بشر را مورد امتحان قرار داد، کسی را مثل فاطمه ثابت­قدم و صابر در مسیر خود نیافت، لذا فاطمه را در این رتبه قرار داد.

«قالوا یا نبی الله وکیف هی حوراءٌ إنسیة؟»؛ گفتند ای رسول خدا فاطمه چگونه بود؟! «قال خلقها الله عزوجل من نوره قبل أن یخل آدم إذا کانت الارواح»؛

حال، در آن ظرف زمانی که عالم ارواح بود، «فلما خلق الله عزوجل آدم»؛ وقتی مراحل عالم طی شد تا به مرحله موجودیت آدم رسید، «عرضت علی آدم نور فاطمة»؛ نور فاطمه را به آدم عرضه کرده و گفت ببین؛ «قیل با نبی الله»؛ گفته شد ای پیامبر! «وأین کانت فاطمه؟»؛ فاطمه در این مدت کجا بود؟! «قال: کانت فی حقة تحت ساق العرش!»؛ در یک حقه­ای از نور در ساق عرش بود. «قالوا: یا نبی­الله فما کانت طعامها؟!»؛ چه چیز تناول می­کرد؟ «قال: التسبیح والتقدیس والتهلیل والتمجید»؛ اقتضای عالم ماده غذای مادی است و اقتضای عالم روح، غذای روحی است، لذا ما هم در این عالم بر این مهم اذعان داریم که ذکر گفتن باعث حیات روحی می­شود. «فلما خلق الله عزوجل آدم»؛ وقتی خدا آدم را آفرید، «واخرجنی من صلبه»؛ و مرا از صلب آدم خارج کرد، «وأحب الله عزوجل أن یخرجها من صلبی»؛ خدا دوست داشت و این­گونه پسندید که فاطمه را از صلب من به این عالم بیاورد، «جعلها تفاحة فی الجنة»؛ آن نور را سیبی کرد و در بهشت قرار داد. «وآتانی بها جبرائیل»؛ و جبرئیل آن را برای من از جانب خدا آورد، «فقال لی السلام علیک ورحمة الله وبرکاته، یا محمد(ص)»؛ گفت سلام و رحمت خدا بر توی ای پیامبر!، «قلت وعلیک السلام ورحمة الله حبیبی جبرائیل»؛ گفتم: دوست من جبرئیل، سلام و رحمت خدا هم بر تو باد، «فقال یامحمد!» گفت ای محمد! «إن ربک یقرئک السلام»؛ خدا بر تو سلام می­کند، «ویعود علیه السلام»؛ گفتم: تو هم سلام مرا برسان، «قال یا محمد»؛ گفت: ای محمد، «إن هذه تفاحة»؛ این سیبی که الآن در دستانم است، «أهداه الله عزوجل إلیک من الجنة»؛ این سیب را خدا هدیه کرده که از بهشت برایت بیاورم. «فأخذتها وضمنتها علی صدری»؛ از او گرفتم و به سینه­ام چسبانیدم. «قال یامحمد! یقول الله جل جلاله کُلها»؛ خدا فرمود این سیب را بخور، «ففلقتها»؛ سیب را شکافتم، «فرأیت نوراً ساطعاً وفزعت منه»؛ دیدم نوری از این سیب ساطع شد که مرا به هیجان درآورد. «فقال جبرائیل یا محمد!»؛ جبرئیل گفت ای محمد! «مالک لا تأکل؟»؛ چرا این سیب را نمی­خوری؟ «کلها ولا تخف»؛ نگران نباشید، سیب را تناول کنید. «فإن ذلک النور لمنصورة فی السماء وهی فی الأرض فاطمة»؛ این نور در آسمان­ها منصوره و در زمین فاطمه نام دارد. «حبیبی جبرائیل»؛ پیامبر فرمود: گفتم دوست من جبرئیل، «ولم سمیت فی السماء المنصورة وفی الأرض فاطمة؟» چه رمزی است که خدا این نور را در آسمان منصوره و در زمین فاطمه نامیده است؟! «قال جبرائیل»؛ جبرئیل گفت: «سمیت فی الأرض فاطمة لأنها فطمت شیعتها من النار»؛ در زمین فاطمه می­نامند برای اینکه شیعیانش را از آتش جهنم دور می­کند؛ «وفطم اعدائها عن حبها»؛ و دشمنانش را از دلدادگی به فاطمه محروم می­کند. «وسمیت فی السماء منصوره وذلک قول الله عزوجل ویومئذ یفرح المؤمنون بنصر الله ینصر من یشاء»؛ خدا می­فرماید: آن روزی که مؤمن شاد می­شود در اثر نصرتی است که از خدا شامل حالش می­گردد. خدا هم نصرتش را به کسی می­دهد که می­خواهد. یعنی «نصر فاطمة لمحبیها»؛ یعنی فاطمه مظهر نصرالله در عالم است و کسی که می­خواهد نصرت خدا شامل حالش شود، باید در راه فاطمه گام بردارد.

ولذا امیرالمؤمنین از کانال فاطمه به ولایت نبوی متصل می­شود که خود حسابی دارد.

حال روایتی از اهل سنت ذکر می­کنم. در کتاب درالمنثور سیوطی ذیل آیه «سبحان الذی اسری بعبده لیلاً من المسجد الحرام إلی المسجد الأقصی...»؛ عالم بزرگ اهل سنت می­گوید: «اخرج الطبرانی عن عائشة، قال قال رسول الله»؛ عایشه می­گوید پیامبر فرمود: «لما اسری بی الی السماء ادخلت الجنة»؛ وقتی مرا در شب معراج به آسمان بردند، مرا وارد بهشت کردند، «فوقفت علی شجرة»؛ در مقابل درختی ایستادم، «من اشجار الجنة»؛ که از درختان بهشتی بود، «لم عرف الجنة احسن منها»؛ من پیامبر در بهشت بهتر از این درخت، درختی ندیدم. سپس از آن درخت سیبی به من دادند و گفتند این، نور فاطمه است.