تفاوت اصلی فوتبال ایران با دنیا؛ هزینه‌های میلیاردی بدون برگشت سرمایه

گروه ورزشی: وقتی صحبت از مخارج بی‌رویه در فوتبال ایران می‌شود و فدراسیون فوتبال برای کنترل این وضعیت قوانین جدیدی را مصوب می‌کند، هم عده‌ای از بازیکنان و مربیان و هم برخی از اهالی فوتبال و طرفداران نسبت به این قوانین مالی اعتراض می‌کنند. اعتراضی که اگر یک حساب و کتاب ساده انجام بدهیم و مقایسه درستی داشته باشیم، متوجه خواهیم شد که هرگز قابل پذیرش نخواهد بود. به هر حال فوتبال علاوه بر اینکه یک رشته ورزشی است، امروزه به تجارتی پرسود هم تبدیل شده است وگرنه چه توجیهی داشت که کریم بنزما با این رقم شگفت‌انگیز، آن‌هم برای تنها دو فصل به لیگ عربستان منتقل شود؟!

به گزارش بولتن نیوز، برای درک چرایی طرح این موضوع باید به آماری که هوشنگ نصیرزاده در برنامه ورزشگاه ارائه کرد، اشاره کنیم. طی آن چه که نصیرزاده گفته، ۲۳۷۹ میلیارد تومان جمع قرارداد‌های تیم‌های لیگ برتری بدون آپشن در لیگ بیست‌ودوم بوده است. نکته جالب‌تر این است که ۳ تیم فقط ۱۳۰۰ میلیارد تومان بابت پول قرارداد مربی و بازیکن پرداخت کرده‌اند یعنی ۳ باشگاه به اندازهٔ ۱۳ باشگاه لیگ برتری هزینه کرده‌اند. اولین سوالی که پیش می‌آید این است که این پول‌ها از کدام منبع تأمین شده‌اند؟! آیا به غیر از یک باشگاه خصوصی، سایر تیم‌های خصوصی توانایی پرداخت چنین مبالغی را دارند؟!

مسأله بعدی این است که اساسا این هزینه، بازگشتی خواهد داشت؟! مرسوم است که تیم‌های قهرمان لیگ‌های مختلف جهان، جایزه مالی بسیار خوبی را دریافت می‌کنند و در واقع هزینه‌ای که کرده‌اند، به طرق مختلف نه تنها باز می‌گردد، بلکه سودی هم عاید آن‌ها می‌شود. در فوتبالی که پرسپولیس با قهرمانی‌های متوالی تنها چند جام نصیبش شده است و هیچ سود مالی برای این مجموعه وجود نداشته تا همواره بحث مالی در اطراف این تیم وجود داشته باشد، آیا انجام چنین هزینه‌هایی عقلانی است؟!

همه جای دنیا برای این شکل از مخارج، نظارتی وجود دارد که دخل و خرج با هم تناسب داشته باشند. اساسا به همین دلیل است که بارسلونا مجبور می‌شود تا جواهری همچون مسی را رها کند تا به تیم متمول پاریسی ببپیوندد یا همین امروز که منچسترسیتی باید در فینال لیگ قهرمانان اروپا به مصاف اینترمیلان برود، پرونده مالی این باشگاه در حال رسیدگی است که از چه منابعی برای باشگاه خود هزینه کرده‌اند. نمونه دیگر یوونتوس ایتالیا که با آن سابقه و شکوه، با کسر امتیاز چند بار ه در فصل جاری مواجه شده است. دلیل این اتفاق نیز ثبت نادرست اسناد مالی دستمزد‌ها برای پوشاندن ضرر در ایام کرونا بوده است.

حال سؤال این است که آیا باشگاه‌های ما بزرگ‌تر از این تیم‌ها هستند یا افتخارات بیشتری دارند که چنین حسابرسی‌هایی انجام نمی‌شود تا معلوم باشد که اساسا این پول‌های هنگفت از کجا می‌آیند و قرار است چگونه به خزانه باشگاه برگردند و برنامه اقتصادی این باشگاه‌ها چیست؟! تصویب قوانین اخیر با اندکی اصلاح بسیار خوب است، اما علاوه بر این کار، باید نظارت جدی بر محل تأمین هزینه باشگاه‌ها، تراز مالی آن‌ها و پرداختی‌هایشان وجود داشته باشد.