اصلاح طلبنیزه کردن انقلابیون

این روزها اصلاح طلبان تکاپوی زیادی را برای بازگشت دوباره به عرصه قدرت از خود نشان می دهندو در آستانه برگزاری انتخابات ریاست جمهوری و شورای اسلامی شهر و روستا از هیچ تلاشی برای رسیدن به این صندلی های پرطرفدار فروگذار نمی کنند. اما در میان طیف اصلاح طلب که در حوادث سال های اخیر سیاست ایران چهره مناسبی را از خود به نمایش نگذاشته و در سال های حضورشان در راس قدرت اجرایی کشور دستاوردی جز توسعه سیاسی جریان های همسو با خود نداشته اند، پروژه جدیدی را برای چهره سازی های جریان خود برای خروج از اتمام افراطی گری و توسل به خوشنامی و محبوبیت این افراد آغاز کرده اند.

از روزی که جریان چپ دهه اول انقلاب که در مواضع اقتصادی با جریان راست اختلاف داشت تبدیل به اصلاح طلبانی شدند که شنا برخلاف گفتمان غالب جامعه را با ماسک روشنفکری و ساختارگرایی مدنی توجیه کردند و توسل به آموزه های غربی را آمال خود در عرصه سیاست دانستند، چهره های این جریان سعی کردند در هر جایگاهی که قرار دارند خود را به عنوان یک اپوزیسیون حکومت معرفی کنند و به همین دلیل برایشان فرقی نمی کرد دولت سازندگی روی کار باشد یا دولت خودشان و یا دولت احمدی نژاد. مواضع رادیکالی جناح اصلاح طلب در خصوص توسعه سیاسی آنقدر پیش رفت که همه چیز این جریان را به منافع حزبی و گروهی پایبند کرد و اصلاحاتی که از آن برای رفع مشکلات مردم دم زده می شد تنها به شعاری جهت پوشاندن عملکرد افراد منصوب به این جناح در طول تاریخ انقلاب بدل شد. از دست دادن همه عرصه های قدرت اجرایی از سال82 تا به حال اما دوره جدیدی از عمر این جریان سیاسی را رقم زد چه اینکه اعتماد چندباره مردم در انتخابات های شورای شهر ،مجلس و ریاست جمهوری به گفتمان اصولگرایی، اصلاح طلبان را بر آن داشت تا با توسل به طرح "اصلاح طلبنیزه کردن " از تفکرات و جریان های انقلابی تا شخصیت های مختلف را به نفع خود مصادره کنند تا بلکه بتوانند جایگاهی برای خود دست و پا کنند. این مصادره سیاسی از سند زدن خط امام به نام خود آغاز شد و این روزها تا اصلاح طلب سازی شخصیت های برجسته انقلابی داخلی و خارجی! ادامه پیدا کرده است.

تیم رسانه ای و اتاق فکر اصلاح طلبان در راستای تکمیل یک پازل مهندسی شده برای بازگشت پیروزمندانه اصلاحات به عرصه انتخابات در حالی مامور شده است تا سناریوی شخصیت سازی افراد برجسته را برای این جریان کلیک بزند که چند دستگی های به وجودآمده پس از اتفاقات سال88 در میان سران اصلاح طلب این گفتمان سیاسی را به شدت با قحط الرجال و نبود یک الگوی مناسب روبرو کرده است. به همین جهت روزنامه ها ، هفته نامه ها و دیگرظرفیت های آنها بسیج شده اند تا برای آینده اصلاحات الگوهای خوبی بیافرینند.

شاید اولین جرقه این سناریو را غلامحسین کرباسچی زندانی روزهای نه چندان دور زندان اولین و مرد شماره یک کارگزاران را زد. وی در گفت گویی مرحوم حاج احمد خمینی (ره) فرزند امام راحل عظیم الشان را پایه گذار جریان اصلاحات دانست و به نوعی در پی نزدیکی پیش از پیش هم قطارانش به تفکرات بنیانگذار انقلاب بود. اما حاج احمد خمینی تنها آغازگر راهی بود تا شخصیت های دیگر انقلاب نظیر شهید بهشتی نیز قربانی رسیدن اصلاح طلبان به مطامع خود در مقطع فعلی شوند. هفته نامه آسمان در پرونده ای با اشاره به متفاوت بودن روحیات شهید بهشتی از جمله تدریس زبان انگلیسی توسط وی، ایجاد حزب جمهوری اسلامی و ... از او به عنوان اولین اصلاح طلب نام برده است. این در حالی است که امثال شهید بهشتی و حاج احمد خمینی در روزگار حضور یکی از مخالفین سرسخت تفکرات التقاطی همین افرادی بودند که این روزها برای بازگشت نیازمند نام آنها شده اند.

اما نکته جالب توجه اینجاست که اصلاح طلبان پا را از این هم فراتر گذاشته و در مواضع و نوشته های خود جریان بیداری اسلامی را تحت تاثیر آموزه های جریان اصلاح طلبی در ایران و افراد شاخصی مثل محمد مرسی و یا راشد الغنوشی را اصلاح طلبان تمام عیار می نامند. رسانه های این جریان که به هیچ عنوان حاضر نیستند نام بیداری اسلامی را برای انقلاب کشورهای منطقه به کار ببرند در حالی در مصاحبه ها و یادداشت های خود به زور می خواهند این جریانات و شخصیت های سیاسی را ذیل مجمع اصلاح طلبی ترجمه کنند که اساس این انقلاب ها به مانند انقلاب اسلامی ایران در برگیرنده حرکتهای مردمی و فراجناحی بوده است و مصادره گفتمان و شخصیت های آنان تنها دستاویزی غیر واقعی برای جریان اصلاح طلبی است.

به نظر می رسد که جناح چپ به خوبی به این واقعیت رسیده است که پایگاه خود رادر میان جامعه از دست داده است و تجربه فتنه های 78 و 88 به خوبی مردم را به عملکرد افراد این جریان سیاسی آگاه کرده است . اما بزرگان اصلاحات باید بدانند مردم امروز از سطح دانش گسترده ای در زمینه سیاست برخوردار شده اند و حرکت های فریب کارانه را به راحتی تشخیص می دهند . پس بهتر است برای بازگشت و بقا به دنبال راههای بهتری همچون توبه از گذشته و بازگشت به دامنه نظام باشند تا اصلاح طلب سازی شخصیت هایی که در نظر مردم از جایگاه و احترام برخوردارند.