حاصل کار آزادکاران؛ قبولی با چند اما و اگر

گروه ورزشی: سرانجام رقابت‌های قهرمانی جهان کشتی آزاد در بلگراد صربستان به پایان رسید و تیم ملی کشتی آزاد کشورمان از مجموع ۱۰ وزن موفق به کسب ۷ مدال رنگارنگ از این مسابقات شد و به عنوان نایب قهرمانی رقابت‌ها پس از تیم ملی آمریکا دست یافت. مسابقات امسال بالا و پایین‌هایی داشت و برخی از کشتی گیران همچون رضا اطری، رحمان عموزاد و یونس امامی فراتر از انتظار ظاهر شدند و برخی همچون محمد نخودی، حسن یزدانی و امیرحسین زارع یا پیشرفتی در عملکردشان مشاهده نشد و یا دچار پسرفت شدند و البته علیرضا سرلک و محمدحسین محمدیان نتایجی بسیار ضعیف کسب کردند.

به گزارش بولتن نیوز، برخی موفقیت سال گذشته پژمان درستکار در مسابقات جهانی اسلو را به سطح پایین رقابت‌ها ربط می‌دادند. موضوعی که چندان قابل قبول نیست، زیرا رقبای اصلی ایران یعنی روسیه و آمریکا با بهترین نفرات خود پای به رقابت‌ها گذاشته بودند. با این حال بییاری در انتظار این بودند که عملکرد درستکار را در رقابت‌های امسال مشاهده کنند. عملکردی که مطابق آن چه گفته شد، در بعضی اوزان با پیشرفت همراه بود و در برخی نیز شاهد پسرفتی قابل توجه بودیم.

بر خلاف تیم ملی کشتی فرنگی که بدنسازی ضعیف کشتی گیران کاملا مشخص بود، آزادکاران به لحاظ آمادگی جسمانی از وضعیت خوبی برخوردار بودند و هیچ کدام به علت ضعف بدنی و کمبود نفس، قافیه را به رقبای خود واگذار نکردند. اما در برخی وزن ها، کشتی گیران ما در مقابل رقبای اصلی خود بسیار ضعیف‌تر از حد انتظار ظاهر شدند و این توقع وجود داشت که چنین نتیجه‌ای برای آن‌ها رقم نخورد. مثال بارز این اتفاق را می‌توان در مورد محمد نخودی، حسن یزدانی و امیرحسین زارع ذکر کرد. کشتی گیرانی که سال گذشته دو طلا و یک نقره جهان را کسب کردند، اما امسال نتوانستند بیش از دو نقره و یک برنز به دست بیاورند. علی الخصوص ضعیف‌ترین عملکرد را در این جمع می‌توان به حسن یزدانی نسبت داد که در مقابل تیلور بسیار پایین‌تر از حد انتظار عمل کرد.

اما در نقطه مقابل باید اذعان کرد چهار کشتی گیر درخشان در این مسابقات برای کشورمان بر روی تشک رفتند که عملکردشان حقیقتا چشم نواز بوده است. رضا اطری، رحمان عموزاد، یونس امامی و کامران قاسمپور عملکرد بسیار خوبی از خود ثبت کردند و توانستند دو طلا، یک نقره و یک برنز را کسب کنند. عناوینی که با کشتی‌هایی بسیار خوب به دست آمد و کادرفنی و کشتی گیران توانستند نظر مثبت مردم و کارشناسان را در این اوزان به خود جلب کنند.

اینجا بنا نیست که وزن به وزن ملی پوشان کشورمان را مورد بررسی قرار دهیم، اما باید بررسی کرد و دید که چرا علیرضا سرلک، نایب قهرمان دوره گذشته مسابقات جهانی، چرا در اولین کشتی خود مقابل نفر سوم امید‌های جهان از چین شکست می‌خورد و حذف می‌شود، اما رحمان عموزاد حذفی سال پیش، امسال با شکست همه رقبای قدرتمند خود، به نشان طلا دست پیدا می‌کند.

در این زمینه علاوه بر اشکالاتی که به آنالیز و ضعف عملکرد کادرفنی در بعضی اوزان وارد است، باید بر این نکته تأکید کرد که مشخصا برخی کشتی گیران با اشتباهات شخصی، فرصت را از دست دادند. همانند یونس امامی و امیرحسین زارع که با اشتباهات خود، رنگ مدالشان از طلا به برنز تغییر کرد و حسرتی بررگ را برای ایشان و مردم ایران به همراه داشت.

با توجه به نتیجه کسب شده و رشد چند تن از نفرات تیم ملی نسبت به ادوار پیشین، می‌توان به کادرفنی تیم ملی و پژمان درستکار نمره قبولی داد. اما هم درستکار و هم علیرضا دبیر باید به این نکته توجه کنند که اگر به اشکالات موجود توجهی نداشته باشند، شرایط در سال‌های آینده به این خوبی پیش نخواهد رفت. مشخصا عملکرد مربیان میان وزن و سنگین وزن تیم ملی چندان چشم گیر نبود و نتایج به دست آمده نیز این مساله را تایید می‌کند. همین امر این الزام را به وجود می‌آورد که درستکار در کادر همکارانش تغییراتی برای بهبود کیفیت فنی کشتی گیران به وجود بیاورد و از حضور نفراتی با سابقه افتخارآفرینی در میادین جهانی و المپیکی مانند حسن رحیمی، سید مراد محمدی، مسعود اسماعیل پور، صادق گودرزی، احسان لشگری، رضا یزدانی و کمیل قاسمی در کنار خود بهره ببرد.