تناقض نمای دیپلماسی فرهنگی و سکوت معنادار رسانه های اصولگرا

گروه سیاسی- مصطفی مطهری: حضور سخنگوی وزارت خارجه روسیه در تهران با پوششی مطلوب کشور متبوعش (نه کشور میزبان)، آن هم در وزارت خارجه جمهوری اسلامی ایران مایه تأسف است. انتشار عکس«ماریا زاخاروا» در وزارت خارجه جمهوری اسلامی ایران بد جور توی چشم می زند و قلب هر فرد باورمند به انقلاب اسلامی و ازرش های آن را جریحه دار می کند.

به گزارش بولتن نیوز، انتشار این عکس از دو جهت قابل بررسی است؛ بعد اول آن مربوط به عملکرد ناقص وزارت خارجه می باشد. و بعد دوم آن مربوط به سکوت رسانه های اصول گرا در این باره است. در واقع مبداء و مقصد این عکس جهت تحلیل، متوجه دو بعد دیپلماسی و راسانه ای است؛ دو بعدی که می توان از آنها با نام دیپلماسی و میدان نام برد.

اینکه دستگاه دیپلماسی کشور ما در این باره اینقدر انفعال داشته است جای تأمل دارد. این عکس نشان می دهد که دستگاه دیپلماسی جمهوری اسلامی در ذیل زعامت آقایان، هنوز نتوانسته است اصول و آداب دیپلماتیک مورد نظر ایران را به میهمانان خود انتقال دهد و بفهماند. فراموش نکنیم که از جمله ارکان بلند و مانای سیاست خارجی جمهوری اسلامی، دیپلماسی فرهنگی بوده و هست. بطوریکه مبنای صدور انقلاب اسلامی نیز بر اصل مذکور بنا شده است. با این پیش فرض چگونه می توان تصاویر نامتعارف یک دیپلمات روسی را توجیه کرد؟ چگونه می توان دلیلی برای این تصاویر تراشید آنهم در شرایطی که این تصاویر در زیر قاب عکس سفیر فرهنگی ایران یعنی عکس «شهید حاج قاسم سیلمانی» منتشر شده است؟ لیبرالیزه شدن وزارت خارجه و به مسلخ کشیده شدن فرهنگ و الگوهای فرهنگی مگر شاخ و دم دارد؟ این اتفاق این عین لبیرال شدن است. قربانی شدن فرهنگ در زیر عکس سفیر فرهنگی ایران، اگر لیبرالیستی نیست پس چیست؟ حقیقت امر این است که ساختار سازمانی این وزارتخانه، بستر چنین اتفاقاتی است. زمانی که ورودی و خروجی ها در این وزارتخانه معلوم نیست و وقتی مبنای استخدام و بکارگیری نیروها به گونه ای است که وفادارترین افراد به آرمان های انقلاب اسلامی در این وزارتخانه هیچ جا و جایگاهی ندارند و جای آنها را بیگانه ترین افراد به آرمان ها و ارزش ها پر کرده است باید انتظار چنین اتفاقاتی را داشت.

انفعال در این باره تنها مختص به عرصه دیپلماسی نبود بلکه رسانه های اصولگرا را نیز به عنوان نماد عرصه میدان شامل گردید. بطوریکه انتظار بر این بود که رسانه های اصولگرا در این باره با دغدغه انقلاب و نظام وارد معرکه شوند و آرمان ها و ارزش ها را پای گرایشات سیاسی ذبح نکنند، که این چنین نشد. در یک کلام ساده اصولگرایی یعنی داشتن اصول؛ آنچه از اصولگرایی استنباط می گردد تعهد به آرمان ها و ارزش هاست نه ارجحیت دادن به گرایشات سیاسی و ..؛ آنچه از اصولگرایی استنباط می گردد حریت و آزادگی است آنهم نسبت به آرمان ها و آرمانگرایی؛ و داشتن واکنش انقلابی نسبت به فرهنگ و اصولی که مخدوش شده است. عملکرد تراژیک رسانه های اصولگرا در این باره تاسف برانگیز بود. بطوریکه حتی یک رسانه نیز به این سوژه واکنش نشان نداد و رگ کردن هیچ فرد اصولگرایی در این رسانه ها برای انقلاب و ارزش های فرهنگی آن باد نکرد و متورم نشد. یک بام و دو هوای اصولگرایان در عرصه سیاسی، موجب شده تا فرهنگ مهم نباشد و جهت گیری ها سیاسی باشند نه ارزشی.

سخن پایانی ما با «حاج حسین شریعتمداری» عزیز است. سوال ما از این بزرگوار این است که چرا نباید در این شرایط و با دیدن این عکس، سرمقاله روزنامه کیهان به این اتفاق ناخرسند اختصاص داده می شد؟ فرهنگ باید لگدمال سیاست گردد؟ می دانید برچسب اصولگرایی سیاسی نیست بلکه فرهنگی است؟