امتداد فاجعه طراحی لباس از یک المپیک تا المپیک بعدی!

گروه ورزشی: اولین گروه از ورزشکاران ایرانی شرکت کننده در المپیک توکیو، دیروز و طی مراسمی از فرودگاه بین المللی امام خمینی (ره) عازم ژاپن شدند. اما باز هم حاشیه ای تکراری بر متن اعزام ورزشکاران کشورمان به المپیک غلبه کرد و موجب واکنش همه رسانه ها شد. در مراسم روز گدشته همزمان آیین رونمایی از لباس رسمی ورزشکاران ایران نیز برگزار شد و لباس هایی که توسط کمیته ملی المپیک برای قهرمانان کشورمان تدارک دیده شده است، رونمایی گشت.

به گزارش بولتن نیوز، بعد از ماجراهای فراوان طراحی لباس دوره  قبلی المپیک، توقعمان این بود که مجددا شاهد همان اتفاقات نباشیم. اما متاسفانه لباس رسمی طرحی شده برای بانوان ورزشکار ایرانی آمیخته ای است از طراحی ضعیف، بی سلیقگی مفرط و کج دهنی به فرهنگ و هنر ایرانی. لباسی که از حداقل معیارها برخوردار نیست و صدای اعتراض اهل فن و اساتید دانشگاهی را بلند کرده است. مضاف بر اینکه نه تنها کارشناسان به این لباس ها معترض هستند بلکه شایعاتی از رانتی بودن تولید این لباس ها در مزونی واقع در شمال شهر تهران خبر می دهند.

اما واکنش رییس کمیته ملی المپیک به همه این اعتراضات این بوده است که چون ایشان متخصص نبوده اند، کار را به کارگروه مد و لباس وزارت ارشاد سپرده و طرح مزبور را از بین 230 مدل انتخاب کرده اند. جالب است که صالحی امیری از سویی اذعان می کند که متخصص در این حوزه نیست اما از جهت دیگر می گوید وزیر ورزش نیز در طراحی لباس نظراتی ارائه داده است! همین رویه در طراحی و تولید لباس منتج می شود به این لباس که جز بردن آبرو از ورزشکاران ایران و کشورمان، کارکرد دیگری ندارد.

نکته جالب اما این جا است که طبق آن چه که صالحی امیری گفته است، نتیجه همکاری دو وزارت خانه و یک نهاد عمومی غیر دولتی با مدیریتی نزدیک به دولت در دولت تدبیر و امید شده است این لباس! لباسی که هیچ سنخیتی با فرهنگ ایرانی ندارد و طراحان آن حتی زحمت این کار را به خود نداده اند که نگاهی به لباس سایر کشورها در ادوار اخیر المپیک بیاندازند تا متوجه شوند که آداب و رسوم سنتی و بومی در طراحی لباس های رسمی ورزشکاران از چه اهمیتی برخوردار است.

تصور کنید تنوع قومی، فرهنگی و قدمت تاریخی ایران می تواند چه منبع عظیمی باشد برای الهام گرفتن طراحان و اعمال آن ها در لباس ویژه المپیک، اما به جهت سهل انگاری، نبود نظارت درست، نامشخص بودن روند قراردادها و عدم شفافیت، باید در نهایت با چنین محصولی مواجه شویم که هیچ ربطی به ایران و فرهنگ غنی ما ندارد و حتی به لحاظ به روز بودن نیز با طرحی به شدت عقب مانده و کهنه طرف هستیم. 

اما در آخر مطابق معمول مسئولان دولتی در واکنش به انتقادات، صورت مساله پاک می شود. واکنش نهایی کمیته ملی المپیک بعد از حیف و میل بیت المال و دادن رانت به یک مزون، این است که لباس های کذایی از دستور کار خارج می شوند و ورزشکاران ایرانی با ست گرمکن در افتتاحیه حضور پیدا می کنند. راه حلی به مرتب بدتر از آن لباس و به معنای واقعی کلمه بی حیثیت کردن کشورمان در یک آوردگاه جهانی. این اتفاق و روند تولید لباس های کاروان ورزشی ایران باید توسط نهادهای قضایی، امنیتی و نظارتی مورد واکاوی جدی قرار بگیرد تا افراد دخیل در رقم خوردن این فاجعه پاسخگوی اعمال خود باشند.