نامه به رهبر معظم انقلاب یا خط دهی برای به وجود آوردن یک تابستان داغ؟!

گروه سیاسی _ سید محسن عبدالهی: اگر اندکی با تاریخ انقلاب علی الخصوص در دهه شصت آشنا باشید، احتمالا نام سید محمد موسوی خوئینی ها را شنیده اید. فردی که از ابتدای انقلاب مسئولیت های مهمی بر عهده اش بوده و امروز نیز از چهره های اصلی جریان اصلاحات است. دادستان کل کشور بین سال های 64 تا 68 و رهبر معنوی دانشجویان پیرو خط امام (ره) که لانه جاسوسی را تسخیر کردند، در سال های اخیر تبدیل گشته به یک اپوزوسیون داخل کشور فعال. به تازگی نیز نامه ای از او خطاب به مقام معظم رهبری صادر گشته که دارای مطالب جالبی است.

 

به گزارش بولتن نیوز، موسوی خوئینی ها در نامه خود و در وهله اول تمام مشکلات کشور را به گردن رهبر معظم انقلاب انداخته و ایشان را مقصر دانسته است. وی اساسا دولت ها را هیچ کاره دانسته و مدعی شده که دولت های سکان دار امور کشور نیز با نظر رهبر انقلاب می آیند و می روند. اگر ما فرض را بگذاریم بر اینکه موسوی خوئینی ها گزافه نگفته و حقیقت را برملا کرده است؛ در این صورت باید از وی پرسید که چرا برای رای آوردن سید محمد خاتمی از هیچ کاری دریغ نکردند؟! چرا مجددا در سال 88 برای همین جایگاهی که می گویند تشریفاتی است و همه امور مهم به عهده رهبری است، ماه ها کشور را به آشوب کشیدند؟! چرا دو دوره پشت حسن روحانی سنگر گرفتند و او را به نمایندگی از خود به جلو فرستادند تا بتوانند قدرت کشور را به دست بگیرند؟! چرا دوست عزیز همین جناب موسوی، سید محمد خاتمی تکرار کرد و او و دیگران نیز خود را فدایی کردند تا حسن روحانی در دو انتخابات پیروز میدان شود؟! همه این تلاش ها برای یک جایگاه فرمالیته بی اهمیت بود؟! یک جایگاه تشریفاتی که اینهمه به خاک و خون کشیدن ندارد!

جنابشان مدعی است رهبری معظم انقلاب باید به گونه ای مدیریت می کردند که شاهد وضعیت امروز کشور نبودیم. وقاحت موسوی خوئینی ها تا کجاست که به جای پذیرش مسئولیت تحمیل این دولت به مردم با دروغ هایی همچون قیمت پنجاه میلیونی پراید و دلار پنج تومنی و دیوار در پیاده روها و سر مردم را شیره مالیدن، اکنون طلبکار هم شده اند که چرا وضعیت فلان است و بسار. امروز اگر با مدیریت بد دولت تدبیر و امید که هم اکنون نیز بسیاری از مدیرانش از اصلاح طلبان با سابقه هستند، وضع به این گونه شده، به جای اینکه بیایند و به مردم بگویند اشتباه کردیم و گولتان زدیم و دروغ گفتیم، به قول ظریفی در کمال پررویی مشکلات را از گردن دولت متبوعشان باز می کنند و به یگران ارتباط می دهند؟!

عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام، عضو مجلس خبرگان رهبری، دادستان کل کشور، رییس مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام، نماینده مجلس شورای اسلامی و مسئولیت های دیگر، چگونه رویش می شود با این میزان از مسئولیت در جمهوری اسلامی، بگوید که از خواص نبوده و نمی داند که اطلاعات و دانسته های ولی فقیه و رهبر معظم انقلاب و سایر مسئولان عالی کشور از چه راهی کسب می شود و ساز و کارها به چه صورت است؟! جالب است که این ادعای موسوی خوئینی ها محدود به چند سال اخیر نیست و باز می گردد به تمام چهل سال انقلاب و وی حتی دوران اوج قدرت سیاسی خود در ساختار نظام را نیز با سال های اخیر که پر است از فعالیت علیه نظام، یکی کرده.

 

البتاه از فردی که به شهادت خاطرات مرحوم هاشمی رفسنجانی بابت به دست نگرفتن سکان قوه قضاییه در سال 68 همچنان از شخص رهبر معظم انقلاب دلگیر است و خصومت شخصی و حب جاه و مقام و قدرت سررشته افکارش را در دست گرفته، توقع انصاف و عدالت نمی رود. مخصوصا که سابقا فعالیت های او ضد انظام در حداقل 20 سال اخیر و از حوادث کوی دانشگاه تا فتنه 88 و اغتشاشات دی 96 و آبان 98 و همین نامه اخیر، معرف کاملی هستند از نیات این فرد. این نامه از خوئینی ها باید شدیدا توسط مسئولان امنیتی جدی گرفته شود زیرا به مثابه یک خط دهی واضح است برای آن تابستان داغی که برخی صحبتش را کرده اند. علی الخصوص که برخی از دنبال کنندگان این جریانات، اطلاعی از سابقه وی ندارند و خیال می کنند این نامه از سر حب به مردم و کشور است و نه شهوت قدرت و ریاست و کینه شخصی.