دل نوشته ای از یک جوان دونده ورزشکار که پدیده سال شد

واقعا چرا نهادهای ورزشی به این استعدادها و به جوانان پر تلاش و با ایمان شهرستانی توجهی نمی کنند امروز این جوان برای ساده ترین وسایل ورزشی اش دنبال یک اسپانسر می گردد یکی که هزینه کفش و لباسش و .... را بدهد او هم حاضر است برای آنها بدود و تبلیغ کند بله حتما اسپانسر پیدا می شود و مطمئنا بنگاههای اقتصادی بدنبال چنین افرادی برای تبلیغات اجناسشان در مسیری که این دونده ها می دوند هستند و سعی می کنند با این افراد وارد قرارداد شوند که حداقل امیدواریم در مورد ایشان این موضوع واقع شود

به گزارش بولتن نیوز، علیرضا حسینی، خبر خیلی کوتاه بود یک جوان کلاچایی (ولی زاده باباشاهراجی) پدیده مسابقات چهارگانه سال ۹۸ شد ، شاهراجی، مقام اول مسابقات دو و میدانی چهارگانه کشور،انتخابی برای مسابقات برون مرزی را از آن خود کرد وی بدلیل عدم اعزام تیم از استان گیلان با دعوت تیم مازندران به عضویت این تیم درامد.

این خبر در حالیکه موجب افتخار همه ورزشکاران دو میدانی استانهای مازندران و گیلان است اما با دیدن خبری در این خصوص در یکی از کانالهای خبری دل نگران این جوان ورزشکار شدیم و این سوال برای ما ایجاد شد بعد از پیروزی این جوان ورزشکار مسئولین ورزشی استان گیلان برای ایشان چه کردند ، متاسفانه پیگیر شدیم ظاهرا هیچ!! به حدی که دیدیم این جوان کلاچایی دغدغه هایش را در قالب یک دل نوشته در یکی از سایتهای محلی نوشته اما بازهم توجهی نشده است .

بولتن نیوز در راستای اهداف رسانه ای در جهت حمایت از ورزشکاران جوان کشورمان این دل نوشته را باز نشر می کند امیدواریم مسئولین ورزشی کشورمان از این جوان حمایت لازم را داشته باشند تا موجب افتخارات مداوم برای ایران عزیز ما بشود.

دانلود

فیلم اصلی

دل نوشته

ولی زاده باباشاهراجی

از روستای بی بالان بخش کلاچای شهرستان _رودسر

هیچوقت فراموش نخواهم کرد

جوانی ات را بدون هیچ توقعی فدای سرزمینت کردی

بیاد شهید سرباز گمنام امام زمان (عج) #حسن_عشوری

با خودم عهد بستم وحرفهای یاًس ونا امیدی هیچ کسی رو اهمیت ندادم.

ورزش دوومیدانی کاملا فرسایشی هست و با یک یا دوماه یا شش ماه و یکسال تمرین براحتی به نتیجه نخواهیم رسید.

یک سال اخیر هفته ای حداقل100 الی 150 کیلومتر تمرین داشتم ناخن انداختم مصدوم شدم، کسی نبود منو ببینه جز مربی ام که اطلاع داره

هر مسابقه ای شرکت کردم کاملا باهدف بود تا اینکه این مسابقه بزرگ شرکت کردم و اول کشور و پدیده مسابقات شدم.

اما اول میخوام تشکر کنم از مربی عزیزم و خانواده ام و تمام دوستان و فامیل و همه مردم عزیز شهرم که به عشق همه تمرین کردم ممنونم بابت پیام هاتون و تماس و حضورا که بهم انرژی دادید و فقط خواستم افتخاری کسب کنم.

اما یک ماه هست از قهرمانی ام میگذره که هیچ مسئولی و هیچکس نیومده که بگه تو چکار کردی که به اینجا رسیدی؟ حتی دریغ از یک تشکر.

من سرزمینم و کشورم و مردم عزیزم رو دوست دارم.

هنوز نیمی از هدفی که دارم نرسیدم

راه درازی در پیش دارم.

جدا از هزینه لباسی که میخرم که هر لباس تخصصی دوومیدانی مخصوص و جنس متوسطش حداقل یک میلیون تومن هست

هر کتانی که میخرم حداقلش 2 الی3 میلیون تومان هست.

من کمک مالی میخوام که بتونم ادامه بدم

اسپانسر میخوام

اما متحیرم و نمیدونم چرا کسی متوجه این قهرمانی ام نمیشه!

حتی در نهادی که به عنوان قردادی مشغول به کارهستم اصلا هیچ درکی نکرده.

اگه فوتبال بود اگه پارتی داشتم اگه وووو....همه چیز ردیف میشد.

نمیدونم این دلنوشته هست اعتراض هست تقاضا هست اما از شما دوستان رسانه خبری خواهش میکنم فقط حرفای منو واسه مردم عزیزم برسونید.