بسیار هستند شهروندانی که به خاطر فاصله به سینما نمی روند زیرا وقت زیادی را باید طی کنند تا به سالن برسند از طرفی در بعضی نقاط شهر سینما ها به قدری متمرکز شده اند که از حد خارج است . میدان انقلاب با 4 سینما خیابان طالقانی تا مطهری با 5 سالن سینما تمرکزی را به وجود آورده که در کمتر جایی می توان چنین نزدیکی را دید . . .
بولتن نیوز : در شهر که قدم می زنی در لابه لای ساختمان ها و خیابان ها به درب های بزرگی بر می خوری که به درب خانه شبیه نیستند و اگر با نگاهی دقیق تر بنگری سر در بزرگی را می بینی که رنگ زرد چسب رویش را پر کرده ، خاک و کاغذ های بسیار زیاد آن جا را بیشتر به یک مکان مخروبه مبدل کرده . مکانی که روزی محلی بوده برای اهل هنر ، با هزارن خاطرات و رویداد های شیرین و تلخ .
آری این ها همه نشانه های یک مکان فراموش شده و یک زمان متوقف شده است . سالن های سینمایی که امروز هیچ هویتی ندارند . چنین مکان هایی کم هم نیست ، سالن های لاله زار ، سالن های خیابان فردوسی و بسیاری سالن های دیگر در شهرستان ها . به راستی چه شده است که این سالن ها سینما رها شده است و کار به این جا رسیده ؟ اگر با دیدی گذرا از این سالن ها هم عبور کنیم سالن هایی را خواهیم دید که در معرض نابودی هستند و وضعیت بسیار بدی دارند و در بسیاری از گوشه های همین پایتخت خودمان که با بیشترین استقبال اهالی سینما نیز همراه است می توان این سالنه ها را دید . به طور مثال سالن سینمای میدان امام حسین یکی از این سالن هاست که بیشتر به باغ وحشی شبیه است که هر گونه جونده و خزنده ای را در خود جای داده است و یا سالن سینمای آسمان آبی در میدان بروجردی نیز بیشتر به یک انبار مخروبه می ماند تا سینمایی که خانواده ها بتوانند با آرامش خاطر در آن فیلم ببینند . خیابان مولوی ، میدان قزوین، خیابان پیروزی خیابان جمهوری و بسیاری خیابان های دیگر امروز از این دست سینماها را در خود جای داده اند که یا کاملا بدون کار بری مانده اند و یا با بدترین شکل ممکن به ادامه حیات می پردازند . . ساخت پردیس های شکیل و استاندارد که مدتی است از سوی شهرداری تهران در دستور کار قرار گرفته است بسیار خوب است ولی تهران علاوه بر داشتن این پردیس های بزرگ به سالن های کوچک و محلی نیز احتیاج دارد .
بسیار هستند شهروندانی که به خاطر فاصله به سینما نمی روند زیرا وقت زیادی را باید طی کنند تا به سالن برسند از طرفی در بعضی نقاط شهر سینما ها به قدری متمرکز شده اند که از حد خارچ است . میدان انقلاب با 4 سینما خیابان طالقانی تا مطهری با 5 سالن سینما تمرکزی را به وجود آورده که در کمتر جایی می توان چنین نزدیکی را دید در حالی که در بعضی نقاط شهر کیلومتر ها فاصله است تا به یک سالن سینما دست یافت . از همین رو عدم تقسیم درست عدم هماهنگی و بی توجهی به سالن های کوچک و محلی سبب شده است تا تاثیر سالن را در فروش فیلم ها هم داشته باشیم و کمتر بتوانیم جذب مخاطب کنیم .
مدتی است برخی نهاد ها مانند موسسه تصویر شهر به بازسازی سینماها با استاندارد های مناسب روی آورده اند اما ظاهرا نگاه چنینی موسساتی تنها اقتصادی و بر پایه بازگشت حتمی سرمایه است چرا که بسیاری از سالن های خالی که هم اکنون در تهران و حتی در شهرستان ها وجود دارد می تواند در زمان کمی بازسازی و در اختیار علاقه منددان هنر قرار گیرد . امروزه حتی می توان گفت یکی از اصلی ترین دلایلی که مخاطبان را برای رفتن به سینما راغب می سازد وجود یک مکان مناسب و شکیل برای گذراندن 2 ساعت از وقتشان است چرا که اگر محیط مناسب نباشد و کیفیت و بقیه المان های لازم وجود نداشته باشد فرد ترجیح می دهد در خانه بماند و با هزینه ای بسیار کمتر فیلم مورد علاقه اش را تماشا کند . به همین دلیل مسئولان امر باید برای افزایش رونق اقتصادی سینما هم که شده فکری به حال این سالن های فراموش شده چرا که همین سالن های به ظاهر کوچک می توانند نقش مهمی در چرخه صنعت سینما داشته باشند و از طرفی اشتغال آفرینی هم بکنند .همچنین به دلیل اینکه کاربری این سینماها قابل واگذاری نیست میتوان با استفاده از بخش خصوص نیز رونق را دوباره به این سینماها برگرداند.
به هر حال موضوعی که به خوبی روشن است این است که در زمینه بازسازی های این سینماهای فرسوده که چهره زیباسازی شهری را نیز مخدوش کرده است کم کاری های زیادی صورت گرفته است که خوب است شهرداری تهران و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی هرچه سریعتر فکری به حال این قضیه بکنند.
