از مایکل فلین تا رابرت هاروارد

گروه بین الملل: مصطفی مطهری* در یادداشت پیش رو که به بهانه عدم پذیرش پیشنهاد ترامپ توسط رابرت هاروارد برای سمت مشاور امنیت ملی آمریکا نوشته شده، نویسنده معتقد است هاروارد خوب می دانسته و به معنای واقعی کلمه دریافته بود که با قرار گرفتن در کنار ترامپ به عنوان مشاور امنیت ملی آمریکا، وی به مثابه مهره ای بود که با ورود به صحنه سیاست و قدرت ایالات متحده آمریکا با توجه به رویکرد عجولانه، شتابزده، کاسبکارانه، گاه رادیکالی و گاه هترودوکسی ترامپ و دولت وی مرگ سیاسی خود را امضا می کرده است.

به گزارش بولتن نیوز، متن این یادداشت که به صورت اختصاصی در اختیار خبرنگار ما قرار گرفته به شرح زیر می باشد:

بعد از استعفا و کناره گیری اجباری مایکل فلین از پست مشاور امنیت ملی در پی بر ملا شدن تماس هایش با سفیر روسیه در واشنگتن پیش از به قدرت رسیدن ترامپ و حضور رسمی وی در کاخ سفید، رابرت هاروارد نیز که بعنوان جانشین و یا جایگزین فلین انتخاب شده بود از پذیرفتن این سمت سرباز زد و آن را نپذیرفت.

درواقع نکته مهم در این باره بررسی زوایای امتناع و عدم پذیرش پیشنهاد پست مشاور امنیت ملی ایالات متحده آمریکا از سوی رابرت هاروارد است، درصدد هستیم در سطور زیر بطور اجمالی به آن بپردازیم.

ابتدا اینکه بنا بر آنچه که در گزارش های مربوطه در این باره آمده است از جمله علل رد پیشنهاد پست مشاور امنیت ملی از سوی رابرت هاروارد، عدم موافقت دونالد ترامپ با شروط هاروارد بوده است. بطوریکه آنچه که در این باره بیشتر بدان پرداخته شده است این بوده که هارواد تصمیم داشته است که تیم و گروه مورد نظر خود را، با انتخاب و نظارت خود انتخاب کند و حتی عده ای بر این باورند که هاروارد پذیرفتن این سمت را مشروط به آوردن گروه همراه مورد نظرش اعلام کرده است.
دوم اینکه با توجه به دامنه ریزش های درون گروهی ترامپ در مدت کوتاه اخیر از آغاز دوران ریاست جمهوری اش از یکسو و همگن نبودن چینش های سیاسی از افراد در دولت ترامپ و بی تجربگی گروهی از نزدیکان وی به بازی در عرصه سیاست و عدم علم به قواعد بازی در این عرصه فراخ و پر از چالش، این احتمال وجود دارد که هاروارد به نوعی خواهان یک ضمانت و تضمین ضمنی از سوی ترامپ بوده است. در واقع مطالبه گری هاروارد از ترامپ برای ایجاد حصار و یا حاشیه ای از امنیت با تفکیک سازی سازمانی بدون دخالت و کنکاش های گروه های مبتدی در قدرت سیاسی واشنگتن که با ترامپ شانس ورود به میدان قدرت را پیدا کرده اند نیز می تواند عامل مهمی از دلایل واقعی عدم پذیرش این سمت (مشاور امنیت ملی) به نظر آید.

سوم اینکه، همانطور که در اخبار مربوط به ارتباط مبتدیانه فلین آمده است فلین با توصیه و پیشنهاد مقامات دیگر، برای انجام اقدام مزبور وارد عمل شده است، هاروراد نیز با مشاهده آشفتگی ها در کالبد قدرت و سیاست پیرامون ترامپ، آینده خود را به شکل دیگر در امروز فلین دیده است.
چهارم اینکه هر چند ترامپ در مقام رییس جمهور و در حمایت از مشاور خود، او را یک فرد خوب توصیف کرده است و حتی اعلام کرده است که او نه تنها کار غیر قانونی انجام نداده است بلکه فلین کاری را که باید می کرده انجام داده است، با این حال ادعا کرده است که فلین این موضوع را به درستی با مایک پنس، معاون رییس جمهور در میان نگداشته است که این مساله ای غیر قابل قبول بوده است. در واقع این فرآیند صفر و صدی بدور از میانه روی از سوی ترامپ در حمایت و عدم حمایت از افراد و شخصیت های مهم دولتش، کار انتخاب را برای هاروارد نه تنها سخت کرده بود بلکه وسواس انتخاب را نیز برای او پیچیده کرده بود. بطوریکه با انتخاب و پذیرش پیشنهاد باید بهر حال از پیامدهای احتمالی آنچه برای فلین در خالی کردن پشت او اتفاق افتاده بود را دور از انتظار نداد که اگر در شرایط مشابه برای او نیز رخ دهد شرایط شبیه و یا حتی بدتر از آنچه خواهد شد که برای فلین اتفاق افتاده بود.

و نهایتا اینکه هاروارد خوب می دانسته و به معنای واقعی کلمه دریافته بود که با قرار گرفتن در کنار ترامپ به عنوان مشاور امنیت ملی آمریکا، وی به مثابه مهره ای بود که با ورود به صحنه سیاست و قدرت ایالات متحده آمریکا با توجه به رویکرد عجولانه، شتابزده، کاسبکارانه، گاه رادیکالی و گاه هترودوکسی ترامپ و دولت وی مرگ سیاسی خود را امضا می کرده است. مرگی که بهای سنگین شریک بودن در جمع بی تجربگان شتابزده است.



* دکتری علوم سیاسی