عربستان با اشغال بحرین، با آتش بازی می‌کند

عبدالباری عطوان در مقاله ای در روزنامه القدس‌العربی با عنوان "دخالت عربستان خطرناک است" نوشت: اقدام عربستان سعودی به اعزام هزار نظامی به بحرین به درخواست دولت این کشور برای حمایت از امنیت آن در برابر تهدیدات امنیتی، خطرناک ترین تحول سیاسی و نظامی در منطقه خلیج فارس از زمان حمله نیروهای عراقی به کویت در تابستان سال 1990 به شمار می رود.

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی شبکه العالم؛ این نویسنده عرب در یادداشت امروز خود با اشاره به تحولات منطقه‌ای و حضور نظامی عربستان در بحرین نوشت: خطر این اقدام در دو مسئله اساسی نهفته است یکی اینکه اینگونه دخالت عربستان در بحران داخلی یک کشور دارای حاکمیت در منطقه بی سابقه است، دیگر اینکه احتمال وخامت اوضاع و قطب بندی طایفه‌ای در منطقه ممکن است به جنگ منطقه ای تبدیل شود که قدرت‌های منطقه‌ای و شاید بین المللی نیز وارد آن شوند.

نکته قابل توجه این است که نیروهای عربستانی که از پل ملک فهد به سوی منامه عبور کردند و پس از آن نیروهای اماراتی به بحرین اعزام شدند، در مناطق سنی نشین مستقر شدند. این مسئله این باور را ایجاد خواهد کرد که این دخالت جنبه فرقه‌گرایی یا مذهب‌گرایی به خود گرفته است، تقسیم این کشور کوچک براساس ملاحظات طایفه‌ای را ثبیت، وحدت ملی آن را تهدید می‌کند، مانع از آشتی می شود و ممکن است تلخی ها و شاید کینه‌هایی به دنبال داشته باشد که شاید برطرف کردن آنها در آینده نزدیک دشوار باشد.

عطوان در ادامه یادداشت می افزاید مخالفان بحرینی که اکثریت را در تظاهرات اعتراض آمیز کنونی تشکیل می دهند با این دخالت نظامی عربستان غافلگیر نشدند بلکه به سرعت آن را به عنوان "اشغال خارجی" محکوم کردند و خواستار نشست فوق‌العاده شورای امنیت برای محافظت از غیرنظامیان در برابر خطر واقعی که برای آنها کمین کرده است، شدند.

بحرین عمق راهبردی برای عربستان به شمار می‌رود و در عین حال مشکل مزمنی برای آن به علت تاثیر اکثریت شیعیان در آن بر اکثریت شیعی در ساحل مقابل در منطقه شرقی عربستان (الاحساء) که بیشتر ذخایر نفتی در آنجا وجود دارد، محسوب می شود.

شاید تظاهرات صدها نفر در این منطقه در روزهای پنجشنبه و جمعه گذشته در پاسخ مثبت به "روز خشم" که جوانان در اینترنت و فیس بوک مشخص کرده بودند در حالی که پاسخ مثبت به این درخواست در دیگر شهرهای عربستان ضعیف بود ، یکی از بارزترین نشانه های این تاثیر باشد.

درک عللی که دولت عربستان را به اعزام نیروهایش به بحرین سوق داد برای ما دشوار است و تظاهرات در بحرین در هفته های گذشته صرفاً جنبه مسالمت آمیز به خود گرفت و معترضانی که خواستار اصلاحات سیاسی هستند در مقابله با نیروهای امنیتی مسلح که به مقابله با معترضان پرداختند و برای متفرق کردن آنها تلاش کردند و حتی این اقدام به کشته شدن شماری از آنها منجر شد، از هیچ نوعی سلاحی استفاده نکردند. این در حالی است که ده روز پیش نیروهای امنیتی بحرین صبح به معترضان در حالی که در میدان لؤاؤ منامه خواب بودند ، تیراندازی کردند.

آیا این دخالت نظامی عربستان از ترس فروپاشی نظام حاکم پادشاهی سنی در بحرین است یا نگرانی از گسترش دامنه تظاهرات اعتراض آمیز به داخل عربستان به ویزه در شهرهای القطیف و الهفوف و سایر شهرهای شیعه نشین است یا هر دو علت؟

پیام عربستان کاملا واضح و روشن است مبنی بر اینکه عربستان اجازه نخواهد داد ثبات بحرین متزلزل شود یا نظام حاکم در آن فروبپاشد و همانطور که در بیانیه هیئت وزیران عربستان آمده در برابر اختلافات فرقه ای ایستادگی خواهد کرد اما این ماجراجویی یا قمار ممکن است بسیار پر هزینه و پر خطر باشد.

دخالت نظامی عربستان در بحرین ممکن است به ایستادگی در برابر اختلافات فرقه ای در کشورهای حاشیه خلیج فارس منجر نشود بلکه آن را تشدید کند و روی آتش زیر خاکستر آن بنزین بریزد که این به متزلزل شدن ثبات منطقه منجر می شود و آن را در جنگ‌های داخلی فرقه ای فرو می برد که ممکن است به جنگ منطقه‌ای تبدیل و ایران به آن کشیده شود.

اگر هدف از این اقدام تحریک ایران و آغاز نبردهایی با آن باشد همانطور که صدام و نظام او در سال 1990 تحریک شدند به طوری که نفت عراق به سرقت رفت و مازاد نفتی زیادی در بازارهای جهانی به وجود آمد و به کاهش قیمت‌ها به کمتر از ده دلار منجر شد، شاید ایران این بار آگاه‌تر و هوشیارتر باشد اما این بدان معنا نیست که ممکن است به شیوه های دیگری برای تامین منافع خود در خلیج فارس متوسل نشود و اینجا منظور استفاده از ابزار قدرت است و تهران دیروز اعلام کرده است که در برابر دخالت عربستان دست بسته نخواهد بود.

بعید نمی دانیم که طرحی برای ایجاددرگیری‌های فرقه ای به ویژه منطقه خلیج فارس وجود داشته باشد تا با آن ملت‌های عرب را سرگرم کنند و انقلاب های جوانان در منطقه عربی که خواستار سرنگونی نظام های دیکتاتوری سرکوبگرِ فاسد و جایگزینی آنها با نظام های دموکراتیک برای احترام گذاشتن به حقوق بشر، تثبیت حکومت قانون و برقراری عدالت اجتماعی و چند دستگی سیاسی هستند ، ناکام بگذارند.

صرف نظر از بود و نبود این طرح، بازی با موضوع فرقه ای در منطقه خلیج فارس به ویژه در این شرایط به نفع کشورهای این منطقه نخواهد بود زیرا بافت جمعیتی آن شکننده است و درصد زیادی از شیعیان ایرانی تبار در این کشورها قطعا از شیعیان در عربستان و بحرین طرفداری خواهند کرد.

شیعیان بیش از 30 درصد ساکنان کویت ، 10 درصد ساکنان عربستان و 70 درصد ساکنان بحرین را تشکیل می دهند و گزارش هایی وجود دارد که تایید می کند حدود چهارصد هزار ایرانی دارای تابعیت یا مقیم امارات وجود دارد و با اینها به عنوان شهروند درجه 2 یا 3 برخورد می شود و به عهده گرفتن تعدادی از پست های حساس در ارتش و دستگاه امنیتی در بسیاری از کشورهای حاشیه خلیج فارس برای آنها ممنوع است.

این نویسنده عرب که نمی‌تواند بی‌طرف باشد، بدون آنکه مدرکی ارائه دهد، اعتراضات مردمی در بحرین را قومی می‌خواند، و در ادامه می‌نویسد: اما بیشتر طائفه شیعیان بحرین میانه‌رو هستند و به گفتگو و دوری از خشونت و پایبندی به ابزارهای اعتراض مسالمت‌آمیز باور دارند به همین علت به نظر ما بهترین گزینه صبر و بردباری هرچه بیشتر و پایبندی به گفتگو است تا راهکار میانه‌ای به دست آید که مورد رضایت همه طرف‌ها باشد.

لازم است تایید کنیم دولت بحرین به اندازه کافی به خواسته های معترضان در تغییر نخست وزیر که از چهل سال پیش این سمت را به عهده دارد پاسخ مثبت نداده است و مقامات بحرینی اینگونه نشان داده‌اند که تسلیم اعتراضات نخواهند شد که این روش اشتباهی است.

 سلطان قابوس بن سعید پادشاه عمان شماری از وزیران را برکنار کرد و قول داد اصلاحاتی در قانون اساسی انجام دهد و دو نفر از مهمترین معاونان خود را در پاسخ به خواسته‌های مردم این کشور برکنار کرد، چرا دولت بحرین چنین کاری انجام نداد؟

مدیریت بحران در بحرین در سطح مطلوب یا مورد انتظار نبوده کما اینکه سرسختی تظاهرکنندگان درخواسته هایشان نیز گامی خردمندانه نبوده، اما زمان پند و توصیه وعقل‌گرایی برای جلوگیری از کشیده شدن بحرین و منطقه به جنگ‌های قومی ویرانگر نیز دیر شده است.

 عربستان و دیگر کشورهای عرب خلیج فارس در تشدید بحران در بحرین مسئولیت غیر مستقیم دارند، زیرا این کشور فقیر خلیج فارس را در بحران‌های داخلی آن یعنی بیکاری، نبود خدمات و رکود اقتصادی به علت تاثیر پذیری از بحران مالی جهانی تنها گذاشتند و هیچ گونه کمکی با وجود انکه مازاد مالی این کشورها بیش از دو هزار میلیارد دلار است، تنها گذاشتند.

اقدام وزیران امور خارجه کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس به اختصاص بیست میلیارد دلار به عنوان کمک به بحرین و عمان نیز اعتراف صریح به این کوتاهی راهبردی آشکار است.

 دستهایمان را از ترس حوادث غیر منتظره و ناخوشایندی که ممکن است در روزهای آینده رخ دهد بر روی قلبهای خود می گذاریم. بیشترین چیزی که ما را نگران می‌کند فتنه قومی است که خودش را با قدرت در منطقه خلیج فارس نشان داده است زیرا اگر آتش این فتنه شعله ور شود تر و خشک را با هم خواهد سوزاند.

 عربستان همواره با هرگونه دخالت در امور داخلی خود مخالفت کرده و سعود الفیصل وزیر امور خارجه این کشور همانند احمد ابو الغیط وزیر خارجه سابق مصر اخیراً گفت کشورش هرگونه دست خارجی را که به سوی این کشور دراز شود قطع خواهد کرد.

 اکنون چه شده است که عربستان به بحرین هزار نیرو اعزام کرده و کاری را انجام داده است که به دیگران درباره آن هشدار داده بود؟

منبع:بیداری اسلامی