نشانی کربلا...

السلام علی الحسین ....
خورشید تاسوعا سر به غروب میگذارد و حسین علیه السلام در جمع یاران و اصحاب خویش خبر شهادت خود و فرزندانش را به آنان گوشزد میکند و بیعت را از آنان بر می دارد .
عباس سخن را به "لا ارنا الله ذلک ابدا "می گشاید و فرزندان عقیل تو را مولا و پیشوایی می خوانند که اگر چون مسلم هم کشته شوند آنان را باکی نیست .
مسلم بن عوسجه چه عذری در پیشگاه خداوند تو داشت اگر تو را تنها می گذاشت و سعد بن عبدالله چگونه می توانست به اثبات رساند که حق پیامبر را در مورد شما مراعات کرده است .
آقای من ! زهیر بن قین کشته شدن و زنده شدن به کرار را راه حمایت از شما میدانست و اینگونه ، خلاصی از مرگ را برای شما و خانواده تان آرزو می کرد ........
آری ! اینگونه بود که همه یاران در رکابتان ماندند و با شما بودن و شهادت در کنارتان را عزت و شرافت دانستند .....
اگر اجازه دهید من هم با شما هستم ! پشت به کوفه و رو به کربلا !
..
..
امشب عاشورای شما ، دلم را روانه خیمه ها میکند .
نگرانتان هستم . فردا چه میشود ؟!
امشب را چگونه به صبح رسانم در حالیکه عباس دلواپس ، زینب بی تاب ، رباب نا آرام و اصغر کوچکتان بی خواب است . امشب را چگونه آرام باشم که تشنگی در بین کودکان و یارانتان بیداد می کند .
امشب را چگونه تاب بیاورم که امشبی را شه دین در حرمش مهمان است ....
کاش به فردا نمی رسیدم تا نظاره گر طلوع دوباره خورشید در صبح عاشورایتان باشم .......
بامداد روز دهم /س.غ

قصه ما به "سر"رسید!

نام معشوق مبر نزد من از عشق مگو

عشق دیریست که در پیچ و خم عباس است

بِاَبی اَنتَ اُمّی ونَفسی لَکَ الوِقاءُ والحِمی یا امام زمان جانم بفدایت وپدر .مادرم سپهر بلایت باد، نه اشک ها در چشم دوام می آورند،سخن از عاشورا بگویم،نه برای واژه ها آسان است که روایت درد کربلا کنند،خاکها بیابان می دانند سیلی آفتاب یعنی چه!تشنگی را باید از ریگها صحرا پرسید که آب چه می ارزد!از سکوت مدینه بگوییم یا از ناآرامی کوفه،ویا از بدبینی شام،فریاد را از قاموس کوفه،مدینه وشام ربوده بودند،واراده ها از سقیفه چپاول شده بود،از متن قران فاصله گرفته بودند،حرفها فاسد بود وازپشت میله زندان سینه دستی بیرون نمی آمد تا"هل من ناصر ه ینصرونی" راپاسخ دهند،از "دشنه دشنام" کم نگذاشتند، وبه گلو ششماهه و بدنهای پاره پاره هم رحم نکردند. اما نومید نشدم ،منتظرت بودوفریاد زدم: اَینَ الطّالِبُ بِدَمِ المَقتُولِ بِکَربَلاءَ کجائید ای انتقام گیرنده خون شهداءکربلاکه انتقام خون جدت را از دشمنان بگیرید.منتظرت بودم. مولايم با آه دلم در نی لبک عاشقی ام تنفس كردم تا در روز امدنت زیباترین آهنگها را بنوازم . مگر نه این که آهنگ انتظار با شعر بغض آلوده و اشک و آه حسين زیباتر میشود ! من مبهوت اين زيبايم وهر صبح نگاهم را در اين زيبايي مي شويم و هنگامي كه به تسبيح در سجده مي افتم عاشقانه تو را از خدا مي خواهم

کاش ما هم حسینی می شدیم.
کاش می توانستیم از بند تعلقات خود را برهانیم.
التماس دعا

مشکی میپوشم
و راه می افتم ..
عطر نذری ها به مشام میرسد
و بادی که پرچم مشکی پوش را مشوش میکند ..
من خوب نبودم و نیستم
اما از تو
جز خوبی انتظار نمیرود ..
به حرمت عظمتت
اشک میریزم ..
این اشک مرا بزرگ خواهد کرد ..

التماس دعا

أَلسَّلامُ عَلَى الشَّیْبِ الْخَضیبِ، 
سلام بر آن مَحاسنِ بخون خضاب شده،

أَلسَّلامُ عَلَى الْخَدِّ التَّریبِ، 
سلام بر آن گونه خاک آلوده،

أَلسَّلامُ عَلَى الْبَدَنِ السَّلیبِ، 
سلام بر آن بدنِ جامه به غنیمت رفته ،

أَلسَّلامُ عَلَى الثَّغْرِ الْمَقْرُوعِ بِالْقَضیبِ، 
سلام بر آن دندان هایی که با چوب خیزران زده شده ،

پیچیده دراین دشت عجب بوی عجیبی،
جا مانده از آن قافله عطر گل سیبی،
گاهی سر نی بود و زمانی ته گودال،
طی کرد گل من چه فرازی چه نشیبی.
صلی الله علیک.. یا مظلوم. یا ابا عبدالله.

وای حسین کشته شد!
خیمه خورشید سوخت

کم کم غروب واقعه از راه می رسید
یک زن میان دشت، سراسیمه می دوید

این خیمه ها نبود که آتش گرفته بود
آتش میان سینه ی او شعله می کشید

راهی نمانده بود برایش به غیر صبر
باید دل از عزیز سفر کرده می برید

مردی که رفت و از سر نی حسّ بودنش
قطره به قطره سرخ و غریبانه می چکید

آن مرد رفت و واقعه را دست زن سپرد
باید حماسه پشت حماسه می آفرید

بوی پیراهن خونین کسی می آید/
این خبر را برسانید به کنعانی ها!

بابی انت و امی یا مولای یا اباعبدالله الحسین(ع).
اللهم الرزقنا الشفاعه الحسین(ع) یوم الورود .
اللهم الرزقنا الشهاده فی صراط الحسین (ع)و اصحاب الحسین(ع).

السلام علیک با ابن علی ابن ابیطالب