مهره سوخته شماره یک

به گزارش بولتن نیوز؛ چند سال قبل از حضور تیم ملی در جام جهانی 2014، علیرضا وعده فیکس شدن در این جام را به رسانه‌ها داده بود. تحقق این وعده باورنکردنی اما بیشتر از آنکه مخاطبان تیم ملی را خوشحال کند، مخاطبانِ تین‌ایجر جام جهانی در نقاط مختلف دنیا را راضی کرده بود. گلرِ خوش‌تیپ تیم ملی در آن مقطع، بهترین دروازه بان ایران نبود اما فعل و انفعالات زیادی کی روش را بر آن داشت که از او به عنوان گلر اول درون دروازه تیم ملی استفاده کند. کلین شیت بازی اول و دریافت یک گل از آرژانتین در بازی دوم، شروع خوبی برای او رقم زد. علی روی ضربه مهارنشدنی بهترین بازیکن دنیا گل خورده بود و هیچ سنگربان دیگری نیز نمی توانست این توپ را مهار کند. با این وجود ضعفِ او در بازی سوم با بوسنی آشکار شد و گل های بدی که او دریافت کرد، ایران را از جام جهانی حذف کردند.

به نظر می رسید دور شدن از رقابت های جام جهانی، فرصت انتخاب یک دروازه بان مطمئن برای تیم ملی باشد اما کارلوس کی روش همچنان به علیرضا اعتقاد داشت. او در جام ملت ها نیز دروازه بان اصلی ایران بود و در بازی عراق، شاهکارهای منحصر به فردی ارائه کرد. او بعد از خوردن دو گل بد در جریان بازی، روی تک تک پنالتی ها جهت اشتباه را انتخاب کرد تا استاندارد تازه ای از دروازه بانی به دنیا ارائه بده!

ناهماهنگی آقای دروازه بان با مدافعان تیم ملی، در اولین بازی از مرحله مقدماتی جام جهانی با ترکمنستان به شکل آشکاری به چشم آمد و ایران شب گذشته در مقابل عمان نیز درست به همان شکل و با همان ناهماهنگی گل خورد. واضح است که حقیقی فرصت کافی برای تبدیل شدن به یک دروازه بان خوب در تیم ملی را داشته اما به خوبی از این فرصت استفاده نکرده. او ضعف های زیادی دارد که تنها به لطف تجربه پوشش داده نمی شوند. حقیقی در طول بازی به هیچ وجه با بازیکنان تیم حرف نمی زند و آن ها را راهنمایی نمی کند و به نظر می رسد آن ها نیز، این بازیکن را چندان قبول ندارند.

شاید حالا، مقطعِ درستِ انتخاب یک دروازه بان برای آینده تیم ملی باشد. علی بیرانوند، محمدرضا اخباری و رشید مظاهری، گزینه هایی ایده آل برای جایگزینی علیرضا حقیقی هستند. کادر فنی تیم ملی می تواند آن ها را در بازی های ساده پیش رو تست کند و دیگر به این قمار بر سر حقیقی در درون دروازه ادامه ندهد. قمارِ چشم بستن روی نقاط ضعف پرشمار علیرضا که در بازی های مهم، تیم ملی را به مرز نابودی می کشند.