احیای فرهنگ با بخشنامه، دستورالعمل امکان پذیر نیست!

گروه سینما و تلوزیون، طهماسب صلح جو با اشاره به وضعیت بحرانی فرهنگ جامعۀ امروز و انتقاد از عملکرد رسانه ها، گفت: "آن چه در آگهی های تلوزیونی می بینیم، درست برخلاف اهداف فرهنگی نظام جمهوری اسلامی ایران از بدو تاسیس تا به امروز است."
 
به گزارش بولتن نیوز، طهماسب صلح جو، منتقد و مدرس برجستۀ سینما و رئیس کنونی انجمن منتقدان و نویسندگان سینمایی ایران که به بهانۀ تاسیس صفحۀ «فرهنگ و هنر» بولتن نیوز، به سوالات خبرنگارمان درخصوص مسائل کلان فرهنگی کشور پاسخ می گفت، با اشاره به پیام کلیدی انقلاب که از ابتدای پیروزی انقلاب ازسوی امام خمینی(ره) و دیگر مسئولین نظام مبنی بر اهمیت و اولیّت معنویات و زندگی معنوی بر مادیات، گفت: "وقتی تلوزیون هر روز با شعارهای تبلیغاتی همچون «میلیاردر شو» با مخاطبانش روبرو می شود، دیگر چگونه می خواهد معنویات او را احیا کند؟!!"

صلح جو با اشاره به این که اساساً فرهنگ به 2 حالت، جلوه می کند، گفت:"ما یک فرهنگ فردی داریم و یک فرهنگ جمعی یا اجتماعی و به بیان دیگر فرهنگ یک جنبۀ فردی و شخصی دارد و یک جنبۀ اجتماعی و جمعی. وی افزود: "جنبۀ شخصی فرهنگ مربوط می شود به میزان تحصیلات، کتاب خواندن و درحقیقت این جنبۀ فرهنگ، تحت تاثیر آموزش مستقیم رشد می کند و میتوان فرهنگ شخصی افراد جامعه را به این ترتیب بهبود بخشید و پرورش داد."


این منتقد و مدرس پیشکسوت سینمای کشورمان با اشاره به این که برای تاثیرگذاری بر جنبۀ اجتماعی و گروهی فرهنگ نیازمند برنامه ریزی های کلان، غیربخشنامه ای و طولانی مدت هستیم، گفت:"مسئله این جاست که اساساً نمی شود برای احیا و پروش فرهنگ در معنای اجتماعی آن، با بخشنامه، شعار و دستورالعمل های کوتاه مدت و حرف های کلیشه ای و کلی گویی به جایی رسید."

وی با اشاره به این که آن چه ما از کلمۀ «فرهنگ» مراد می کنیم، معمولاً همین جنبۀ اجتماعی و فرهنگ است، اظهار داشت:"قطعاً شرایط و بحران های اجتماعی، اقتصادی و سیاسی کشور در مسائل فرهنگی جامعه نقشی اساسی داشته و تاثیرگذار است. جامعه ای که دچار ناهنجاری و فساد اقتصادی است، جوانانی را پرورش می دهد که برای رسیدن به موفقیّت به دنبال راه های ناهنجار و مسیر خلاف می اندیشند."

صلح جو تصریح کرد:"وقتی نوجوانان ما می بینند که افراد جوان تحصیل کرده با مدارک بالای تحصیلی، بیکارند و در عوض بسیاری از افرادی که هرگز به دانشگاه نرفته اند یا وارد بازار تولید نشده اند و صرفاً با خرید و فروش و دلالی، به ثروت های هنگفت دست یافته اند، طبیعتاً رفته رفته نسبت به تحصیلات و دانشگاه ها بدبین می شوند و این بحران آیندۀ نزدیک جامعه ماست که پس از فروکش نمودن تب دانشگاه و بحران به دست آوردن مدارک تحصیلی عالیه که در حدود یکی دو دهۀ اخیر گریبان گیر جامعۀ ما شده بود، حالا با اشباع جامعه از افراد تحصیل کرده، باید منتظر به راه افتادن موجی از بدبینی نسبت به تحصیلات درجامعه باشیم."
 
طهماسب صلح جو با اشاره به آنچه در تبلیغات و آگهی های بازرگانی تلوزیون به عنوان معیار خوشبختی و سعادت معرفی می شود، گفت:"وقتی در همۀ تبلیغات تلوزیونی صحنه هایی همچون «باران سکه های طلا»، «پول پارو کردن»، «خودرو ها» و «خانه های ویلایی گران قیمیت» بارها و بارها نمایش داده می شوند و با شعارهایی همچون "میلیاردر شو" و "میلیونر شو" مخاطب را به خریدمحصولات تجاری ترغیب می کنند، می فهمیم که خواست جامعه نیز همین مسائل و مادیات است."
 
رئیس انجمن منتقدان و نویسندگان سینمایی ایران افزود: "نباید فراموش کنیم که در زندگی امروز، تلوزیون دیگر تنها یک رسانۀ معمولی نیست. تلوزیون امروز یکی از اعضای خانواده هاست و تاثیر آن بر روی فرهنگ انکارناپذیر است و ما می توانیم به کمک آن فرهنگ سازی کنیم." وی ادامه داد: "تلوزیون چه بخواهیم و چه نه پیوسته درحال تاثیرگذاری بر روی مخاطبانش است و مدیران فرهنگی می توانند از این ویژگی درجهت فرهنگ سازی استفاده کنند و مثلاً کتاب خواندن، رعایت حقوق دیگران، احترام به هم نوع و مسائلی از دست را تبلیغ کند یا آن که چنان که امروز شاهدیم، با بی دقتی اجازۀ تبلیغ فرهنگِ مادی گرایی، دروغ گویی و بی برنامگی را به آن بدهیم."


وی در پایان با اشاره به این که چنین رفتاری به هیج وجه منحصر به تلوزیون نبوده و همۀ رسانه های جمعی ما از چنین آسیب هایی رنج می برد، گفت: "من بارها با خبرگزاری ها و روزنامه های مختلف گفت و گو کرده ام و در عمل دیده ام، خبرنگار آن رسانه، بنابر سیاست های جناحی رسانه متبوعش، حرف های من را تحریف نموده و آن چه به نفعش بوده را از لابه لای صحبت های من بیرون کشیده و حتی آن را تیتر زده است."

وی در پایان با تاکیدبر این که مسائل و مقولات فرهنگی، مسائلی بسیار ظریف و حساسند، تاکید کرد: "نباید فراموش کنیم که اساساً احیای فرهنگ با بخشنامه، دستورالعمل و کلی گویی های کم تاثیر و زودبازده امکان پذیر نیست و برای بهبود وضعیت فرهنگ باید از شیوه های فرهنگی و اهالی فرهنگ استفاده کنیم."