آمریکا به دنبال حل مسئله است یا مذاکره را برای مذاکره می خواهد؟!

جمهوری اسلامی ایران در برابر این تحریم های غیرقانونی همواره با تدابیر و یافتن راه های جایگزین توانسته است تا کنون بر حق قانونی خویش اصرار ورزد و کار را به جایی برساند که طرف غربی مجددا مذاکره را به عنوان یگانه راه حل مسئله بپذیرد.

وزیر امور خارجه آمریکا ساعاتی قبل اعلام کرد که درصورت آمادگی ایران برای گفتگو، واشنگتن آماده مذاکره دوجانبه با تهران است.

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از رویترز، "هیلاری کلینتون" که در واشنگتن و در پاسخ به پرسشی در خصوص ایران سخن می گفت در ادامه افزود : ایران مشکل ترین موضعی بوده که من در دوران وزارت خود با آن مواجه بودم و این به واسطه خطراتی بود که تهران با رفتارهای خود آنها را بوجود می آورد، و دستیابی ایران به سلاح اتمی از همه خطرناک تر خواهد بود.

کلینتون که در جمع گروهی از مقامات، کارشناسان و دیپلمات های آمریکا و خاورمیانه سخن می گفت، اضافه کرد: دولت اوباما آماده انجام مذاکرات دوجانبه با ایران است.

اما پر واضح است که این اظهارات کلینتون با رفتار های ایالات متحده به عنوان یک بازیگر بین المللی در تناقض است و ناظران را بدین سو رهنمون می سازد که دو سناریوی در تحلیل جدیدترین اظهارات کلینتون وجود دارد.

نخستین سناریوی قابل ذکر، اتخاذ استراتژی «مذاکره برای مذاکره» از سوی ایالت متحده است و دومین آن نیز به ناامیدی کامل این کشور از اثر تحریم ها بر ایران اشاره دارد.

استراتژی «مذاکره برای مذاکره»

همانطور که از شعارهای انتخاباتی اوباما بر می آید، سیاست «تغییر» در عرصه بین المللی به عنوان اصلی ترین شعار اوباما و دموکرات ها موجب شد تا افکار عمومی این کشور آراء خود را به سمت دموکرات ها سوق دهند.

بنابر این، دستگاه سیاست خارجی این کشور ناگزیر است تا جهت تنویر افکار عمومی ایالات متحده و جهان با چنین اظهاراتی بر رفتارهای خود پوششی قرار دهد تا اندکی از فشار افکار عمومی بکاهد.

به عبارت دیگر ایالات متحده بدین جهت پیشنهاد مذاکره را مطرح می سازد که به اصل مذاکره (حال با هر نتیجه ای) نیازمند است تا بدین ترتیب تناقض رفتاری خود را در قبال ایران کاهش دهد.

نگاهی به رفتارهای این کشور در قبال ایران نشان می دهد که هیچ حسن نیتی برای حل دیپلماتیک و مسالمت آمیز پرونده هسته ای ایران وجود ندارد بلکه صرفا توقف کامل فعالیت های صلح آمیز هسته ایران با توسل به سیاست اعمال فشارهای غیرقانونی از طریق تحریم ها در دستور کار قرار دارد.

تحریم های پی در پی؛ نشانی از حسن نیت غربی ها!

از جمله این رفتارهای متنافض و غیردیپلماتیک ایالات متحده، توقف آخرین دور مذاکرات ایران و 5+1 در مسکو می باشد که با وجود دستیابی به پیشرفت نسبی در این دور از مذاکرات ناگهان طرف غربی از ادامه مذاکرات سرباز زد و تحریم را در دستور کار خود قرار داد.

بر همین اساس شاهد آن هستیم که پس از برگزاری مذاکرات مسکو در خرداد ماه سال جاری، تحریم های پی در پی علیه ایران تصویب و اعمال گردید و در اولین گام و در یازدهم تیرماه بر اساس مصوبه اتحادیه اروپا فروش نفت خام و درآمدهای نفتی ایران مورد هدف قرار گرفت و کشورهای عضو اتحادیه اروپا از هرگونه خرید و فروش نفت خام و فرآورده‌های نفتی با ایران منع شدند.

علاوه بر خودداری کشورهای عضو اتحادیه اروپا از خرید نفت ایران، این اتحادیه بیمه‌های دریایی نفتکش‌های ایرانی را نیز تحریم کرد و نقل و انتقال منابع مالی مرتبط با ایران در شبکه بانکی بین‌المللی نیز شامل تحریم ها شد.

کاخ سفید پس از تصویب این تحریم ها در بیانیه‌ای از اعمال تحریم‌های جدید اتحادیه اروپا علیه ایران استقبال کرده و متذکر شد که تصمیم ۲۷ کشور عضو اتحادیه اروپا، راهی صلح‌آمیز(!) برای برطرف کردن نگرانی‌های جامعه بین‌المللی درباره برنامه هسته‌ای ایران است.

پس از گذشت چند ماه و بی اثر ماندن این تحریم ها در 21 مهر، رسانه‌های بین‌المللی به نقل از منابع دیپلماتیک در بروکسل گزارش دادند که در دور جدید تحریم‌ها علیه ایران، شبکه بانکی و صنایع ایران مورد هدف قرار گرفتند.

ممنوعیت واردات گاز طبیعی از ایران و ممنوعیت صادرات فلزات به این کشور از جمله تحریم‌های جدید بود و در چارچوب محدودیت‌های جدید علیه ایران، تمدید تضمین‌های کوتاه مدت تجاری با ایران نیز ممنوع ‌شد.

در آخرین دور از تحریم ها و تنها یک روز پیش از اظهارات هیلاری کلینتون(10 آذر) نیز نمایندگان مجلس سنای آمریکا با ۹۴ رای مثبت به طرحی رای دادند که تجارت فلزات گرانبها، فولاد، آلومینیوم، زغال کک و گرافیت را با ایران ممنوع کرد.

بر اساس مصوبه سنا همچنین صادرات نرم افزارهای صنعتی مربوط به بخش های انرژی و کشتیرانی را به ایران ممنوع شده است.

از دیگر محدودیت های در نظر گرفته شده به وسیله نمایندگان سنا، منع شرکت های بیمه از معامله با صنایع انرژی، کشتیرانی و کشتی سازی ایران است و نمایندگان سنا همچنین تمهیداتی را برای منع مبادله گاز ایران با طلای ترکیه در نظر گرفتند.

بر این اساس، اظهارات کلینتون در حالی بر خروچی رسانه ها قرار گرفته است که فاقد هرگونه عقبه اجرایی در ایالات متحده و اروپا می باشد و این مهم را می رساند که «مذاکره برای مذاکره» تنها راهکار این کشور است.

ناامیدی از اثربخشی تحریم ها علیه ایران

در کنار سناریوی پیشین، سناریوی دیگری نیز محتمل است که بر اساس آن طرف غربی با اطمینان کامل از عزم جدی ایران برای دستیابی به حقوق خود، از عدم تاثیرگذاری تحریم ها بر ایران نیز مطمئن شده و چاره ای جز مذاکرات بدون پیش شرط و بر اساس موازین بین المللی را پیش روی خود نمی یابد.

بحران های اقتصادی و مالی به وجود آمده در اتحادیه اروپا نیاز آنان به بازار بزرگ ایران را روز به روز بیشتر می کند چرا که متضرر اصلی از تحریم های ایران، شرکت های اروپایی می باشند که در این آشفته بازار خود، سرمایه های ایرانی را از دست می دهند و جایگزینی برای آن نمی یابند.