به گزارش بولتن نیوز، دیده اید بعضی ها میگویند من نبودم دستم بود، تقصیر آستینم بود؟ در نگاه مومن ماجرا بر عکس است نه توجه به آستین دارد و نه دست، بلکه متوجه است که این تو بودی ای خدا. تویی که گره میاندازی و تویی که باز میکنی. لافاتح لما اغلقت و لامغلق لما فتحت دردم از یار است و درمان نیز هم بلایا و گرفتاریها فرصت فراهم میکنند که انسانها پشت سر همه امور و دردها و بلکه درمانها و کادر پزشکی و مدیران و همه و همه، او را ببینند و او را بیابند. این توجه خودش اساس فتح و گشایش است. این حالت در شرایط عادی کمتر رخ میدهد. ولو میدانیم ولی حواسمان نیست.شاید این، آن لطافت و رحمت مخفی پشت همه مشکلات باشد. خدا رحمت کند سردار شهید رحمتی که در بلایا بود بیشتر از رحمت در آسایشها میدانست. چرا ؟ دلیل اصلی اش این است. لذا حضرت امام مصیبتها و بلایا را مظهر رحمت میداند. یا من یلتمس منه المخرج الی روح الفرج....
دعای هفتم صحیفه سجادیه را که رهبری به خواندنش توصیه کردند، بببینید. همه اش فریاد این نکته است که این تویی که همه کاره ای در عالم. یقین دارم اگر این حال عمومی ما شود رویین تن میشویم. زمانه شکل گیری چنین حالی است. این حال اساس قیام انسانها است یعنی زمانه خیزش مردم عالم است.
وقتی مصیبتهای فراگیر در عالم رخ میدهد یعنی زمانه اتصال عمیق و حقیقی مردم به اراده او رخ داده است. ظهور و فرج در عالم وابسته به این اتصال است. یعنی بنا است یک گام اساسی در کل عالم به سمت ظهور برداشته شود.
آنانکه در پی تعجیل فرج هستند باید این واقعه روحی را سریعتر کنند. دعاهای ماثوره از امامان به تنظیم این نگاه کمک میکنند. حالا دعای هفتم را بیایید بخوانیم.
بسم الله الرحمن الرحیم یا من تحل به عقد المکاره....
انتهای پیام/
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com