به گزارش بولتن نیوز، متن این یادداشت به شرح زیر است:
شکلات‌هایی در شهر زیبای آنتورپ دومین شهر بزرگ بلژیک، تولید می‌شود اما این شکلات‌ها یک‌نیمه سیاه و تاریک هم دارند، یک‌نیمه شرم‌آور.
شکلات‌ها شبيه دست انسان ساخته می‌شوند و در بسته‌بندی یا به‌صورت باز به فروش می‌رسند. شاید اگر این شکلات‌ها در فرانسه، ایتاليا، سوئیس و... تولید می‌شد، چنین خاطره‌ای با خود نداشت، حکایت بلژیک اما کاملاً متفاوت است!
داستان به زمانی برمی‌گردد که قاره آفریقا میان قدرت‌های اروپایی تقسیم‌شده بود، کنگو که ۷۶ بار بزرگ‌تر از بلژیک است، سهم بلژیک شد. کنگو شد سهم شخص شاه بلژیک و نه دولت بلژیک! لئوپولد اسم این کشور را گذاشت کنگوی آزاد!
در یک مدت کوتاه و براثر شکنجه و... حدود ده میلیون نفر از مردم این کشور جان دادند و خود روزنامه‌های غربی دست به افشاگری زدند. یکی از رایج‌ترین نوع شکنجه‌ها قطع دست کودکان بود! لابد میگویید چرا دست بچه‌ها؟
در تصاویر به پدری که زل زده به یک دست و یک پای قطع شده دختر پنج ساله اش نگاه کنید. خشونت ها آنقدر در ابعاد گسترده و بی رحمانه بود که چند سال بعد خود دولتهای اروپایی که خودشان استعمارگر بودند اعتراض کردند و کنگو از شاه بلژیک به دولت بلژیک واگذار شد.
در بلژیک اما لئوپولد مثل پدر ملت ستایش می‌شود، کسی که بلژیک را ثروتمند کرد و نگذاشت در مقابل همسایگان بلژیک کشوری عقب افتاده شود. او بلژیک را پر از ساختمان ها، موزه ها، کاخ ها، ميادین و پارک های باشکوه کرد! مردم او را دوست دارند و مجسمه اش هر جایی دیده می‌شود!
حتی مجسمه ای باشکوه درست کردند که مردم کنگو، از او قدردانی می کنند که آنها را از يوغ عرب ها و مسلمانها آزاد کرده است، درحالی که کنگو اصلا دست عرب ها و مسلمان ها نبود!
بلژیک آنقدر از بخش تاریک تاریخش دور است که نه تنها مجسه های لئوپولد، قاتل ده میلیون انسان، یک شکنجه گر بزرگ را هرجایی بر پا میکنند و از او ستایش می کنند که حتی شکلات‌هایی به فرم دست های قطع شده انسان هم عرضه می کنند.
اینکه هنوز در بلژیک شکلات و بیسکویت به فرم دست تولید و عرضه می‌شود و به مخالفت‌ها هم وقعی نهاده نمی‌شود، بیش از هر چیز از یک نخوت و غرور مشمئزکننده نشئت می‌گیرد. از یک تباهی و سیاهی قلب.
لومومبا به سختی استقلال کنگو راگرفت، ولی چند ماه هم سر کار نبود، چند افسری که در خدمت همین بلژیک بودند کودتا کردند و او را کشتند.
لئوپولد یک باغ وحش انسانی هم برپا کرد. حدود ۰ ۳۰ نفر از آفريقا را برده بود در یک محوطه روستا و فضای آفریقایی ساخته بود تا مردم تماشا کنند.
از تعداد زیاد عکس هایی که دیديد لابد میتوانید حدس بزنید که زمانش خیلی دور نیست. زمان احمدشاه قاجار، کمی قبل از به قدرت رسیدن رضاشاه در ایران.
خانم سزاريا او را معروف به فرشته پا برهنه ترانه آنگولا خوانده. آنگولا به زبان پرتغالی با لهجه مردم کشور کوچک دماغه سبز است زبان پرتغالی در انگولا هم رسمی است.
چند مصرع ابتدایی:
این زندگی پر از شور و نشاط
این جشن های بی پایان شب و روز
بی هیچ دردی، تنها خوشی و بس آنگولا، آنگولا
آه چه مردم خوشبختی
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com