دست رد میرحسین موسوی بر سینه خاتمی

در خبر ها آمده است که میر حسین موسوی به خاتمی گفته است که تا اردیبهشت ماه فرصت باقی است و مشغول بررسی شرایط است و در نهایت جواب قطعی را موکول به یک ماه آینده کرده است.

اما خاتمی خبر از تردید میر حسین و به نوعی خالی کردن صحنه از سوی او می دهد. اما رفتار موسوی معقول به نظر می رسد. مدتی است که فعال شده است و هر روز فعال تر و پویا تر گشته است و کم کم جلو می رود. لذا میرحسین عاقلانه جلو آمده است. لذا میر حسین موسوی عاقلانه رفتار کرده است. اما مشکل جای دیگر است.

خاتمی به دنبال حامی و پشتوانه برای خود است. خاتمی که از سوی اطرافیان و مشاوران تندرو خود تحت فشار است و به ناتوانی در تصمیم گیری و عدم قاطعیت و جدیت متهم است اما از سوی دیگر خاتمی از شکست در هراس است و بسیار از نتیجه انتخابات ترس در دل دارد گو اینکه طرفداران خاتمی از این بابت نگرانی کمتری دارند زیرا خاتمی تنها راه آنان است. دیگر گروههای اصلاح طلب همگی از آنان اعلام برائت کرده اند و بر فرض پیروزی دیگر کاندیداهای اصلاح طلب آنان جایگاهی نخواهند داشت.

خاتمی پشتوانه حضور در انتخابات را ندارد. یاران قدیم و معقول وی از او جدا شده اند و از او و جریان پیرامونش فاصله گرفته اند و انشقاق در حامیان قدیم او ایجاد شده است و از سویی مردم نیز از او روی گردان شده اند.

خاتمی حامی می خواهد. می خواهد میرحسین موسوی به صحنه آید و از او حمایت کند و به نوعی موج جدید در حمایت از او ایجاد کند. اما مصاحبه های موسوی لبریز از انتقادات به مدیریت خاتمی است و ذاتا موسوی از جنس دیگری است.

موسوی از ابتدای شروع به فعالیت سخنی در حمایت از خاتمی نگفته است و همیشه در برابر مدعیات خاتمی و داعیه همراهی آنان سکوت کرده است.

میرحسین موسوی به پیش می رود و کار خود را می کند و امروز مسئول رسانه ای ستاد خود را برگزید و اندک اندک هویدا می گردد که موسوی دل به خاتمی و یارانش نبسته است و می داند که جریان تندرو خاتمی و یارانش منسوخ گشته اند و بی شتوانه.
موسوی اگر به دنبال حضور در کارزار خرداد 88 است راه سختی در پیش دارد که خاتمی در این راه بار است و نه راهنما.