اندر احوالات شيخ محصولي

آن مبارز سالهاي بلا، آن صادق با صدق و صفا، آن شيخ الشيوخ الرئسا و الجمهور، آن منبع پرنور، آن سلطان طريقت سكوت، آن قطب جوانان محمود، آن منبع اسرار، آن ملجأ احرار، آن پخته دوران دفاع، آن سوخته بي دفاع، آن به مجلس نيامده تصانيف او كرده، آن به نهاد جمهور آمده مأنوس غرفه محمود گشته، آن به زبان شيرين تركي تسلط يافته، آن منظم و معطر خيابان پاستور، ابوصادق المحصولي (كثرالله امثاله). از كبار مشايخ بود ولي بي كبر و لطفي و مهري عظيم داشت ولي بغايت جدي؛ اهل بذله گويي بودي و از مجاهده با نفس غافل نبودي، بر مكنت سوار بودي ولي در رقيت دام دنيا نبودي و مصداق "كن وفي الدنيا احرارأ" بودي.
نقل است كه جعفر نامي از عبادا... المخلصين و از صحابه معظم شيخ او را گفت: كه اي شيخ الطايفه چرا در جرگه امام الشاغلين و الفعالين ابومحمود احمدي درآمدي كه شيخ را را پاسخ آمد كه ابومحمود را برگزيديم كه رفيع القدر است در اخلاص و از برابر باب خواجگان دنيا تاكنون گذر نكرده است و هيچ شب او را از خوف خدا غنوده نيافتم. جعفر گويد تا اين بگفت مرمريدان را حالي خوش حاصل آمد و نعره ها زدندي و من نيز هم. جعفر گويد كه گفتم يا شيخ، پندي گوي كه اگر روزگاري در صدارت و وزارت كشوري مقام يافتم، حيلت شيطاني و زينت دنياوي مرا مستغرق خويش نسازد. گفت خدايانت را بميران آن چنان كه حضرت رحمان گويد أفرأيت من اتّخذ الهه هواه. شيخ اين را بگفت و به ناگه مرمريدي از ميان رندان شيخ صيحه اي زد و جان به جان آفرين تسليم نمود. شيخ محصولي نا گه مرا گفت جعفر جان بس است، تلفات دارد زياد مي شود!!!