منافقین فكر می‌کردند کار نظام یکسره خواهد شد

بولتن نيوز: وقایع سیاسی اواخر دورۀ ریاست جمهوری بنی صدر و تقابل او با نیروهای خط امام و حزب جمهوری اسلامی، باعث نزدیکی بیشتر وی به سازمان مجاهدین خلق شد و رفته رفته نفوذ این سازمان در بنی صدر به حد قابل توجهی افزایش یافت، تا جایی که این گروه حفظ بنی صدر در مسند ریاست جمهوری را با سرنوشت خود کاملاً گره خورده می دانستند و پس از عزل وی نیز به حمایت از وی و در صدد ضربه زدن به نیروهای خط امام و حزب جمهوری اسلامی بر آمدند.  همزمان با خلع بنی صدر از قدرت، سازمان مجاهدین که به طمع کسب قدرت در جوار بنی صدر به حمایت همه جانبه از او روی آورده بود، با اعلام خاتمۀ فعالیتهای سیاسی ، ورود به فاز نظامی را اعلام نموده، با هدف سرنگونی و با کلیه هواداران خود، حرکت مسلحانۀ خود را در سی‌ام خرداد ماه 1360 آغاز کرد.

شب حادثه هفتم تیر:

شهید بهشتی در حال بیان همین جملات بود که ناگهان یک نور زرد رنگ جلوی چشم مرا گرفت و به دو ثانیه هم نکشید که همه جا تاریک شد. به علت شدت انفجار ابتدا نمی دانستم که چه اتفاقی افتاده است و نمی توانستم تکان بخورم. آوار بر روی من سنگینی می کرد. بعد از گذشت چند دقیقه ناله برخی افراد به گوش من رسید و متوجه جنایت شدم.

در این حادثه ترقوه چپ من شکست و به روی صورت به زمین افتادم. بر اثر اصابت آوار پیشانی ام شکست و خون زیادی جاری شد به گونه ای که تصور می کردم صورتم بر اثر شدت گرمای زیر آوار خیس شده است. همچنین پرده گوش چپ من پاره شد و در پی آن عمل پیوند صورت گرفت اما بهبود کامل نیافتم. در این فاجعه تروریستی بر اثر شدت آتش محاسن صورتم نیز سوخت. در این لحظات هر آینه در انتظار شهادت بودم بنابراین شهادتین را خواندم و پس از آن مشغول دعا برای امام امت و قربانیان فاجعه شدم.

چند روز به همین وضعیت سپری شد تا اینکه یک روز یکی از پرستاران بخش به نام خانم غروی هنگام سرکشی به وضعیت ما از من سوال کرد آقای باغانی فکر می کنید در حادثه هفتم تیر چند نفر به شهادت رسیدند؟ در پاسخ گفتم چهار یا پنج نفر. خانم غروی رفت و آمد و گفت: بیشتر از این است. آنگاه دقایقی اتاق را ترک کرد و پس از مراجعت دوباره گفت: می گویند حدود 30 نفر به شهادت رسیده اند. پس از آن سراغ مجروحان رفت و دوباره آمد .در حالیکه بسیار برافروخته و گریه هم کرده بود گفت: می گویند 50 نفر شهید شده اند. باز رفت و پس از مراجعت این بار تعداد واقعی شهدا را به من گفت. اما به وضعیت آقای بهشتی اشاره ای نکرد من هم از آنجا که دلم نمی خواست خبر بدی را در این خصوص بشنوم هیچ سوالی نکردم. ضمن اینکه به خاطر داشتم که در شب حادثه پس از نجات از زیر آوار پاسداران و امدادگران در مقابل سوال من گفته بودند حال آقای بهشتی خوب است. تا اینکه چند روز گذشت و بعد از تدفین پیکر مطهر شهدا از طریق تلویزیون که در اتاق برایمان نصب کردند از این ضایعه اسفناک مطلع و بسیار منقلب شدم و در مظلومیت ایشان بسیار گریستم.

2- دکتر مرتضی محمودی

زندگینامه دکتر مرتضی محمودی: در سال 1332 در روستایی از توابع شهرستان گیلانغرب در استان کرمانشاه به دنیا آمد. تحصیلات ابتدایی را در همان زادگاهش گذراند و به علت محرومیتهایی که وجود داشت ناگزیر برای ادامه تحصیل در مقطع متوسطه قدیم به گیلانغرب رفت. سپس از دانشکده الهیات دانشگاه تهران در رشته فلسفه لیسانس گرفت و کارشناسی ارشد را نیز در رشته علوم سیاسی در دانشگاه سیرالئون طی کرد و دکترای علوم سیاسی را از دانشگاه آزاد اسلامی گرفت. بعد از فوت آیت الله بروجردی مقلد امام شد و از سال 43 وارد جریان مبارزات انقلابی شد و برگزاری جلسات آموزش احکام و قرآن به نوجوان و جوانان برخی مسایل سیاسی روز را به آنان منتقل می نمود. در طول این سالها چند بار بازداشت شد اما هربار با اخذ تعهد وی را آزاد می کردند. از سال 52 به تهران رفت و در جلسات مسجد جاوید شرکت می نمود. پس از پیروزی انقلاب اسلامی به عضویت حزب جمهوری سالامی درآمد.

شب حادثه هفت تیر از زبان دکتر محمودی: روزهای جلسه معمولا مشخص بود و فقط با ارسال یک دعوتنامه کوچک موضوع نشست را اعلام می کردند. "کلاهی" در آن شب به همه دعوتنامه فرستاده و به یکایک اعضا نیز زنگ زده و خواسته بود ضمن شرکت در جلسه به علت حساسیت موضوع افرادی را که می شناسند و ذیصلاح هستند به جلسه دعوت کنند. کلاهی به محمد منتظری نیز زنگ زده و از قول شهید بهشتی خواسته بود حتما در جلسه شرکت کند. بنابراین می بینیم برخی افراد مانند محمد منتظری که اصلا در جلسات شرکت نمی کردند آن شب حضور داشتند. منافقین با نقشه ای که کشیده بودند گمان می کردند آن شب کار نظام یکسره خواهد شد. اما خداوند خواست برخی عزیزان مانند مقام معظم رهبری که روز قبل بر اثر سوء قصد به ایشان مجروح شده بودند و نیز برخی شخصیت ها مانند حجت الاسلام هاشمی رفسنجانی ، شهید باهنر ، عسگر اولادی و موسوی اردبیلی در آن جلسه حاضر نباشند.

روال جلسه به گونه ای بود که هر کس وارد می شد صندلی های عقب را پر می کرد. پس از ورود به سالن ابتدا با دکتر بهشتی مشغول صحبت شدم. بعد از کنار ایشان بلند شدم و در ردیف چهارم نشستم. کنار من آقای محمد حسن اصغرنیا نشسته بود. مرحوم آیت الله فردوسی پور پشت سر من قرار داشت و شهید پاک نژاد و اخوی شهیدش نیز که برای نخستین بار در جلسات حزب حاضر می شد آن طرف من نشسته بودند. قبل از آغاز جلسه برادر شهید پاک نژاد در داخل سالن مشغول مطالعه کتاب روانشناسی بود. لحظاتی کتاب را از ایشان گرفتم و پس از ملاحظه برخی صفحات کتاب را بازگرداندم.

در همین هنگام مرحوم شهید بهشتی از انتهای سالن آمد به آقای اصغر نیا گفتم: آقای بهشتی امشب نورانیت خاصی دارد. او هم تصدیق کرد. بعد گفتم حتی نحوه عمامه بستن آقای دکتر تغییر کرده و مانند حضرت امام خمینی عمامه اش را بسته است. که آقای اصغرنیا گفت همینطور است. مشغول صحبت بودیم که صدای آقای استکی دبیر جلسه ما را به خود آورد.

پس از گذشت چند ساعت به هوش آمدم و متوجه شدم در زیر آوار هستم. آنجا و در زیر آوار نفس کشیدن خیلی سخت بود نمی توانستم اعضای بدنم را تکان بدهم. شروع به خواندن آیة الکرسی و قرائت دعا کردم. شدت خونریزی بدنم به اندازه ای زیاد بود که دچار ضعف شده بودم و برخی قسمت های این آیه شریفه را بدون آنکه متوجه بشوم نمی خواندم. در همین حال صدای آقای فردوسی پور من را به خود آورد. خطاب به ایشان گفتم آقای فردوسی پور شما هستید؟ و او در پاسخ گفت بله. بعد او با صدای بلند دعا می خواند و من نیز آیة الکرسی را قرائت می کردم. ایشان گاه به من می گفت: آقای محمودی این قسمت از آیه شریفه را نخواندی دوباره بخوان! و من نیز تصحیح می کردم.

حسین کاوشی

ادامه دارد...