آقای احمدی‌نژاد! دور باطل زدن در چاه غفلت، شایسته نیست

گروه سیاسی: سعید صادقلو، عضو پیوسته انجمن ژئوپلیتیک ایران، در یادداشت پیش رو پیرامون حاشیه های اخیری که بقایی و رئیس دولت نهم و دهم دامن زده اند، آورده است: آقای احمدی نژاد، تا به کی باید به شما نصیحت شود که دوست ناباب مایه فلاکت است؟ جلوی انحراف را خیلی وقت است نگرفته‌اید، نکند که این انحراف، شما را برای همیشه به دورترین سیاستمدار ایرانی، از آرمان‌های شهید رجایی قرار دهد؟!

به گزارش بولتن نیوز، متن این یادداشت که به صورت اختصاصی در اختیار خبرنگار سیاسی ما قرار گرفته، به شرح زیر است:

سال 1384، در میان ناباوری عموم صاحب‌نظران، فردی به مقام ریاست قوه مجریه رسید که کمتر کسی پیش‌بینی‌اش را می‌کرد. او کسی جز دکتر محمود احمدی نژاد، شهردار وقت تهران و اولین استاندار اردبیل، نبود. مرد 49 ساله‌ای که با شعار «رجائی دوم» جای خود را در اذهان عمومی باز کرد. دورۀ اول ریاست جمهوری ایشان (1384-1388)، دورانی بود که با خستگی‌ناپذیری و تلاش زیاد ایشان در امر خدمت به مردم و انقلاب اسلامی سپری شد. این دوره خیلی زود به صفحات تاریخ پیوست. ویژگی‌هایی از قبیل مبارزه با بسط عقاید غربی که در جامعه ما نفوذ کرده بود و همچنین مقاومت در برابر فشارهای نظام سلطه در مورد مسئلۀ هسته‌ای، از جمله نکات مثبت دولت ایشان در دورۀ اول ریاست جمهوری بود. اما دور دوم ریاست جمهوری ایشان، هرچه به پیش رفتیم از ایشان و اطرافیان نزدیک به ایشان اقداماتی دیده شد که بالواقع دلبستگان به انقلاب کبیر اسلامی را هر روز نگران‌تر می‌کرد.

مهم‌ترین مسئله، تقریبا از سال 1390 که در رابطه با غیبت یازده روزه ایشان از عرصۀ کشورداری بود شروع شد. تقریبا از آن تاریخ، بزرگان کشور، بسیار به ایشان به انحای گوناگون و در زمان‌های مختلف هشدار دادند که، آقای دکتر لطفا مراقب افکار و عقاید برخی از نزدیکانتان باشید. اما گویا این نصایح مصلحانه و خیرخواهانه، یا به گوش ایشان نرسید، یا اگر رسید، ایشان تمایلی به عمل کردن به آن نصایح نداشتند. به هر حال این قبیل از مسائل ادامه پیدا کرد تا اینکه ایشان حتی با بی‌لطفی به کلام ارزشمند مقام معظم رهبری، در انتخابات ریاست جمهوری سال 1396 ثبت نام نمودند. حتی آقای احمدی‌نژاد خلاف حرف خودشان نیز عمل کردند، زیرا چند روز قبل از آن که در انتخابات ثبت نام کنند، گفته‌ بودند که در انتخابات به عنوان کاندیدا حضور پیدا نخواهند کرد. در واقع می‌توان ایشان را ویترینی از توجه به حرف برخی دوستان ناباب قلمداد نمود که روز به روز بر افکار و حرکات ایشان بیشتر مسلط شدند.

دلسوزان زیادی از سال 1390 تا هم اینک که سال 1396 است با بزرگ‌منشی، به ایشان نصیحت از سر دلسوزی کرده‌اند، اما متاسفانه تاکنون ثمربخش نبوده است. اما در روزهای اخیر، پس از آزادشدن یکی از اطرافیان ایشان به قرار وثیقه، حرف‌ها و سخنانی از طرف این دو دوست و همراه، در شبکه‌های فضای مجازی منتشر شد که بالواقع جای تاسف دارد. در سخنان این دو همراه، به اشخاص و بزرگانی تهمت زده شد که در هیچ دادگاه عادلانه‌ای آن سخنان ثابت نشده است، از طرف دیگر آن بزرگان، از شخصیت‌های نظام هستند که این طرز سخن گفتن با آنان حتی ممکن است به خدشه‌دار شدن حیثیت ملت ایران در عرصۀ بین‌الملل منجر شود. اگر شخصی انتقادی دارد، باید از طریق مراجع قانونی اقدام کند، نه اینکه از طریق ضبط فیلم و پخش آن در فضای مجازی اقدام به هنجارشکنی و فرافکنی نماید.

سو استفاده کردن از آزادی بیان موجود در کشور یک خیانت است. از طرف دیگر، به برخی از نهادهای اصلی انقلاب اسلامی اهانت‌هایی وارد شد که بالواقع، عمل کاملا ناشایستی بود، یکی از قوای کشور در این ویدئوها مورد هجمه مستقیم قرار گرفت، این‌ها کار غلطی بود. آقای احمدی نژاد، تا به کی باید به شما نصیحت شود که دوست ناباب مایه فلاکت است؟ جلوی انحراف را خیلی وقت است نگرفته‌اید، نکند که این انحراف، شما را برای همیشه به دورترین سیاستمدار ایرانی، از آرمان‌های شهید رجایی قرار دهد؟! انسان وقتی به چاهی می‌افتد، سعی می‌کند با تلاش بی‌وقفه از آن بیرون آید، وای به حال روزی که در آن دور باطل بزند و از طرف دیگر آن چاه، خاصیت باتلاقی نیز داشته باشد.

انتهای پیام/