صادرات نخبه بجای فرار نخبه

گروه اجتماعی-مرتضی یوسفی طهارم: نخبگان هر کشور دارایی و ثروت نامشهود هر کشور هستند و مهاجرت آنها به کشور های دیگر زیانی آشکار و غیر قابل انکار است.

به گزارش بولتن نیوز،از آنجا که هیچ کسی نخبه متولد نمیشود بلکه نخبگان استعدادهای کشور هستند که اغلب در بهترین دانشگاه های کشور و با "جیب ملت" تربیت میشوند .

ولی هیچ مکانیزم روشنی جهت جبران سرمایه گذاریهای صورت گرفته بر روی آنها درصورت عدم خدمت در کشور وجود ندارد.

هرچند که در اغلب موارد ظرفیت و علاقه ای نیز جهت بهره گیری از توان و شایستگی آنها نیست. ولی به هرحال هیچ بنگاه و شخصی حاضر نیست اگر از ظرفیت و توانمندی خود استفاده نمیکند آن ظرفیت را مجانی در اختیار دیگران قرار دهد .
ولی متاسفانه این اتفاق در مورد مهاجرت نخبگان دانشگاهی که با سرمایه گذاری این ملت در بهترین دانشگاه ها دولتی تحصیل کرده و امکان فرار پیدا میکنند به سادگی روی میدهد و برخی دانشگاه ها اساسا برای اقتصاد،سلامت و پیشرفت سایر کشورها بصورت مجانی و ازجیب ملت کار میکنند و برخی از پذیرفته شدگان آنها نیز از ابتدا به نیت استفاده از این پل جهت کسب رضایتمندی شخصی در کشور مقصد تمام تلاش خود را میکنند .

هیچ باشگاهی که برای یک بازیکنی که زحمت کشیده و شرایط تکنیکی او را با وجود استعداد و توانمندی شخصی او ارتقاء داده است و او را به شهرت رسانده ،حتی اگر در نیمکت ذخیره ها باشد اجازه رفتن به باشگاه های دیگر بدون جبران هزینه ها سرمایه گذاری را نمیدهد یعنی بازیکن ها بین باشگاه ها خرید فروش میشنود.

چگونه است که نخبگان کشور که بدون توجه به میزان هزینه ای که برای نخبه شدنشان و دستیابی به شرایط مطلوبی که مورد درخواست و نیاز کشورهای مقصد است اجازه خروج از کشور را دارند و مکانیزمی همانند باشگاها جهت جبران هزینه های صورت گرفته برای آنها نیست.
امکان طراحی این سیستم و عقد قرارداد با پذیرفته شدگان دانشگاهای دولتی ممتاز وجود دارد و میتوان بخشی از سرمایه گذاری صورت گرفته بر روی آنها را توجیه پذیر کرد هر جای دنیا که باشند منافع آنها به کشور خواهد رسید و در واقع دانشگاهها محصولات خود را به بازارهای بین المللی صادر کرده و این نه مایع تاسف بلکه مایع افتخار خواهد بود .
آنچه مایه تاسف است نبود مکانیسمی جهت بهره برداری از این استعدادهای درخشان و برگشت هزینه های صورت گرفته از جیب ملت است
چه زیبا و مایه افتخار خواهد بود که کشور در جذب استعداد و صادرات نخبه به سراسر جهان در رتبه اول باشد نه در تخریب استعداد و فرار نخبه از کشور.