سهم ناچيز ايران در تجارت سنگ/ هزينه 3 ميليون توماني ايجاد شغل در صنعت سنگ

به گزارش بولتن نیوز، یکی از مهمترین ذخایر باارزش در کشور سنگ های قیمتی و نیمه قیمتی است که با ذخیره 4 میلیارد تنی ایران در جایگاه پنجم دنیا قرار دارد؛ سنگهایی که ارزش آنها بعضا از طلا هم بیشتر است. شجر، عقیق، کهربا، فیروزه، در کوهی و بالغ بر 70 نوع دیگر، ایران را در مزیت رقابتی بالایی قرار داده است.

گزارش ها نشان مي دهد كه گردش مالی سنگهای قیمتی و نیمه قیمتی در سطح جهان بالغ بر 1000 میلیارد دلار است. اين در حالي است كه سهم ایران 120 میلیون دلار، یعنی تنها یک صدم درصد است. حال آنكه گردش مالی کشورهایی مانند هند، پاکستان و ترکیه بالغ بر 20 میلیارد دلار و همچنین رژیم صهیونیستی بالغ بر 4 میلیارد دلار است.

كارشناسان مي گويند، هزینه ایجاد اشتغال در این حوزه برای هر نفر (در صورت اشتغال خانگی) حدود 3 میلیون تومان، در حالی که متوسط ایجاد شغل در سایر حوزه ها 100 میلیون تومان است.

در حال حاضر تمامی تولیدات داخلی این محصولات در داخل مصرف می‌شود و می‌توان گفت که میزان صادرات آن برابر با صفر است و حتی بخش عمده ای از نیاز داخل نیز از کشورهای دیگر وارد می‌شود.

براساس اين گزارش، ارزش افزوده سنگهای قیمتی در صورت فراوری تا 500 برابر و سنگ های نیمه قیمتی تا 20 برابر می‌رسد. با اين حال در ايران حوزه تکنولوژی این محصولات تفاوت چندانی با سایر کشورها ندارد، بلکه تنها ضعف های این بخش، نبود مهارت کافی، عدم توجه دولت و حمایت‌های لازم و همچنین عدم قعال بودن بخش جواهر سازی به عنوان بخش مکمل فراوری سنگ‌های قیمتی است.

كارشناسان معتقدند، اساسی ترین ضعف که مهارت کافی است، به بروزرسانی شیوه های تراش سنگ‌ها بر می‌گردد. در حال حاضر تراش سنگ در کشور ما بیشتر به صورت گوهر تراشی (دامله، گود، منحنی و.) است، در حالی که آموزش تراش زاویه می‌تواند ارزش افزوده و مزیت رفابتی بیشتری را به همراه داشته باشد. همچنین با ارتقاء تراش دستی به تکنولوژي نیمه اتوماتیک و اتوماتیک می‌توان علاوه بر افزایش دقت و سرعت، حجم تولید را نیز به چند برابر رساند؛ که خوشبختانه تراش زاویه و استفاده از دستگاههای اتوماتیک و نیمه اتوماتیک در کشور به صورت محدود در حال اجرا است.

ایران می‌تواند با یک برنامه ریزی گسترده و کوتاه مدت در وهله اول نیاز کشور از واردات را برطرف سازد و در وهله دوم با توسعه صنعت جواهر سازی و صادراتی کردن محصولات خود ضمن ایجاد اشتغال چند صد هزار نفری (مستقیم و غیر مستقیم)، درآمد خود را در کمتر از 10 سال به 5-10 میلیارد دلار ارتقا دهد.