امسال شاهد فيلم‌هاي خوبي در «کن» نبوديم

گروه سینما و تلویزیون: مهدي كرم‌پور، كارگردان سينماي ايران كه امسال با فيلم «سوفي و ديوانه» در بخش بازار فيلم جشنواره كن حضور داشته، اعتقاد دارد كه در اين دوره جشنواره با فيلم‌هاي شگفت‌انگيزي مواجه نشديم، هرچند بزرگان سينما همچون ميشائيل هانكه در اين دوره حضور داشتند. جدا از اينكه فيلم هانكه خوب است يا بد، اين نكته بيانگر اين است كه ساخت فيلم‌هاي شاهكار با وجود و ظهور فضاها و شبكه‌هاي اجتماعي روزبه‌روز سخت‌تر مي‌شود. بااين‌حال در ميان اين درهم‌تنيدگي‌هاي تصاوير، جرقه‌اي شعله‌ور مي‌شود و با ساخت فيلمي متفاوت، قطار سينما به حركت خود ادامه مي‌دهد. اين هم بخشي از خصلت سينماست كه اساسا پيش‌بيني‌ناپذير است. 

به گزارش بولتن نیوز، گفت‌وگوي ما را با اين كارگردان جوان بخوانيد.

پنجمين سال است كه به جشنواره كن مي‌آيم، اما چون امسال هفتادمين سال كن است، سال خاصي به حساب مي‌آيد. اتفاقا در شصتمين سال اين جشنواره هم حضور داشتم، اما تفاوت امسال اين است كه براي اولين‌بار به‌عنوان خبرنگار آمده‌ام. سال‌هاي قبل به عنوان كارگردان مي‌آمدم.

مي‌خندد.

بله. فيلم «سوفي و ديوانه» را دارم كه پخش بين‌المللی آن برعهده «فيلميران» است و درواقع دليل اصلي آمدنم به اينجا همين است.

بله. تا به اينجا كه خوب بوده است. ملاقات‌هاي مختلفي با مديران جشنواره‌هاي مختلف و خريداران داشته‌ و گفت‌وگو كرده‌ايم. در بازار هم چندين قرار خوب و مثبت داشته‌ايم، اما فعلا همه‌چيز در حد مذاكره است چون ظاهرا همه‌چيز بعد از جشنواره شروع مي‌شود.

به نظرم سينماي متأخر جهان با افت كيفي همراه بوده است. البته مزرعه سينما هر سال محصول فوق‌العاده نمي‌دهد. اين طبيعي است، اما ديگر كمي انتظارمان طولاني شده. شايد دليلش شبكه‌هاي كابلي و اينترنتي باشد. امسال تا به حال فيلمي نداشته‌ايم كه با بيرون‌آمدن از سالن متحير و شگفت‌زده شويم. تا اينجاي جشنواره كه فعلا خبري از اين دست فيلم‌ها نيست. زماني در اينجا فيلم‌هايي مثل «پاريس، تگزاس» نمايش داده مي‌شد يا «بهشت بر فراز برلين» و... كه همه را شگفت‌زده کرد، اما چندين‌سال است كه اوضاع به همين ترتيب مي‌گذرد و فيلم‌ها به همين منوال كمي نااميدكننده هستند.

تا به اينجاي كار من فيلم «بدون عشق» اثر كارگردان روس، آندري زوياگينتسف، را از بقيه فيلم‌ها بيشتر دوست داشته‌ام. كارگرداني كه فيلم خوب «لويتان» را هم در كارنامه خود دارد. ديروز از كارگردان يوناني، يورگوس لانتيموس، «كشتن گوزن مقدس» را ديدم كه نيكول كيدمن هم در آن بازي مي‌كرد. فيلم «فريب‌خورده»ي سوفيا كاپولا را هم دوست داشتم. فيلم «پايان خوب» ميشائیل هانكه را دوست نداشتم، گرچه كلا كارگردان موردعلاقه من است، اما قصه فيلم دير شروع شد و بعد از آن كارگردان وقت كافي براي به‌نتيجه‌رساندن آن‌همه مفاهيم عميق را نداشت. ريتم فيلم هم زيادي كشدار شده بود. مشكل ديگر هانكه در فيلم كه البته مشكل خيلي از كارگردانان بزرگ ديگر هم هست این است كه همه‌چيز را به خود ارجاع مي‌دهد. اين ارجاع‌دادن‌ها ممكن است خوشامد منتقدان باشد، ولي تماشاگران عادي اينها را درك نمي‌كنند. اين آفت البته در بسياري از سينماگران قديمي خودمان هم وجود دارد. به نظر من هر فيلم يك اثر مستقل است و بايد به‌تنهايي قائم‌به‌خود تعريف شود.

 از نظر كلي حضور سينماي ايران در بازار اتفاق خوبي است. سينماي ايران بايد باشد. مگر مي‌شود كه كسي خودش را از بازار‌هاي جهاني حذف كند؟! مهم اين است كه پخش‌كنندگان حرفه‌اي‌تر شوند. مهم اين است كه فارابي به‌عنوان يك فونداسيون مهم، وزير خارجه سينماي ايران در كن باشد. اگر فارابي را نماينده دولت بدانيم، بايد به‌عنوان وزير خارجه سينما مثل اوني فرانس (UniFrance) كه به پخش‌كنندگان سينماي فرانسه كمك مي‌كند، به سينماي فارسي‌زبان كمك كند تا بخش خصوصي فعال شود. الان پخش‌كنندگان قديمي كم‌كم در حال دلسردشدن هستند و جوان‌ها و تازه‌كارها كم‌تجربه‌اند، اما بايد حمايت شوند. تا زماني كه بخش جهاني براي ما به صورت حرفه‌اي درنيايد و به بخش خصوصي داده نشود، ما شايد هر سال حضوري نمادين داشته باشيم، اما اين حضور، پخش حرفه‌اي نيست، گرچه لازم است، اما كافي نيست. به نظرم سهم ما از بازار سينماي جهان مسير مهمي است تا پرچم فرهنگ و هنر و زبان ايران بالا نگه داشته شود.

بله ديدم. فيلم آقاي رسول‌اف حرفه‌اي‌تر از فيلم خانم قزويني‌زاده است كه البته طبيعي است، اما هردو با نگرش و مدل سليقه من كمي فاصله دارند.

اين خيلي اتفاق جالبي بود كه ما اينجا در كن صف بستيم تا رأي بدهيم و تقريبا كل صف هم حاضران در جشنواره كن بودند. حضور بي‌شمار ايرانيان؛ چه در اينجا و چه در اقصانقاط ايران و اينكه سرنوشت كشورشان براي آنها اهميت دارد خيلي خوشحال‌كننده بود. اين موضوع جای ‌قدرداني دارد و پتانسيل بزرگي براي مملكت ماست. ايرانيان در هرجاي دنيا كه باشند، دلشان براي ايران مي‌تپد. در آخر هم طبيعتا از نتيجه انتخابات خوشحالم. حالا نوبت آقاي روحاني است.

منبع: شرق