فعالان سیاسی بی خاصیت؛ مانع پیشرفت کشور

گروه سیاسی: این روزها که خبرها را مطالعه می کنیم افراد زیادی در حال فکر کردن به ریاست جمهوری و یا سامان دادن جمعیت ها و جبهه ها برای ریاست جمهوری هستند. یکی در نقش تحلیل گر، یکی در نقش نامزد، یکی در نقش سخنگو، یکی شورای مرکزی و.... در ایام انتخابات مجلس هم چنین می شود.



به گزارش بولتن نیوز، شاید بارها این سئوال را از خود پرسیده باشید که چه کاری از کشور را می شود دست این افراد داد؟ اگر شما رئیس جمهور باشید کدام وزارت خانه را به این فعالان سیاسی می دهید و آیا از مدیریت درست آنجا اطمینان دارید؟ کدام مشکل کشور هست که بتوان گفت حل آن از عهده این افراد بر می آید؟ اساسا توانمندی این افراد چیست؟ و... متاسفانه  این سئوال درباره اکثر این افراد بی پاسخ است. شاید چند دوره سوابق نمایندگی داشته باشند اما حتی یک بار هم آنها در مسند یک آدم متخصص و توانمند برای حل مسائل کشور ندیده ایم. شاید چند سالی سابقه وزارت داشته باشند اما کارنامه قابل دفاعی ندارند... لااقل درباره اکثر باصطلاح فعالان سیاسی این حرف درست است و در پاسخ حداکثر تلقین می شود که ظرفیت کشور همین است.

خیلی فرقی نمی کند اصلاح طلب باشند یا اصولگرا ، پایداری باشند یا جمنا و جبهه منا؛ باید اذعان کرد که ظاهرا فعالان سیاسی ما جز برای ریاست جمهوری حضور در مجلس بدرد جای دیگری نمی خورند و بیچاره جایگاه ریاست جمهوری و مجلس که تنها عرصه ای است که می تواند افراد این چینی را در آن گذاشت؛ از همین رو می تواند نتیجه گرفت که چرا مسائل کشور پیش نمی رود.

البته اشکال اساسی تر است. اشکال ساز و کاری است که افراد بیکار را بزرگ می کند؛ ساز و کاری که اجازه می دهد افراد بدون حل یک مسئله جدی از نظام به خود اجازه بدهند تا حد ریاست جمهوری خود را مطرح کنند. گویی اداره کشور خوب سخن گفتن است و خوب ژست گرفتن.

این در حالی است که افراد کاری، توانمند و با کارنامه های قابل دفاع در متن اداره کشور هستند که ده ها برابر این افراد کشور را می فهمند و تشخیص سیاسی و اقتصادی و... دارند و... اما چون مشغول کار برای کشور هستند وقتی برای بازی های بیخود سیاسی ندارند. قوت های ما مدیون چنین افرادی است اما اینها هیچ وقت دیده نمی شوند و هیچ وقت موضوع دعوت برای مدیریت های کلان نیستند.

انتهای پیام/