کد خبر: ۴۲۳۱۹۰
تاریخ انتشار:
گفتگو با حميرا رياضي بازيگر تئاتر، سينما و تلويزيون

بازيگر نشدم که به شهرت برسم

حميرا رياضي بازيگر تئاتر، سينما و تلويزيون، فوق ليسانس کارگرداني از دانشکده سينما و تئاتر و فارغ التحصيل کارگرداني تئاتر از دانشکده هنرهاي زيبا در سال 1374 و متولد 1346 تهران مي باشد. او فعاليت خود را در تئاتر در سال 1369 شروع کرد و سپس به تلويزيون و سينما راه يافت. حميرا رياضي درسال 1378 با عليرضا اوسيوند (بازيگر) ازدواج کرد...
گروه سینما و تلویزیون: حميرا رياضي بازيگر تئاتر، سينما و تلويزيون، فوق ليسانس کارگرداني از دانشکده سينما و تئاتر و فارغ التحصيل کارگرداني تئاتر از دانشکده هنرهاي زيبا در سال 1374 و متولد 1346 تهران مي باشد. او فعاليت خود را در تئاتر در سال 1369 شروع کرد و سپس به تلويزيون و سينما راه يافت.

بازيگر نشدم که به شهرت برسم

به گزارش بولتن نیوز، حميرا رياضي درسال 1378 با عليرضا اوسيوند (بازيگر) ازدواج کرد. آنچه مي خوانيد ماحصل گفتگو با اين هنرمند است؛

* آيا به ايفاي نقش هاي متفاوت علاقه داريد؟
به عنوان يک بازيگر حرفه اي هر نقش جديدي را که بازي مي کنم برايم در حکم يک کنکاش و چالش بزرگ است و باعث مي شود تلاش مضاعفي داشته باشم تا به جهان اين شخصيت ورود داشته باشم. ممکن است نقش مربوط به يک کار تاريخي باشد و مي بايست به سراغ مستندات تاريخي مربوطه رفت.

* بازيگري براي شما جذابيت دارد؟
جذابيت هاي بازيگري به اين کشف و شهودهاست و اگر اين ويژگي ها نباشد بازيگري مي شود يک شغل معمولي وعادي. از ابتدا علاقه داشتم که انواع و اقسام نقش ها را بازي کنم. خوشبختانه در سالهاي اخير به خوبي اين تلاش هايم ديده شد و نقش هاي گوناگون زيادي بازي کردم.

* شما در طول اين سالها با وسواس و گزيده، نقش هايتان را انتخاب کرده ايد. آيا فيلمنامه هاي خوبي پيشنهاد نمي شود يا اين طور ترجيح مي دهيد؟
مسلما فيلمنامه هاي خوب داريم، شايد من سعادت اين را نداشتم که در خدمت دوستان باشم. هر بازيگري براي کارش معيارهايي دارد و من مستثنا از اين کار نيستم. به همين دليل سعي مي کنم نقشي را انتخاب کنم که حرفي براي گفتن داشته باشد و دوستش داشته باشم. 

* يعني منظورتان اين است که شما نسبت به هنرمندان ديگر متفاوت هستيد؟
نه متفاوت نيستم اما ترجيح مي دهم سالي يک کار انجام دهم اما با يک فيلمنامه خوب و قابل دفاع. دلم مي خواهد کارهايم قابل دفاع باشد و خدا را شاکرم در اين سال ها فيلمنامه هايي کار کرده ام که دوستشان داشتم و با خوشحالي به همه کارهايم فکر مي کنم و همه نقش هايم را تا به امروز دوست داشتم.

* وقتي نقشي به شما پيشنهاد مي شود مديوم آن تئاتر باشد يا سينما يا تلويزيون، برايتان تفاوت دارد؟
نه اصلا تفاوت ندارد. چون براي يک بازيگر فرقي نمي کند که تئاتر مي خواهد 
بازي کند يا در سينما يا تلويزيون حضور داشته باشد. 

* نگه داشتن مخاطب تلويزيون نسبت به مديوم هاي ديگرخيلي سخت تر است؟
بله. چون هم زمان سريال طولاني تر است و هم اينکه بازي ها بايد درست درآورده شود. يک اثر 72 دقيقه اي کار راحتي نيست. ضمن اينکه سلايق مخاطبان انبوه تلويزيون متفاوت است و هر کس ديدگاه خودش را دارد. به همين دليل حفظ مخاطب به سهولت انجام نمي شود. 

* فکر مي کنيد خودتان تا چه ميزان توانسته ايد مخاطبان را نسبت به بازي تان راضي نگه داريد؟
در اين باره من نبايد اظهار نظر کنم. اما بازخوردهايي که از جامعه مي گيرم 
نشان مي دهد در کارم موفق بوده ام. البته منظورم موفقيت مطلق نيست ولي در مجموع نگاه و لبخند مردم حتي زمان هايي که نامم را به ياد 
نمي آورند هم برايم جذاب است. 

* اين را قبول داريد که داوران نهايي کارهاي شما، مردم هستند؟
واقعيت اين است که مردم ما را به اينجا رسانده اند که مي توانيم خودمان را در ترازوي قضاوت آنها قرار بدهيم. مردم تکيه گاه ما هستند و من برايشان احترام قائلم.

* چه چيزهايي در زندگي آزارتان مي دهد؟
اولين آزار اين است که تهيه کننده ها دستمزد ما را يا نمي دهند يا خيلي دير مي دهند. از بي حرمتي هم خيلي آزرده مي شوم. توقع هاي بي جا و اينکه بعضي از آدمها جوري رفتار مي کنند که انگار از ما خيلي بالاتر هستند، در صورتي که هيچ کدام از ما از ديگري بهتر و خاص تر نيست. البته رانندگي هاي بد هم خيلي مرا اذيت مي کند.

* چه کار جديدي آماده پخش داريد؟
براي يک مجموعه تلويزيوني به نام " هست و نيست" به کارگرداني محمد رضا آهنج قرارداد بسته ام. در حال حاضر فيلمنامه زير نظر محمدرضا آهنج توسط علي حدادي مرحله بازنويسي توليد را مي گذراند. 

* وقتي سرکار نيستيد وقت تان را چگونه پر مي کنيد؟
فيلم مي بينم. تا چند وقت پيش خيلي کتاب مي خواندم اما الان کمتر مي خوانم. خيلي دوست دارم بيرون بروم و در کوچه و خيابان راه بروم. اما واقعيت اين است که الان اين کار را هم انجام نمي دهم چون مردم مدام مي خواهند با بازيگرها عکس بگيرند.

* يعني از شهرت خسته شده ايد؟
بله. خيلي دوست دارم به بازار تجريش بروم و بين مردم راه بروم و خريد مردم را ببينم اما نمي توانم چون مردم مرا تماشا مي کنند. زير ذره بين بودن اذيتم مي کند و به همين دليل بيشتر در خانه مي مانم.

* اما خيلي ها دوست دارند بازيگر شوند تا به شهرت برسند؟
ما بازيگر نشديم که مشهور شويم. به نظرم از سال 72 موج شهرت طلبي به واسطه بازيگري رواج پيدا کرد. همه ما که سراغ بازيگري رفتيم به اين دليل بود که به اين حرفه علاقه مند بوديم. 

* بازيگري پول دارد؟
در اوايلي که هم نسل هاي من بازيگر شدند خوب بود. مثلا ماهي 20 هزار تومان مي گرفتيم و در زمان خودش خوب بود. جالب اين است که بيشتر مردم فکر مي کنند بازيگرها بايد زندگي خاص و ويژه اي داشته باشند و زماني که مرا پشت مثلا پرايد مي بينند فرياد مي زنند بنزت را کجا گذاشتي؟ مردم از ما توقع دارند زندگي شيکي داشته باشيم اما با اين پول ها نمي شود شيک زندگي کرد.

* وضعيت شبکه هاي اجتماعي را چطور مي بينيد؟
اين شبکه ها مانند مجله اي هستند که عکس بازيگران را چاپ مي کنند. شبکه هاي اجتماعي در کنار معايب، مزايايي که دارند اين است که حضور جدي در جامعه دارند و بايد با آنها کنار بياييم.

* اگر کارنامه هنري تان را مرور کنيم شاهد خواهيم بود که شما بيشتر در نقش هاي محوري ديده شده ايد و کمتر به نقش هاي کوتاه اما تاثيرگذار تن داده ايد؟
بالاخره هر کس در انتخاب نقش هايش نگاه و شيوه مختص خودش را دارد و من هم اين چنين هستم. آن چيزي که براي من همواره مهم بوده يک انتخاب تاثيرگذار است. دلم مي خواهد به سراغ نقش هايي بروم که چند لايه باشد و بتوانم از اين طريق توانايي هايم را براي خوب يا بد بودن محک بزنم. 

* حرف پاياني شما؟ 
از خدا مي خواهم هر کسي که مشکلي در زندگي اش دارد خدا خودش کمکش کند. تهيه کننده ها پول ما ها را هر چه زودتر بدهند و آرزوي سلامتي و تندرستي براي همه مردم کشورم دارم.
منبع: رسالت

شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.

bultannews@gmail.com

نظر شما

آخرین اخبار

پربازدید ها

پربحث ترین عناوین