کدام مربی خارجی برای فوتبال ایران بهتر است؟

مهدی طاهر خانی،گروه ورزشی: محمد دادکان در صورتی مرتب از اقتدارش در زمان ریاست فدراسیون فوتبال صحبت می کند که حالا وضعیت برانکو در پرسپولیس به همه نشان می دهد اصولا فرد آرام و ساکتی مثل علی اکبر طاهری هم توان کنترل برانکو را دارد.  

به گزارش بولتن نیوز؛برانکو همانند کی روش نگران سخت افزار نیست، گله ای به پیراهن و کیفیتش ندارد، تا وقتی پای منافع خودش در میان نباشد با مدیر بالا دستی در نمی افتاد که باید برای پیشرفت این فوتبال بیشتر هزینه کرد و سختی کشید. شانس خوب محمد دادگان این بود که 4 سال با دستور مستقیم مهرعلیزاده با مربی ای مثل برانکو کار کرد.او آنقدر ساکت و آرام بود که وقتی پول مالیاتش را فدراسیون نداد، 10 سال تمام به ایران نیامد تا مبادا ممنوع الخروج شود.حتی زمانی که سرمربی الاتفاق سعودی بود برای دیدار با استقلال از هزاران کیلومتر دورتر، تیمش را از پشت تلفن کوچ کرد.

البته این خصایص مادرزادی برانکوست که لزوما ربطی به داشته های فنی اش ندارد. برانکو تنها مربی یک دهه اخیر قرمزهاست که توانسته آرامش را به این تیم برگرداند و بعد از سال ها قرمزها در ابتدای لیگ مدعی اصلی قهرمانی هستند.از این رو داشته های فنی برانکو در فوتبال ایران ثابت شده است و باید او را در زمره مربیان خوب خارجی قرارداد اما او در جاهایی که می بایست برای دفاع از تیمش مقابل مدیر بالادستی می ایستاد، عقب نشینی کرد. تحمیل بازیکن در طول این دو فصل که می شود از محسن مسلمان در فصل قبل و طارمی و رضاییان در این فصل یاد کرد. اما آنچه دست آخر به پرسپولیس ضربه کاری را وارد کرد مربوط به اصرار سرپرست در قبال حضور در جام حذفی بدون ملی پوشان بود. برانکو بنا به گواهی آرشیو مصاحبه هایش از همان روز نخست به صورت سفت و سخت اعلام کرد در هیچ بازی حذفی بدون ملی پوشان وارد زمین نمی شود. اما عاقبت فشار طاهری کار خودش را کرد و حالا به همین راحتی یکی از جام های پیش رو از دست برانکو و تیمش می پرد. در اینجا بحث حقوق از دست رفته برانکو و منافع شخصی اش نیست؛ دل میلیون ها هوادار به سختی شکست و با گذشت چند روز از آن شکست تاریخی، هنوز سرمربی تیم شهامت یک خط اعتراض علیه مدیریت تیم را نداشته است.

دقیقا برعکس کارلوس کی روش که برای جلوگیری از چنین اتفاقات تلخی، بارها مقابل مدیران بالادستی اش ایستاد و به فکر منافع شخصی اش نبود. طبیعتا یک مدیر آرام و غیر فوتبالی مثل طاهری ترجیح می دهد با مربیانی مثل برانکو کار کند که حتی پس از تراژدی، شهامت اعتراض ندارند تا کسی مثل کی روش که مثل روز روشن است سرش می رفت کار برانکو را تکرار نمی کرد. تصور کنید کی روش سرمربی پرسپولیس بود و مدیریت به او دستور می داد باید بدون ملی پوشان به شیراز بروی. بدون شک کی روش همانند برانکو فریب ضعیف بودن قشقایی را نمی خورد. همانطور که قبل از بازی با هند و گوام لحظه ای در مورد قدرت آنها دچار تردید نشد و به بازیکنانش گفت کوتاه بیاید همین ها شما را تحقیر می کنند.

اما فوتبال ما سوای سلیقه مدیران، محتاج کدام دست از مربیان خارجی است؟ بدون شک اگر قرار به پیشرفت و به روز شدن باشد بهتر است مربی ای بیاید که به وقتش مقابل مدیر بالادستی می ایستاد و از او می خواهد که ابزار پیشرفت را برای فوتبال ایران مهیا کند. از او می خواهد عوض قناعت به لباس درجه چندم آل اشپورت و جیووا سراغ آدیداس برود نه تنها برای برندش بلکه در هوای گرم در آن لباس بازیکن تیم ملی چند لیتر کمتر عرق می کند و این رابطه مستقیم با نتیجه دارد.