و رزمندگان نه تنها خرمشهر مظلوم را باز پس گرفتند که دشمن و متحدانش را نیز با اراده پولادین خود شکست دادند و برگ زرینی در کارنامه افتخارات این مرز و بوم به ثبت رساندند.
و امروز سخن از مظهر مقاومت ملت ایران در برابر حملات عراق در طول هشت سال دفاع مقدس است؛ شهری که خودِ عراقی ها آن را به عنوان تامل برانگیز «بَلَد الصَّواریخ» (شهر موشک‌ها) ملقب ساختند؛ چراکه در هشت سال دفاع مقدس، بیش از ۱۷۰ فروند موشک، ۲ هزار و ۵۰۰ گلوله توپ و ۳۳۰ راکت هواپیما به این شهر اصابت کرد و ۱۹ هزار خانه و مغازه ویران شد؛ اما مردم شهر خم به ابر نیاوردند و مقتدرانه ایستادند.
دشمن اما می‌پنداشت که مردم، شهر را خالی خواهند کرد چراکه دو لشکر از ۶ لشکر آن روزهای عراق، بر اشغال دزفول متمرکز بود تا از رهگذر این اشغال، کلّ خوزستان سقوط کند.
آنگونه که در تاریخ نقل شده است، ژنرال حسن الدّوری، از نزدیكان صدام گفته بود كه این تعداد بمب و موشكی را كه ما بر سر مردم دزفول فرو ریختیم؛ برای تخریب زمینی به مساحت سه برابر حجم كل دزفول كافی بوده است!
و مردم ایستادند؛ با تقدیم بیش از ۲ هزار و ۶۰۰ شهید گلگون کفن که بیش از ۲۵۰ شهید از این شهدا، زیر ده سال سن داشتند و برخی حتی به هنگام شهادت، تنها سه روز از آغاز حیاتشان در این سرزمین می گذشت.
مردم دزفول قهرمان چنان پای کار ایستادند که همین یک شهرِ کوچکِ کم جمعیت، نیرو و امکانات یک لشکر را تامین می کرد؛ اتفاقی که در تاریخ جنگ‌های دنیا بی‌سابقه است.
مردم چنان ایستادند که حتی یک نماز جمعه هم تعطیل نشد؛ از یک طرف دشمن، شهر را می کوبید و از طرف دیگر، مردم مقاوم و همیشه در صحنه، شهر را مجددا بازسازی می‌کردند.
چنین شد که دزفول به عنوان شهر نمونه ایران انتخاب شد؛ لقبی که حاصل مدتها ایثار و مقاومت و از خود گذشتگی است.
مردم دزفول درحقیقت امتحان خود را به خوبی پس دادند و کلام و پیام امام در سال ۱۳۶۲، بزرگ ترین و باارزش ترین تقدیر برای آنان بود: «شما دزفولی‌ها امتحان دادید و از این امتحان خوب بیرون آمدید؛ شما دِین خود را به اسلام ادا کردید...»
همه اینها به آن دلیل بود که مردم حاضر نشدند شهر را ترک کنند و همراه امام جمعه شهر، تا آخر ایستادند.
رهبر حکیم انقلاب هم در این زمینه می فرمایند: «اینکه مرحوم قاضی در دزفول ماند و موجب شد که مردم در دزفول بمانند و با این همه موشکی که به دزفول زدند، دزفول تخلیه نشود، راز آن اینجا است؛ چون اگر دزفول از سکنه خالی می شد، گرفتن آن آسان بود.»
آبان ۱۳۵۹ خرمشهر سقوط کرد؛ اما مردم دزفول نگذاشتند تا خاطره تلخ خرمشهر تکرار شود تا دومین حلقه مورد نظر دشمن برای اشغال خوزستان و تداوم پیشروی‌ها شکست بخورد.
و امروز، چهارم خرداد است؛ روز دزفول؛ روز مقاومت و پایداری.
روزی که به همت شورای فرهنگ عمومی کشور و از سال ۱۳۹۰، به این عنوان نامگذاری شد تا این نامگذاری، تکمیلی برای سوم خرداد به عنوان "روز مقاومت، ایثار و پیروزی" باشد.
نباید فراموش کرد که چهارم خرداد و سوم خرداد، یادآور حماسه و رشادتهای مردم خونگرم دزفول و خرمشهر است؛ اما این دو روز، نمادی است متوالی برای توجه بیشتر به کل خوزستان مظلوم.
در این میان، شاید اوج مظلومیت آنان به نوعی با تنفسشان ارتباط دارد. به بیان دیگر، مردمی که روزی غیرت کردند تا ایران نَفَس بکشد؛ در چند سال اخیر خود با مشکل تنفس عادی مواجهند!
اگر مکررا از آلودگی هوای خوزستان با منشأ ریزگردها سخن به میان آمده و می آید و همه هموطنان به نوعی با خوزستانیها همدردی می کنند، مسئولان اما نباید فراموش کنند که این سرزمین، خط مقدم دفاع مقدس ما بوده است و انصاف نیست که پس از رها شدن از شر جنگ، این بار به شر ریزگردها گرفتار آید؛ ریزگردهایی که گاهی تا چهل یا پنجاه برابر، بیش از حد مجازند و نفس کشیدن معمولی را هم بر خوزستانی های مقاوم تنگ می کند.
و چهارم خرداد ماه، فرصت مغتنمی است برای مسئولان تا تلنگری به خود زنند، وظایف خود را با خویش مرور نمایند، کلاه خود را قاضی کنند و ببینند تا چه اندازه در راستای رسیدن این مردم به حق خود، کوشا و پیگیر بوده اند.
