اظهارات «مهدی شفیعی»، انتقاد «علی رفیعی» از شوراها و سرنوشت نامعلوم «قشقایی» و «سایه» و تئاتر دانشگاهی

مهدی شفیعی که پس از اعتراض‌های وارد شده نسبت به وضعیت تئاتر، در آخرین ماه سال گذشته بر مسند مدیریت تئاتر کشور نشست، با حضور در خبرگزاری ایسنا برنامه‌ها و دغدغه‌های تئاتری خود را تشریح کرد.

او علاوه بر توضیح درباره برنامه‌های حمایتی و نظارتی اداره کل هنرهای نمایشی که مثل بسیاری دیگر از اهالی تئاتر بیشتر با عنوان «مرکز» از آن یاد می‌کند،‌ درباره وضعیت تئاترشهر و اینکه اگر خودش بود،‌ در مواردی به نحو دیگر عمل می‌کرد و نیز وضعیت نگران کننده‌ «تئاتر آزاد» که بیشتر در سینماها اجرا می‌شود، سخن گفت.

مهدی شفیعی پیش از هر چیز با یادآوری اینکه شرایط تئاتر در اسفندماه سال گذشته به گونه‌ای پیش رفت که مدیریت اداره‌ کل هنرهای نمایشی به او واگذار شد،‌ درباره برنامه‌ها و اولویت‌های خود گفت: واقعیت این است که شرایط اجتماعی تئاتر در حال حاضر با توجه به آمار فعالان، فارغ‌التحصیلان و پیشکسوتان این رشته در سراسر کشور، باعث شده است، تنها بازیگر عرصه‌ تئاتر، اداره کل هنرهای نمایشی نباشد؛ به همین دلیل با توجه به جمیع نکات موجود، ضرورت دارد مرکز، این توان را در جامعه تئاتری باور و کشف کند و در جهت حمایت و تقویت این جریان برآید.

او ادامه داد: اگر این مسیر پیش برود می‌توان کارهایی برای حوزه تئاتر انجام داد،‌ اما اگر باز هم مثل گذشته مرکز، تنها متولی باشد و عامل اجرایی حوزه تئاتر محسوب شود، با خیلی از نقصان‌هایی که قبلا هم مواجه بودیم روبرو خواهیم بود.

وی با تأکید بر اینکه طبق قانون سه وظیفه سیاست‌گذاری، حمایت و نظارت بر عهده اداره کل هنرهای نمایشی گذاشته شده است، اظهار کرد: واقعیت مهم دیگر این است که متأسفانه با افزایش گروه‌های نمایشی سخت‌افزار ایجاد نشده است و در حال حاضر تئاتری‌های زیادی در سراسر کشور حضور دارند، اما دست‌مان به لحاظ فضاهایی که هنرمندان می‌توانند برای اجرا در اختیار داشته باشند، خالی است. بنابراین کاری که دولت در این باره به شکل فوری باید انجام دهد جبران کمبودهای سخت‌افزاری است که معاونت هنری هم برنامه‌هایی را برای این موضوع دارد.

شفیعی پیش از توضیح درباره جزئیات این برنامه‌ها درباره نامگذاری امسال به نام تئاتر گفت: وقتی سال 94 به عنوان سال توجه به تئاتر عنوان می‌شود، قطعا به لحاظ بودجه‌ای و امکاناتی که باید در اختیار این حوزه قرار گیرد به صورت ویژه اقدام خواهد شد. در این بخش می‌شود خیلی راحت و به صورت موردی بودجه را در اختیار گروه‌ها قرار داد تا پایان سال 94 به یک رضایت‌مندی کوتاه مدت ختم ‌شود، اما سال 95 دوباره با همان وضعی که سال 93 داشتیم مجبوریم آغاز به کار کنیم؛‌ به همین دلیل از همین ابتدای سال باید به سراغ برنامه‌هایی می‌رفتیم که اتفاقات زیربنایی را در تئاتر بهبود بخشد.

او ادامه داد: به طور مثال برای حمایت از ایجاد فضاهای نمایشی و تالار مرکز هنرهای نمایشی در چند زمینه وارد عمل شدیم و مسئله دیگری هم که دنبال می‌شود حمایت از تبلیغات در حوزه اطلاع‌رسانی برای جذب بیشتر مخاطب است. ضمن اینکه طرحی هم در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با عنوان ایجاد "تئاترشهر"های استان‌ها مصوب شد تا طرح ایجاد مجموعه‌های تئاترشهر را که پیش از این شروع شده بود به سرانجام برسانیم و تعداد آن‌ها افزایش یابد.

مدیرکل هنرهای نمایشی با اشاره به همگرایی خوبی که این اداره کل با برخی نهادها از جمله شهرداری داشته است، بیان کرد: در این نهادها مانند فرمانداری‌ها و استانداری‌ها رقم‌هایی مصوب شده تا پلاتوهایی که شهرداری‌ها و استانداری‌ها در استان‌های مختلف ایجاد می‌کنند تجهیز شود و شاهد شبکه‌ای از تالارهای نمایشی در سراسر کشور باشیم که بتوان برای آن‌ها برنامه‌ریزی کرد. اولین نمونه این موضوع هم تفاهم‌نامه استان کرمان بود که خبر آن منتشر شد.

او یادآور شد: متأسفانه تماشاگران ما در استان‌ها معمولا خود تئاتری‌ها هستند و به همین دلیل باید علاوه بر ایجاد ظرفیت اقتصادی مخاطبان را نیز افزایش دهیم، چون وقتی آثاری که تولید می‌شوند برای مخاطب باشند، تئاتر هم به جایگاهی که باید برای تأثیرگذاری داشته باشد می‌رسد.

وی درباره دیگر برنامه‌های این اداره کل در حوزه سخت‌افزاری به مصوبه پیشنهادی به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی اشاره و اظهار کرد: بیش از 10 مجموعه از تالارهای بزرگ فرهنگی در 10 استان کشور داریم که در شرف بهره‌برداری هستند، یعنی در سال‌های 94 و 95 قابل استفاده خواهند بود. به دستور وزیر قرار شده قبل از بهره‌برداری، پلاتوهایی با هماهنگی لازم به این مجموعه‌ها اضافه شوند تا پس از استاندارسازی، از آن‌ها برای اجرای نمایش استفاده شود. بنابراین تا پایان سال 94 می‌توانیم شاهد افزایش حجم قابل قبولی تالار در سراسر کشور باشیم.

شفیعی یکی از آفت‌هایی را که در تئاتر بویژه در خارج از پایتخت وجود دارد را جشنواره‌زدگی نامید و گفت:‌ عدم وجود فضاهایی که اجراهای مستمر و مداوم در آن‌ها وجود داشته باشد یکی دیگر از مشکلات است، چون معمولا گروه‌ها در یک بازه زمانی کمتر از 15 روزه آثار خود را به صحنه می‌برند و بعد برای مدتی آن تالار دیگر اجرا ندارد؛ به همین دلیل در بسیاری از استان‌ها مخاطب ثابت تئاتر نداریم و این موضوعی است که باید آن را پیگیری کرد.

وی درباره استفاده از ابزار تبلیغاتی نیز به برگزاری جلساتی با رئیس سازمان زیباسازی شهر تهران اشاره کرد و افزود: قرار شده پایگاه‌های ثابتی را برای تبلیغ تئاتر در سطح شهر تهران و نیز آماده‌سازی فضاهای اطراف تالارها برای نصب بیلبوردها در یک تفاهم‌نامه مشترک پیگیری شود و این‌ها جزو حمایت‌هایی است که می‌شود از گروه‌های نمایشی انجام شود.

شفیعی با اشاره به سرمایه‌گذاری زیادی که در حوزه آموزش عالی برای تربیت دانشجویان این رشته صورت گرفته است، گفت: فارغ‌التحصیلان زیادی در این سال‌ها به تئاتر اضافه شده که برای آن‌ها سرمایه‌گذاری شده و باید فضایی ایجاد شود تا آن‌ها ماحصل داشته‌های خود را ارائه کنند و وارد عرصه تولید تئاتر شوند. از این منظر ایجاد تالار و بستر لازم برای کار از سوی ما ضروری است.

وی با این حال اظهار کرد:‌ ایده‌آل ما این است که بعد از ایجاد این بسترها دیگر با افراد مواجه نباشیم، یعنی گروه‌های تئاتری ساماندهی شوند تا مدیریت تئاتر با گروه‌های نمایشی با هویت روبرو شود و بعد پلاتوهای ارزان قیمت ایجاد شود و برای استقرار این گروه‌ها در اختیارشان قرار گیرد.

مهدی شفیعی در بخش دیگری از گفت‌وگویش در ایسنا گفت: در قوانین الحاقی بودجه، ماده‌ای داریم که هر کسی بخواهد از اماکن فرهنگی هنری در اختیار سازمان‌ها و نهادها حتی به صورت اجاره استفاده کند،‌ می‌تواند این کار را انجام دهد، اما متأسفانه گروه‌ها از این ظرفیت استفاده نکرده‌اند. دراین باره علاوه بر تاکید بر استفاده از این ظرفیت، هماهنگی‌هایی با وزیر ارشاد و وزیر بهداشت مبنی بر واگذاری تالارهای سایر سازمانها و ادارات به گروه‌های نمایشی و مؤسسات فرهنگی و هنری صورت گرفته که آئین نامه آن در حال آماده شدن جهت پیشنهاد به دولت است.

او پس از پایان اظهارات خود در این بخش به حوزه ارزیابی و نظارت تئاتر اشاره و مطالبی را درباره لزوم تغییر و اصلاح برخی موارد نظارتی و نحوه صدور مجوز مطرح کرد.

شفیعی گفت:‌ طبق مصوبه شورای انقلاب فرهنگی وظیفه نظارت بر اجراها به نوعی برعهده وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است، یعنی پروانه اجراهای پایتخت توسط شورای مرکزی صادر می‌شود و مجوز در سایر استان‌ها و شهرها به صورت مستقل توسط شوراهای نظارت خود آن شهرستان‌ها صادر می‌شود. البته این اتفاق فقط در هنر نمایش به این شکل سازماندهی شده است.

وی دراین‌باره توضیح داد: آخرین اصلاحیه این قانون به سال 1379 برمی‌گردد و ما امروز می‌بینیم که این قانون کفاف رسیدگی به امور را نمی‌دهد،‌ به همین دلیل برای اینکه در حوزه نظارت کمتر با تفسیرهای شخصی مواجه و بیشتر با مسوولیت دادن و پاسخ گرفتن روبرو باشیم، اصلاح این آیین‌نامه را به طور جدی در دستور کار قرار گرفته تا آیین‌نامه شورای نظارت متناسب با شرایط روز اصلاح و تقدیم شورای عالی انقلاب فرهنگی شود.

شفیعی ادامه داد: نکته‌ای که گاهی رسانه‌ها به آن توجه نمی‌کنند این است که مرکز هنرهای نمایشی به عنوان متولی تئاتر تنها مجوزهای تهران را صادر می‌کند و مجوزهای سایر نقاط کشور به صورت مستقل بر عهده شوراهای نظارت همان شهر است. در واقع طبق نظر شورای عالی انقلاب فرهنگی، در هر شهرستانی که اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی تأسیس شده باید یک شورای نظارت بر نمایش شکل گرفته که یک عضو به تأیید سازمان تبلیغات اسلامی، دو عضو آگاه به مسائل سیاسی، دینی و اجتماعی و آشنا به تئاتر و دو کارشناس تئاتر دارد و این شورا مسئولیت صدور مجوز تمام اجراهای صحنه‌ای آن شهر را برعهده می‌گیرد.

او درباره اینکه در صورت اعتراض بر نظر این شورا روند پیگیری به چه شکل خواهد بود؟ پاسخ داد: اگر اعتراضی به نظر شورا وجود داشت می‌توان به شورای عالی نظارت استان‌ها مراجعه کرد و اگر کسی نسبت به نظر شورای عالی استان هم اعتراض داشته باشد، باید در شورای عالی نظارت کشور مطرح شود که شورایی غیر از شورای مرکزی ارزشیابی و نظارت بر نمایش است.

وی با اشاره به اینکه در سال‌های 92 و 93 سالانه پنج هزار پروانه در شورای نظارت صادر شده است، اضافه کرد: نظارت بر تمام این آثار سختی‌های خود را دارد و در این بین ممکن است با یکی دو تخلف هم مواجه شویم، اما نکته اینجاست که جنس نظارت بر تئاتر با حوزه‌های دیگر فرق دارد؛ مثلا در سینما یک فیلم ضبط شده وجود دارد، اما در تئاتر با یک هنر زنده روبرو هستیم و گاهی عدم تناسب اجراها با پروانه‌ای که صادر شده جزء خصوصیات اجرای زنده هنر نمایش است.

او ادامه داد: یکی از نگرانی‌های ما در حوزه نظارت، نمایش‌های کمدی است که عمدتا در سینماها با عنوان «تئاتر آزاد» اجرا می‌شوند و معمولاً کیفیت بالایی ندارند. این یک واقعیت است و متاسفانه این آثار باعث تنزل سطح سلیقه مخاطب می‌شود و گاهی برای گیشه هم سراغ جذابیت‌هایی می‌روند که در شأن تئاتر نیست.

شفیعی تاکید کرد: برای این بخش قطعا برنامه وجود دارد و با کمک صنف تئاتر آزاد دست به اقداماتی زده خواهد شد تا این گونه‌ی هنری افت سلیقه را در میان تماشاگران تئاتر موجب نشود و این صنف به یک سازماندهی مجدد برسد.

مدیرکل هنرهای نمایشی در ادامه این گفت‌و‌گو درباره تاکید مقام معظم رهبری بر تولید آثار ایرانی متناسب با فرهنگ و آیین‌ها و مناسک ایرانی اسلامی در پاسخ به وضعیت نمایشنامه‌های ایرانی و سانسور زیادی که هنرمندان را به سمت اجرای آثار خارجی سوق می‌دهد و نیز اینکه آیا فقط نویسندگان خاصی امکان کار در این حوزه را خواهند داشت؟ گفت: دراین باره با دو موضوع طرف هستیم؛ یکی حمایت از چنین آثاری و دیگری رویدادهای جریان‌ساز (مانند جشنواره تئاتر فجر) که وقتی به سمت نمایش‌های ایرانی جهت‌گیری داشته باشند، خود بخود شاهد تولیدات مناسب خواهیم بود.

وی با بیان اینکه تغییرات بخش نظارتی بیشتر به سمت شفاف‌سازی و جلوگیری از نگاه سلیقه‌ای می‌رود، ‌ادامه داد: مصداق‌ها و خط قرمزهای ما در مباحث نظارتی کاملا مشخص است و قرار نیست تفسیرهای شخصی صورت بگیرد، البته در بخش‌هایی ضرورت دارد که قانون اصلاح شود و موارد شفاف‌تر شوند.

او درباره اینکه گاهی پیش آمده نمایشی که مجوز داشته، روی صحنه رفته ولی بعد با مشکل مواجه و از اجرای آن جلوگیری شده است، اظهار کرد: معتقدم برخی نمایش‌هایی که برای‌شان مشکلی پیش آمد می‌توانستند اجرای خود را با اصلاح چند مورد ادامه دهند. در حالی که وقتی این اتفاق رخ نمی‌دهد، قضایا به سمت و سوی دیگری می‌رود و تئاتر را در موضع ضعف قرار می‌دهد.

شفیعی یادآوری کرد: اگر قرار نبود از مجوزی که صادر می‌کنیم دفاع کنیم، کار بهروز غریب‌پور (اپرای عروسکی سعدی) نباید اجرا می‌شد. فرایند صدور پروانه اجرای ایشان با گفتگو پیش رفت. معتقدم چنانچه گفت‌وگو با طرفین در زمان مناسب خودش اتفاق بیفتد از وقوع بحران‌های احتمالی جلوگیری می‌کند.

او با اشاره به اینکه در میان پنج هزار مجوزی که در طول سال صادر می‌شود، اگر یک درصد هم مشکل داشته باشند حجم عظیمی می‌شود، درباره مجوزهایی که صادر و گروه‌ها موظف به اجرا براساس آن می‌شوند و نقش نخبگان تئاتر در این میان گفت:‌ هر چه جریان تئاتر عمیق‌تر و نبخگان به تولید اثر دست بزنند، خودبه خود مشکلات کمتر می‌شود، چون آن‌ها مراقبت بهتری می‌توانند انجام دهند.

وی در بخش دیگری از این مصاحبه درباره آموزش تئاتر در دانشگاه‌ها و مدارس نیز اظهار کرد: دانشگاه آزاد اسلامی یک خانه کوچک تئاتر دارد که هیچ کاری در آنجا انجام نمی‌دهند و مشخص نیست خروجی آن‌جا چیست و فعالیت‌های پژوهشی که انجام می‌شود در نهایت به چه نتیجه‌ای می‌رسد.

شفیعی ادامه داد: با این حال معتقدم اگر بخواهیم تئاتر را به عنوان یک هنر تأثیرگذار در جامعه بپذیریم باید از مهدکودک‌ها شروع و خردسالان را با تئاتر آشنا کنیم. در این باره برنامه‌هایی هم با بهزیستی داریم، چون این کار منافع زیادی دارد و حتی اگر به تربیت هنرمند هم نینجامد، حداقل نتیجه آن این است که برای تئاتر مخاطب خوب تربیت می‌شود.

او با اشاره به اهمیت قائل شدن یونسکو نسبت به تئاتر و تأثیر آن در ارتقاء فرهنگ، افزود: در شورای عالی فرهنگی نیز از تئاتر با اهمیت زیادی یاد شده است، اما متأسفانه در حوزه آموزش و پرورش خیلی ارتباط درستی شکل نگرفته است.

مدیرکل هنرهای نمایشی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در ادامه نشست خود با خبرنگاران ایسنا،‌ درباره وضعیت تئاترشهر و تعمیرات آن که تأخیر در آماده‌سازی سالن‌ها باعث نگرانی و انتقادهای بسیاری شده است، با اشاره به تأکید وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی به تئاتر در سال جدید ابتدا گفت: نکته‌ای که خیلی باید به آن توجه کرد این است که سال به سرعت می‌گذرد و باید هنرمندان تئاتری و دست‌اندرکاران این حوزه از چنین ظرفیتی (نامگذاری امسال به نام تئاتر) استفاده کنند. در این راستا اگر ایده‌ها و برنامه‌هایی هست باید اجرایی شود تا زمان از دست نرود.

او سپس بیان کرد: درباره تئاترشهر نیز باید بگویم وزارت ارشاد با وجود تمام مشکلات بودجه‌ای و بحران‌های مالی که دارد، بخش عمده‌ای از اعتبارات خود را برای بازسازی این مجموعه در نظر گرفته است که این ناشی از نگاه و توجه به تئاتر بود، اما واقعیت این است که وقتی من با این نحوه بازسازی، به ماجرای تئاترشهر ورود می‌کنم با مسائلی روبرو می‌شوم که جای تامل دارند.

وی گفت: یکی از آفت‌ها در بازسازی سالن‌های قشقایی و سایه این بود که با عجله و بدون مطالعه وارد مرحله تعمیر شدیم،‌ انگار که اعتباری وجود داشته و ما باید زود آن را به هزینه می‌گرفتیم. البته اتفاقی که در سالن سایه افتاده خوب است، اما اگر من بودم آن را به نحو دیگری شکل می‌دادم.

شفیعی دراین‌باره توضیح داد: الان ماهیت سالن (سایه) تحت تأثیر قرار گرفته و سالن سایه‌ای که ظرفیت خوبی برای اجرای تئاتر داشت، بخشی از ظرفیت‌های خود را نسبت به گذشته از دست داده است که جای بحث دارد. در تالار قشقایی شرایطی پیش آمده بود که خوشبختانه با ورود دوستان طراح صحنه اقداماتی انجام شد که اگر این اتفاق نمی‌افتاد شاید بعدا اصلاح آن‌ها امکان‌پذیر نبود. به این ترتیب ورود این همکاران به ماجرا موثر بود و آقای مرادخانی هم علیرغم هزینه‌ای که صورت گرفته بود گوش شنوایی داشتند و آنچه را به مصلحت بود پیگیری کردند.

او خاطرنشان کرد: وقفه‌ای که در حال حاضر وجود دارد و خیلی هم دلچسب نیست، به سالن قشقایی مربوط می‌شود، چرا که باید مطالعاتی در آنجا صورت می‌گرفت که انجام نشده بود.

وی ادامه داد: براین اساس از آنجا که قرار بود اسفندماه،‌ در ادامه پروژه سالن اصلی تئاترشهر تخلیه و تخریب شود، خواهش کردم با دوستان جلسه‌ای داشته باشیم که در آنجا متوجه شدیم اصلا هیچ طرحی برای سالن اصلی در کار نیست و تازه مشاور می‌خواهد مطالعات خود را شروع کند؛‌ درواقع مشخص نبود با چه تضمینی باید صندلی‌های سالن اصلی را جمع و آن را از چرخه اجرا خارج کرد؟ به همین دلیل سالن اصلی به تعویق افتاد تا طرح آن نهایی و به مشورت گذاشته شود و بعد از اینکه تجهیزات آن خریداری شد بازسازی آغاز شود.

شفیعی در توضیح اینکه گفته‌هایش حاکی از نوعی نارضایتی در تئاترشهر است در حالی که به نظر می‌رسد هم موضوع بازسازی و هم موضوع شوراهای هنری این مجموعه و تعریف جدید سالن‌ها با حمایت شخص او انجام می‌شود،‌ گفت: من اسفندماه وارد مرکز شدم و تشکیل شوراها خیلی پیش از آن صورت گرفته بود. البته در همان زمان هم این موضوع را بعضی از اعضای شورا و صاحب‌نظران مطرح کردم و در نهایت متوجه شدم نسبت به این اتفاق خوش‌بینی وجود دارد. من هم صلاح دیدم حالا که اتفاقی در حال شکل‌گیری است بدبین نباشم تا خروجی کار دیده شود.

او ادامه داد: از طرفی دیگر معتقدم هویت‌سازی برای سالن‌ها به شرطی که آمار سالن‌ها به جایی برسد که گروه‌ها با کمبود سخت‌افزار و سالن مواجه نباشند، می‌تواند اتفاق خوبی باشد، چون حتی برای مخاطب هم سرگردانی ایجاد نمی‌شود و می‌تواند براساس نوع تئاتری که دوست دارد سالن را انتخاب کند، اما اینکه هویت‌سازی را چه زمانی مطرح کنیم اهمیت زیادی دارد. اعضای شورای هنری تئاترشهر صاحب ایده هستند و حتی خودشان گاهی نقدهایی را به سیستم شوراها مطرح می‌کنند. البته این نقد کردن‌ها خوب است به شرطی که ابزار مدیریتی نشود.

وی درباره ابراز نگرانی‌های که از سوی اهالی تئاتر نسبت به وضعیت تئاترشهر مطرح می‌شود هم با تاکید براینکه خوشبختانه خوب زمانی اصلاحات لازم در تالار قشقایی انجام شد و هنوز هزینه آن چنانی نشده است، چون عمده هزینه‌ها به سالن اصلی مربوط می‌شود،‌ گفت: برای تئاترشهر برنامه‌هایی دارم و سیستم عمرانی آن نگران‌کننده نیست، به شرط اینکه در مسیر خودش قرار گیرد. درباره سالن قشقایی با مهندس معمار – سرپرست دفتر طرح‌های عمرانی- صحبت کردم و اگر اصلاحات لازم صورت بگیرد،‌ سالن بسیار مطلوب‌تر از گذشته می‌تواند باشد.

شفیعی همچنین درباره وضعیت اداره تئاتر هم توضیح داد: خوشبختانه تیم مدیریتی وزارتخانه، به ویژه جناب آقای کاراندیش معاون توسعه مدیریت و منابع و دیگر دوستان بسیار همراه هستند. موضوع اداره تئاتر این بود که سند آن متعلق به یک موسسه دیگری بود که الان خوشبختانه سند این اداره متعلق به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است. جلسه ای هم با شهرداری منطقه داشتیم و عوارض را تعیین کرده‌اند که پرداخت می‌کنیم تا ساختمان تخریب شود.

وی افزود: ردیف ساخت و ساز اداره تئاتر هم از دفتر طرح‌های عمرانی وزارت ارشاد تأمین می‌شود و برای ساخت این اداره با شرایط ویژه برای استقرار گروه‌ها،‌ تا پایان سال 94 به نتیجه می‌رسیم که توسط دفتر طرح‌های عمرانی وزارت ارشاد احداث آن انجام گردد.

او درباره یکی دیگر از مواردی که بسیار مورد اعتراض تئاتری‌هاست، یعنی اختصاص بخشی از درآمد گیشه به سالن‌ها گفت: آن 20 درصدی که مجموعه‌های دولتی مثل تئاترشهر از گروه‌ها دریافت می‌کنند، مربوط به تأمین کمتر از 25 درصد هزینه‌های پشتیبانی تالارهاست. در نظام بودجه‌ریزی عملیاتی که نقشه راه سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی است تمام این موارد جزئی از فرایند تولید محاسبه می‌شود. البته همه کارهایی که اجرا شده‌اند به نحوی از حمایت‌های حداقلی برخوردار بوده‌اند، جز سالن اصلی که آن هم چنانچه محاسبه تعداد روزهای اجرا، صندلی‌ها و قیمت بلیت در نظر گرفته شود با توجه به کیفیت اثار هزینه‌های تولید را تأمین و برای گروه‌ها سودآوری در پی خواهد داشت.

شفیعی اضافه کرد: در چنین وضعیتی ضرورت دارد که از نمایشی که در چهارسو یا قشقایی اجرا می‌رود و محاسبه تعداد اجراها، تعداد صندلی‌ها و قیمت بلیت نشان می‌دهد هزینه‌های تمام شده تولید را تأمین نمی‌کند حمایت شود. با همه این‌ها برای حمایت از آثار، مثل آنچه در سال 93 بود، تعریف درستی نداشتیم و قطعا باید بازنگری کنیم و حمایت را فقط در پرداخت ارقام مشخص به گروه‌ها ندانست چون شیوه‌های دیگری نیز برای حمایت از آثار وحود دارد.

او در بخش پایانی این گفت‌و‌گو درباره اینکه آیا همانند آنچه که در سینما اتفاق افتاده، برنامه‌ای برای دعوت از نخبگان تئاتری و اجرای نمایش توسط آن‌ها دارد یا خیر؟ اظهار کرد: تمام مواردی که در بحث تولید وجود دارد را باید تعریف کنیم چون زمانی مدیریت در تئاتر به معنی ورود به تمام ابعاد تئاتری بود و مدیریت علاقه داشت در همه جزئیات نقش داشته باشد، اما شرایط امروز تئاتر ما چنین چیزی را نمی‌پسندد.

وی افزود: در بخش تولید اثر دو موضوع داریم. یکی مدیران تالارهای خصوصی و دولتی که از یک هنرمند یا اثر مشخص دعوت به کار می‌کنند و دیگری رویدادهای بزرگ و جریان‌سازی است که به تولید اثر ختم می‌شوند.

شفیعی با بیان اینکه در مجموعه‌های دولتی قطعا سازو کاری در نظر گرفته می‌شود که آثار جریان‌ساز باشند، گفت: در رویدادهایی مثل جشنواره تئاتر فجر، پروسه‌ی انتخاب، تصمیم‌گیری و اجرا بر وضعیت تئاتر سال آْینده تاثیر دارد و اگر در یک سال جدول مناسبی نداشته باشیم، برنامه سال آینده تالارها نیز تحت تاثیر قرار می‌گیرد، به همین دلیل با حساسیت به پروسه انتخاب آثار جشنواره نگاه می‌کنیم، چه آن‌هایی که دعوت می‌شوند و چه آن‌هایی که براساس فراخوان حضور می‌یابند؛ ضمن اینکه برنامه مشخصی هم برای دعوت از یکسری افراد خاص همانند آنچه در سینما رخ داده نداریم و در جشنواره امسال تصمیم بر این است که کیفی‌گرایی و حرفه‌ای‌گری در اولویت باشد.

علی رفیعی به عنوان یکی از اعضای شورای هنری سالن اصلی تئاتر شهر تاکید کرد: همه آنچه درباره شوراهای تئاتر شهر و برنامه‌های آن مطرح می‌شود، هیاهوی بی‌مورد است و اگر واقعی بود، اولین کسی بودم که پایم را از این شورا بیرون می‌کشیدم.

این کارگردان با سابقه تئاتر‌ درباره برنامه‌های شورای هنری سالن اصلی تئاترشهر بیان کرد: اگر قرار بود در این سالن آثار حرفه‌ای و با کیفیت در اولویت نباشند به سرعت برق از شورای آن بیرون می‌آمدم. من شخصا با این تصور و انگیزه دعوت شورای هنری سالن اصلی تئاتر شهر را پذیرفتم که بتوانم خدمتی در جهت سامان بخشیدن به تئاتر حرفه‌ای، آن هم در جایی که به عنوان مرکز ثقل تئاتر تهران است، بکنم؛ بنابراین نه قصد و هدف بر این بوده که با کسی رودرو شوم یا شویم و نه اینکه قرار بوده اتفاقی که نباید بیفتد، در این محل رخ دهد.

رفیعی در این‌باره ادامه داد: من چطور می‌توانم اعتبار و حیثیت حرفه‌ای خودم را در گرو کاری بگذارم که نخواهد در جهت اعتلا بخشیدن به تئاتر موثر باشد؟

کارگردان نمایش «شکار روباه» خاطرنشان کرد: با قاطعیت می‌توانم بگویم همه خواسته‌ها‌، آرزوها و آرمان‌هایی که در شورای اصلی تئاترشهر مطرح می‌شود، در جهت اعتلا بخشیدن به حرفه‌ی تئاتر است و اینکه کارگردان‌هایی که حق‌شان اجرا است، نه تنها کارهای خود را به صحنه بیاورند بلکه آثارشان به دلیل ارزشی که دارد بارها و بارها اجرا شوند و این طور نباشد که یک کارگردان حرفه‌ای بعد از یک اجرا پشتش باد بخورد و چند سال منتظر بماند.

او گفت: طبیعتا این اتفاق و سامان‌بخشی اجراها مورد رضایت آدم‌هایی که به هر قیمتی خودشان را محق می‌دانند تا در سالن اصلی اجرا داشته باشند نیست و ممکن است عده‌ای بخواهند وارد این سالن شوند در حالی که تنها کار اول و دوم خود را به صحنه برده‌اند، پس قطعا عده‌ای ناراضی خواهند بود و اگر قرار باشد همه راضی باشند باید 50 تئاترشهر دیگر ساخته شود، چون این یک تئاترشهر برای آقایان و خانم‌های ناراضی کفایت نمی‌کند.

کارگردان «یرما» با اشاره به درخواست‌های زیاد و ظرفیت محدود مکانی و زمانی تئاترشهر که اجازه اجرای نمایش به همه را نمی‌دهد‌، افزود: در این مکان باید اولویت به آثار حرفه‌ای‌ داده شود و کوشش ما هم براین بوده که به این موضوع جامه‌ی عمل بپوشانیم.

رفیعی تصریح کرد: اگر گفته می‌شود تئاتر شهر ویترین تئاتر ایران است پس باید به جوانان و حرفه‌ای‌ها فرصت داد تا بهترین کارهایشان را در اینجا اجرا کنند، باید به نسل جوان امکان داده شود که آثار خود را در تئاترشهر به صحنه ببرند، اما باید معیاری هم برای ورود آن‌ها گذاشته شود، چون اگر قرار باشد به ده‌ها و صدها کارگردان جوان‌، تازه‌کار و حرفه‌ای امکان ورود به صحنه‌ی سالن اصلی داده شود بلبشوی عجیبی ایجاد می‌شود.

وی ادامه داد: بنابراین انتخاب این افراد برای اجرای نمایش باید از طریق کسانی باشد که مورد تایید جماعت حرفه‌ای تئاتر تهران باشند و البته می‌گویم تئاتر تهران، چون تئاترشهر مرکز ثقل تئاتر مملکت نیست و نمی‌خواهد برای تئاتر کشور سیاست‌گذاری کند.

رفیعی درباره تعریفی که شورای فعلی سالن اصلی تئاترشهر برای اجرای نمایش دنبال می‌کند، گفت: قصد براین است کارهایی که از معیار حرفه‌ای تئاتری برخوردارند، برای اجرا در اولویت باشند. در واقع به هیچ وجه موافق نیستم دغدغه‌ی این شورا گیشه باشد یا چیزی غیر از کیفیت آثار، معیار قرار گیرد که اگر غیر از این بود به سرعت شورا را ترک می‌کردم .

او خاطرنشان کرد: اصولا تئاتر حرفه‌ای ما وضع درستی ندارد و همیشه مرز بین آماتوریسم و حرفه‌ای بودن نامشخص بوده و هیچ وقت تعریف آن دو را نفهمیدیم. این اتفاق (در شوراها) کوششی برای پیدا کردن تعریف آن‌ها است.

وی با اشاره به جلسه‌ای که روز یکشنبه، سوم خردادماه، در شورای هنری سالن اصلی تئاترشهر داشته است، بیان کرد: در این جلسه پیشنهاد دادم که اعضای شورا باید از طرف جماعت حرفه‌ای تئاتر مملکت انتخاب شوند و این مساله نه تنها برای سالن اصلی بلکه برای دیگر سالن‌ها نیز لازم است، چون بحث حرفه‌ای تئاتر در میان است، پس اعضای شورا هم باید از افراد حرفه‌ای این حوزه باشند و با این اطمینان انتخاب شوند که از منافع حرفه‌ای تئاتری‌ها دفاع می‌کنند.

او با تاکید بر اینکه به همکاران خود در این جلسه گفته است که نباید این تصور ایجاد شود که اعضای شورا پشت درهای بسته برای خودشان تصمیم می‌گیرند‌، اضافه کرد: خواسته‌های من در این جلسه کاملا مشخص بود و از آنجا که مدتی در سفر خواهم بود خواستم دوستان راهی پیدا کنند تا این تایید و انتخاب حتما به نحوی انجام شود. البته راه اجرایی کردن این پیشنهاد را نمی‌دانم، اما تاکید می‌کنم که این اتفاق باید بیفتد چون تا به حال از ورود به چنین محافل و شوراهایی پرهیز می‌کردم ولی این بار فکر کردم شاید بتوانم کمکی کنم و با استفاده از تجربه‌های گذشته‌ی خود کوششی جهت اعتلای تئاتر انجام دهم.

علی رفیعی در پایان با بیان اینکه «بحث استعفا درمیان نیست ولی اگر تاییدی نباشد در شورا نمی‌مانم»،‌ اظهار کرد: همکارانی که در شورای هنری سالن اصلی عضو هستند روح، فکر و ذهن تندرستی دارند، با این حال باید تاییدی از طرف جماعت حرفه‌ای تئاتر برای اعضای این شورا وجود داشته باشد، چون شخصا حاضر نیستم اعتبار خودم را با توجه به آنچه اخیرا دیده و شنیده‌ام،‌ تحت الشعاع هوچی‌گری و سوء نیت‌ها قرار دهم.

رییس مجموعه تئاتر شهر در آخرین نشست رسانه‌ای خود در اسفندماه سال ۹۳ از بازگشایی مجدد سالن سایه در نیمه اردیبهشت‌ سال جاری خبر داد اما با وجود پایان اردیبهشت‌ماه، سالن سایه همچنان تعطیل است.

فاز دوم بازسازی مجموعه تئاتر شهر که از پاییز سال ۹۳ آغاز شد بر خلاف زمان‌بندی‌های اعلام‌شده اولیه، به پایان نرسیده و هنوز هم چشم‌انداز مشخصی برای اتمام فاز دوم بازسازی مجموعه و بازگشایی مجدد سالن‌های سایه، قشقایی و کارگاه نمایش وجود ندارد.

پریسا مقتدی در نشست رسانه‌ای نمایندگان شوراهای هنری سالن‌های مجموعه تئاتر شهر در آخرین روزهای اسفندماه سال ۹۳، در گزارشی مربوط به روند بازسازی فاز دوم این بنای تئاتری، از پایان بازسازی سالن سایه و بازگشایی مجدد آن در نیمه دوم اردیبهشت‌ماه سال جاری خبر داد.

وی همچنین در آن نشست اعلام کرد که بازسازی سالن قشقایی هم در خردادماه سال ۹۴ به پایان خواهد رسید ولی با آغاز سال ۹۴ و با فرارسیدن اردیبهشت‌ماه، اتفاقات به شکلی رقم خورد که علیرغم پایان دومین ماه فصل بهار ۹۴، هنوز خبری از بازگشایی مجدد سالن سایه مجموعه تئاتر شهر نیست.

این در حالی است که بعد از سی و سومین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر، سالن سایه با انجام نیمی از بازسازی، میزبان اثری نمایشی شد و در همان ایام از سوی دست‌اندرکاران بازسازی مجموعه تئاتر شهر اعلام شد که این سالن با بیش از نیمی از توان خود فعالیت خود را مجددا آغاز کرده و در بهار سال ۹۴ با تمام توان بازگشایی مجدد می‌شود.

با وجود پایان اردیبهشت‌ماه هنوز وضعیت سالن سایه و اینکه توان باقیمانده سالن در چه زمانی به توان از پیش فعال شده آن افزوده می‌شود، مشخص نیست. 

از سوی دیگر و با توجه به آماده نشدن سالن سایه در نیمه اردیبهشت‌ماه سال ۹۴، مشخص نیست سالن قشقایی مجموعه نیز طبق گفته رئیس تئاتر شهر در خردادماه سال جاری مورد بهره‌برداری مجدد قرار خواهد گرفت یا نه.

سامان خلیلیان ضمن تشریح برنامه‌های کلان خود برای کانون تئاتر خیابانی؛ از ضرورت حرکت به‌سوی تئاتر بیرونی و محیطی علمی خبر داد.

مدیر کانون تئاتر خیابانی با تشریح برنامه‌های موردنظر برای خروج تئاتر خیابانی از رکود گفت: یکی از برنامه‌های موردنظر که مدیرکل هنرهای نماشی نیز بر آن تاکید داشت؛ بحث انتشارات جدید و ترجمه مقاله‌های علمی به‌روز در حوزه تئاتر خیابانی بود. چون 10 سال گذشته به بی‌توجهی در زمینه‌های علمی تئاتر خیابانی گذشت و هیچ اتفاق مثبتی در این حوزه رخ نداد.

خلیلیان؛ راه‌اندازی دفاتر تئاتر خیابانی استانی و شناسنامه‌دار کردن گروه‌ها را از دیگر برنامه‌های جدی دفتر تئاتر خیابانی عنوان کرد و ادامه داد: شناسایی گروه‌های تئاتر خیابانی اهمیت زیادی دارد چون گاهی شاهد هستیم بعضی سازمان‌ها از گروه‌های تئاتر خیابانی بی‌نام و نشان دعوت می‌کنند و با اندک هزینه‌ که اصلا در شان هنرمندان نیست؛ کار خود را پیش می‌برند.

او تصریح کرد: با توجه به مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی این فعالیت‌ها باید به نهادهای مرتبط ارجاع داده شود و دفتر تئاتر خیابانی است که باید گروه‌ها را به ارگان‌ها و سازمان‌ها معرفی کند. برهمین اساس وقتی گروه‌ها شناسنامه‌دار شوند؛ دقیق‌تر می‌توان برای فعالیت‌هایشان برنامه‌ریزی کرد.

این کارگردان بار دیگر بر اهمیت توجه به امر آموزش و انتشار منابع علمی نوین تاکید کرد و گفت: انتشار این منابع مهمترین فعالیت ما در دفتر تئاتر خیابانی خواهد بود. به همین دلیل با دکتر اسدی صحبت‌هایی داشتیم و برای ترجمه آثار با سه نفر از اساتید به‌نام دانشگاه وارد گفتگو خواهیم شد. با مهندس شفیعی هم مذاکراتی صورت گرفت که حدود چهار منبع به‌روز تئاتر خیابانی در قالب کتاب و تعدادی مقاله منتشر می‌شود.

خلیلیان به تعطیلی بخش تئاتر خیابانی جشنواره تئاتر دانشگاهی نیز اشاره و اظهار کرد: من؛ یکی از افرادی بودم که تعطیلی این بخش در جشنواره تئاتر دانشگاهی را پایه‌ریزی کردم. چون بعد از بررسی به این نتیجه رسیدیم تئاتر خیابانی طی 10 سال به تکرار افتاده و حرفی برای گفتن ندارد. دو دوره است که بخش تجربه‌های اجرا جایگزین این بخش شده و گونه‌ای از تئاتر بیرونی و محیطی را پیشنهاد می‌دهد که مخاطب آن فقط هنرمندان تئاتر خیابانی نیستند، بلکه تمام دانش‌آموختگان تئاتر می‌توانند در آن به فعالیت یپردازند.

این مدیر اضافه کرد: تاکید می‌کنم که متوجه دغدغه هنرمندان و گروه‌های تئاتر خیابانی برای اجرای عموم هستم و هیچ قصدی بر ادامه تعطیلی اجراهای عمومی در کار نیست و این جریان از طریق دیگری هدایت می‌شود. بلکه قصد بازنگری در 15 سال تئاتر خیابانی را داریم و هرچه بیشتر به سوی تئاتر بیرونی علمی حرکت خواهیم کرد.

مدیر دفتر تئاتر خیابانی گفت: دو سال رخوت و تعطیلی تئاتر خیابانی 5 سال کار مداوم می‌طلبد.

نمایش«آوازپر جبرئیل» به کارگردانی دکتر محسن معینی و تهیه کنندگی نگین میر حسنی پنجشنبه ۷ خردادماه میزبان هنرمندان می شود.

لازم به ذکر است این نمایش روایتی مستند از ماجرای معراج پیامبر است.

محمد عمرانی، لیلا بلوکات، الیزا اورامی، اردلان شجاع کاوه، علی طالب لو ، محمد تنهایی، وجیهه لاریجانی، بهزاد جاودان فرد، افسانه میر باقری، مریم باقری، پرهام رمضانی، هستی رهبر، مهناز میرزایی، لیلا خلیلی، میترا بلوکات، الهام حیدری، حمیدرضا غلامحسینی، بهنام سلطانی، پیمان گنجی بازیگران این نمایش هستند.

بهجت رحمانی ( مشاور پروژه)، علی شهریاری (جلوه های ویژه بصری)، مستانه کریم خانی_مریم باقری (دستیاران کارگردان)، تبسم شایگان (منشی صحنه)، نگین میر حسنی واحد (طراح لباس)، بهزاد جاودان فرد (طراح حرکت)، امیدسلیمانی(عکاس( پوریا مهری(گرافیست) و الهه حاجی زاده (مشاور رسانه ای) سایر عوامل این نمایش هستند.

«آواز پر جبرئیل» از اول خرداد هر شب ساعت ۲۰.۴۵در تالار اندیشه حوزه هنری به روی صحنه می رود.

امیر مرسلی دبیر هجدهمین جشنواره تئاتر دانشگاهی گفت: با حمایت مجید سرسنگی به عنوان ریاست جشنواره و معاون فرهنگی اجتماعی دانشگاه تهران و وزارت علوم هیچ دغدغه مالی در هزینه‌های جشنواره تئاتر دانشگاهی نداریم.

امیر مرسلی، گفت: اینکه مشکلات مالی همیشه در کنار جشنواره‌ها وجود داشته غیر قابل انکار است، اگرچه علت خیلی از تاخیرها و سختی کارها در پرداخت‌ها به دلیل بروکراسی مالی اداری و شرایط و ضوابطی است که جشنواره دارند.

وی با یادآوری اینکه برخی از امور جشنواره نیاز به حمایت آنی و لحظه‌ای دارد، تاکید کرد: از آنجا که مدیران ارشد همکاری لازم را در جشنواره تئاتر دانشگاهی با من دارند و معاون فرهنگی اجتماعی دانشگاه تهران  توانسته به خوبی روند تسریع نقدشدن پول‌ها را مدیریت کند، نگرانی به لحاظ مالی ندارم.

مرسلی تصریح کرد: در هر سیستم تن‌خواه و فاکتورهایی وجود دارد که باید در شرایط نسبتاً سختی آماده شود و این امر تاحدی کار دبیر جشنواره را مشکل می‌کند، اگرچه این مسائل هم با توجه و لطف مجید سرسنگی تشریع و تسهیل شده است.

دبیر هجدهمین جشنواره بین‌المللی تئاتر دانشگاهی اضافه کرد: با وجود اینکه بودجه نسبت به سال قبل افزایش پیدا کرده است خیلی از هزینه‌های جشنواره هم افزوده شده است. در این میان ما به دلیل یکسری مسائل  نتوانسته‌ایم در جذب اسپانسر دولتی و خصوصی موفق باشیم.

وی یادآور شد: به دلیل شرایط اقتصادی خیلی‌ها ریسک حمایت و اسپانسری از جشنواره را نپذیرفتند و ترجیح را بر آن دیدند تا حامی ما نشوند. در این میان آنچه باعث دلگرمی من می‌شود مجید سرسنگی، ریاست جشنواره تئاتر دانشگاهی و معاون فرهنگی اجتماعی دانشگاه تهران است که همواره این قول را داده که هیچوقت به مشکلات مالی برنخواهیم خورد.

مرسلی عنوان کرد: در چنین شرایطی ما می‌توانیم مهم‌ترین اسپانسر جشنواره تئاتر دانشگاهی را مجید سرسنگی بدانیم که با وجود تزریق مبلغ پایین، مایه دلگرمی من به عنوان دبیر جشنواره است.

وی درباره رویدادهایی که برای اولین بار در این دوره جشنواره اجرایی می‌شود بیان کرد: پخش ویژه برنامه تلویزیونی از شبکه 4 که گزارش کاملی از چگونگی اجرای نمایش‌ها و حاشیه‌های جشنواره به مخاطبان می‌دهد، پخش برنامه توسط شبکه جام جم برای ایرانیان مقیم کشورهای دیگر، تبلیغات محیطی در مترو که اجرا‌ها را به  اطلاع علاقه‌مندان به هنر نمایش در میدان فردوسی- چهارراه ولیعصر و میدان انقلاب می‌رسانند، حضور کانتینرهایی که با توزیع بروشور و جدول، برنامه‌ها و اجراهای جشنواره را اطلاع رسانی می‌کند، اجرای نمایش‌ها در سالن استاد سمندریان تماشاخانه ایرانشهر، بلیت فروشی اینترنتی  و تخصیص یک صفحه کامل به اخبار جشنواره تئاتر دانشگاهی از ویژگی‌های این دوره بوده است.

وی در ادامه ضن تشکر از مسئولان برای حمایت‌هایی که از جشنواره گفت: مسئولان جشنواره همواره درخواست‌ها و مواردی که به آنها نیاز داشتیم را در اولین فرصت فراهم کرده‌اند و نگاه مثبتی و آشنایی خوبی  با فضای دانشجویی و تئاتر دارند که بسیار ارزشمند است.

مرسلی درباره استقبال از آثار نمایشی اظهار کرد: شب گذشته 4 خردادماه  که برای دیدن  نمایش سالن انتظامی رفته بودم، تعداد زیادی از علاقه‌مندان را دیدم که بیرون نشسته بودند. طبق آنچه در این چند روز شاهد بوده‌ام اکثر سالن‌ها خواهان بازدید زیادی دارد و تاکنون استقبال خوبی از نمایش‌ها شده است.

وی افزود: تنها مسئله بر سر بلیت‎‌ فروشی بود که وقتی صحبت خیلی از دانشجویان را شنیدم مبلغ آن به همان قیمت سال قبل کاهش پیدا کرد یعنی از 7 هزار تومان به 5 هزار تومان رسید که امیدوارم باعث رضایت دانشجویان شود.

سازمان منطقه آزاد اروند طی تفاهم‌نامه‌ای پنج ماده‌ای با وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ساخت و بازسازی سالن‌های تئاتری را در دستور کار قرار داد.

هم‌زمان با نام‌گذاری سال 94 به عنوان "سال تئاتر" از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تفاهم‌نامه‌ای بین سازمان منطقه آزاد اروند و معاونت امور هنری وزارت ارشاد جهت ساخت سالن و بازسازی سالن‌های موجود تئاتر دو شهر خرمشهر و آبادان منعقد شد.

 شب گذشته -سوم خرداد- مصادف با سال‌روز آزادسازی خرمشهر در مراسم اختتامیه هجدهمین جشنواره ملی تئاتر مقاومت – فتح خرمشهر تفاهم نامه‌ای بین علی مرادخانی(معاون امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی) و اسماعیل زمانی(مدیرعامل سازمان منطقه آزاد اروند) در راستای تقویت فعالیت‌های فرهنگی و هنری و ایجاد زیرساخت‌های متناسب برای هنر نمایش و همچنین ترمیم و بازسازی سالن‌های موجود در شهرهای خرمشهر و آبادان منعقد شد.

طبق این تفاهم‌نامه، سازمان منطقه آزاد اروند موظف است ظرف دو سال آینده موارد زیر را به جریان انداخته و عملیاتی سازد که بدین شرح است:

احداث یا تاسیس پلاتوهای (بلک باکس) تئاتر در خرمشهر و آبادان و واگذاری آنها به انجمن نمایش این دو شهر

تاسیس خانه عروسک در آبادان

بازسازی و مرمت تالارهای موجود تئاتر در خرمشهر و آبادان

میزبانی بخشی از جشنواره نمایش‌های آیینی و سنتی و تئاتر فجر در سال 94 در شهرهای خرمشهر و آبادان

حمایت از آثار شاخص با مضامین مقاومت و دفاع مقدس، آیینی و سنتی، کودک و نوجوان و ... جهت اجرا در شهرهای آبادان و خرمشهر

همچنین براساس این تفاهم‌نامه معاونت امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی موظف به تجهیز مکان‌های اجرای نمایش اعم از تاسیس شده و یا مرمت شده توسط طرف دوم می‌شود. علاوه بر این معاونت هنری آثار شاخص با مضامین مقاومت و دفاع مقدس، آیینی سنتی، کودک و نوجوان و ... جهت اجرای عموم به منطقه آزاد اروند معرفی می‌کند.

حمایت از تولید و اعزام نمایش‌های بند فوق از دیگر وظایف طرف اول (معاونت هنری ارشاد) به حساب می‌آید.

هجدهمین جشنواره ملی تئاتر مقاومت – فتح خرمشهر با معرفی برگزیدگان خود در سالن خلیج فارس خرمشهر به کار خود پایان داد.