شهریه چو دست داد، به نفت ما را چه حاجت است

یکم

اصول‌گرایان گران‌سنگ که هرکدام برای خودشان یک ملت هستند، سرانجام تصمیم گرفتند از خر شیطان پایین آمده و دوباره کنار هم بنشینند. اینکه این اتفاق شدنی باشد یا نه یک طرف، تلاش در حد مرگ اصلاح‌طلبان برای غیرممکن نشان دادن این اتحاد در هفته‌ی گذشته بسیار دیدنی بود.

شیخ با دیدن این اوضاع یاد خاطره‌ای افتاد. قضیه از این قرار است که مردی مسکین، ناگهان به مال و مکنت بزرگی رسید. برای همه این سوال بود که وی چگونه توانسته ناگهان و بدون داشتن هیچ پس‌اندازی، به این ثروت عظیم دست پیدا کند. رندی سعی کرد سر این ماجرا را کشف کند. او چند روز مرد تازه به دوران رسیده را زیر نظر گرفت تا اینکه دید او هر روز به خانه‌ای می‌رود که پدر آن خانه چندی پیش فوت کرده و ثروت زیادی به جا گذاشته است. اما بین وراث دعوا شده و این تازه به دوران رسیده، از آن نزاع بهره برده و از یکسو آن ثروت را کسب کرده و از سوی دیگر، با موزی‌گری بر آتش آن اختلاف، نفت می‌ریزد ... پیدا کنید پرتغال فروش را

دیُّم

روزنامه‌ی فوق فرهیخته‌ی "فرهیختگان" روز شنبه 19 مهر به نقل از رئیس دانشگاه آزاد نوشت: دانشگاه آزاد اسلامی نماد توسعه‌ی بدون نفت در مملکت است.

زنگوله‌ی پای تابوت شیخ که از دانشجویان یکی از همین دانشگاه‌هاست، در دیداری اتفاقی به رئیس دانشگاه آزاد گفته: آقای رئیس! تا وقتی پول توی جیب مردم هست، دیگر نیازی به پول نفت بوگندوی داخل چاه‌ها نیست. به قول شاعر: شد آنکه بار منت هر چاه بردمی * شهریه چو دست داد، به نفت ما را چه حاجت است.

غنچه قوامی اعتصاب غذای خشک کرده است. این را بی‌بی‌سی فارسی نوشت.

سیُّم

شیخ گران‌قدر در مورد ادامه‌ی اعتصاب غذای غنچه قوامی در صورت عدم توفیق در اعتصاب غذای خشک پیش‌بینی‌ کرده‌اند که بدین نحو است: اعتصاب غذای نیمه خشک، اعتصاب غذای تر، اعتصاب غذا بدون چیپس و پفک، اعتصاب غذا بدون سن‌ایچ و شکلات هوبی، اعتصاب غذا بدون آیس‌پک و در آخر، اعتصاب غذا بدون پنیر پیتزای تخم مرغی.

گفتنی‌ست پیش‌بینی شده اگر آخرین نوع این اعتصاب غذا هم جواب ندهد، غنچه قوامی به جان مادرش قسم خواهد خورد.

و بلاخره: آخر

جناب همه کارالممالک دکتر نوبخت در مصاحبه‌ای با انتقاد از رسانه‌ی ملی گفت: با یک انیمیشن، همه‌ی آمارهای ما را زیر سوال می‌برند؟

طبیب‌الممالک در تایم‌لاین فیس بوک آقای نوبخت نوشته: ای قربان همه کار بودنت، ای قربان سر شلوغت، ای آمار دان بزرگ، ای یک ساله برطرف کننده‌ی همه‌ی بدبختی‌های هشت ساله! تو از عمو ضرغام در گلایه‌ای که چرا با یک انیمیشن، همه‌ی رشته‌های شما را پنبه می‌کند. اما ما از تو در این شکوه‌ایم که آخر این چه رشته‌ایست که با یک کارتون، پنبه می‌شود؟ و این چه آماری‌ست که با یک انیمیشن زیر سوال می‌رود؟