ریشۀ افراط گرایی مسلمانانِ بریتانیا، ازخودبیگانگی ناشی از نژادپرستیِ غیرمسلمانان است؛ نه اسلام!

گروه سبک زندگی، این روزها بارها و بارها گفته می شود که معضلاتی که اروپاییانِ مسلمانان نسل دوم و سوم با آن روبرو هستند، از نوعی است که دیگران را به سمت باندهای جنایتکار سوق می دهد.

به گزارش بولتن نیوز به نقل از گاردین، مهاجران نسل دوم و سوم در این کشور نسبت به پدر و مادر ها و پدربزرگ و مادربزرگ های خود، از خود بیگانگی بیشتری احساس می کنند.

بریتانیا مشکل بزرگی درمواجه با تروریسم دارد. هیچ چیز، بیشتر از تصویر یک مرد به ظاهر بریتانیایی آزاردهنده نیست که خطاب به مردم جهان با تعصب مذهبی صحبت کند و در همان حال به طرز وحشیانه ای سر یک مردبریتانیایی دیگر را ببرد. اما با اینکه تعداد افراط گرایان خشونت طلب، طبق تمام محاسبات، هنوز نسبتاً اندک است، اما مسائل زیربنایی این معضل و دلایل افراد برای گرایش به سمت تروریسم به شدت گسترده است.



من برای ساخت فیلمی مستند با جوانان مسلمان زیادی درمورد علل ریشه ای افراط گرایی گفتگو کرده ام و روشن است که یک سری شکایات شایع به چشم می خورد. در ابتدا، حتی خود دیوید کامرون هم ممکن است، بگوید: "قاتلان «دیوید هینز» مسلمان نبودند، آنها هیولا بودند."

جوانان مسلمان هنوز هم احساسات و همدردی عمیقی نسبت به جامعه شرور و اهریمن گرا دارند و از آن به عنوان عامل وحشت یاد می کنند.

علاوه بر این، بسیاری از مردم هنوز نمی توانند بین انگیزه های مختلف بریتانیایی ها برای سفر به خاورمیانه تمایزی قائل شوند و من می خواستم بدانم چه تعداد از جوانان مسلمانی که به سوریه سفر می کنند، با هدف کمک به شرایط اسف بار انسانی به این کشور می روند و چه تعداد برای پیوستن به شورشیان و کمک به پایین کشیدن رئیس جمهور اسد از مسند قدرت -هدفی که تا همین اواخر با سیاست خارجی خود بریتانیا همسو بود. با این حال، افرادی که با من گفتگو کردند، به واقع انتظار داشتند که وقتی به کشورشان باز می گردند، بازداشت شوند و پاسپورت هایشان توقیف گردد.

برای یک نوجوان پُرشور، تماشای درد و رنج درسوریه و اعتقاد به اینکه آنها به خاطر استانداردهای دوگانۀ ناشی از اسلام هراسی از دریافت کمک ها محروم مانده اند، می تواند باعث بروز احساسات شدید شود و برای کسانی که به افراط گرایی روی آورده و در واقع افراط گرا شده اند، معمولاً عوامل دیگری، از جمله: تماس با واعظی که نفرتی اغواکننده و موثر را به افراد تلقین می کند، بی تفاوتی نسبت به خشونت یا میل به خشونت، احساس بی هدفی که دربرخی موارد همین عوامل جوانان را به سمت گروه های جنایتکار می کشاند، دخیل است.

برای نسل مسلمان غیر عربی زبان، پیچیدگی های دینی ممکن است به خاطر فرایند ترجمه از دست برود و در این مسیر سربازان گروه هایی مانند دولت اسلامی(Isis) ممکن است این آسیب پذیری را تشدید کنند. به قول شهید بات، که طی دهۀ 1990 درحمایت از مسلمانان بوسنی جنگیده: "اسلام ابزاری بسیار بسیار قدرتمند است. درست شبیه یک فناوری هسته ای است. اگر فناوری هسته ای را آن هم بدون هیچ کنترل و توازنی به دست یک بچه کوچک بدهید، بی شک فاجعه بار خواهد بود."

اما موضوعی که کمتر موردبحث واقع شده، این است که بسیاری از جوانان مسلمانی که درحال حاضر، مشکوک به گرایش به سمت افراط گرایی هستند، فرزندان نسل دوم یا سوم مهاجرانی هستند که از در دهه های 70، 80 و 90 از پاکستان، بنگلادش و سومالی به این کشور آمده اند و در این کشور بسیار بیشتر از پدر و مادرها و پدربزرگ و مادربزرگ هایشان دچار احساس از خود بیگانگی هستند.
 
آنها بریتانیایی هستند؛ اینجا به دنیا آمده اند و از زندگی در جاهای دیگر با خبر نیستند. اما به خوبی آگاهند که جریان جامعه این امر را به طور کامل درک نکرده است. اگر شما دربریتانیا سفیدپوست نباشید، مردم مدام از شما سوال می کنند که اهل کجا هستید. من خودم با پدری که همینجا به دنیا آمده و مادری که از 11سالگی به اینجا مهاجرت کرده، پاسخ های متفاوتی به این سوال داده ام: مثلاً  گفتن "اهل جنوب لندن هستم" اغلب کافی نیست. مردم توضیح بیشتری می خواهند، شاید حتی بخواهند تاریخ ورود شما را بدانند یا حتی مُهر گذرنامه شما را ببینند.

درواقع، آمار مهاجرت در مطبوعات موردانتقاد قرار می گیرد. آنها اعتراض می کنند که چرا نسل دوم و سوم مهاجران را بریتانیایی به حساب می آورید و این اعتراض به طور ضمنی القا می کند که پس آنها بریتانیایی نیستند. هرچند به نظر می رسد هیچکس نسبت به بریتانیایی بودن «وینستون چرچیل» با وجود آن که مادرش آمریکایی بوده، اعتراض یا شک و شبه های نداشته باشد.

اقلیت مردم بریتانیا به عنوان مثال برچسب "بریتانیایی سیاه" یا "انگلیسی مسلمان" را به کار می برند یا در برخی موارد، خیلی ساده در وصیت نامه خود، برای توضیح هویتشان اصطلاح غیرسفید را به خود نسبت می دهند. من خودم بارها شده که خودم را اهل کشور "غنا" معرفی کرده ام، با وجودی که اول بار در 15 سالگی به کشور سفر کردم.

خوب در چنین شرایطی و با این واقعیت جدید، مسلمانان چیزی پیدا کرده اند که به آن متوصل شوند. کش کلودهری، خوانندۀ رپ درمورد این چهره سیاه آسیایی، می گوید: "برای افراد پاکستانی- بریتانیایی مانند من،  نوعی تناقض وجود دارد. وقتی به پاکستان می روم، احساس بریتانیایی بودن نمی کنم، حس پاکستانی بودن هم ندارم. اما می دانم که مسلمان هستم، اسلام این شکاف را پُر می کند."
 
خوب! ما همواره بر این موضوع تمرکز کرده ایم که وقتی مسلمانان درپاسخ به سوالاتی که پیرامون هویتشان از آنها پرسیده می شود، به یک ایدئولوژی افراطی متوصل می شوند چه اتفاقی می افتد، در حالی که سوال بزرگتر و مهم تری پیش روی ماست: آیا واقعاً این امر برای کل افراد یک نسل قابل تحمل است که احساس کنند، برای برخورداری از حق کامل تعلق داشتن به این کشور، حتی یک عمر زندگی در آن ظاهرا کافی نیست؟!!

آنچنان که می بینیم، مشکل افراط گرایی در میان مسلمانان اروپایی و به ویژه بریتانیایی نه به دلیل مذهب و آیین اسلام و اعتقادات مذهبی شان، بلکه به دلایل بحران ها و معضلات اجتماعی بریتانیا این چنین شکل گرفته و حال شعلۀ این آتش، دامان خود بریتانیا را گرفته است.

به بیان دیگر، وقتی انگاره های نژادپرستانه به صورت غیرمستقیم در جامعه ای رواج داشته باشد و از آن سو این جامعه به دلیل میل اروپاییان به استفاده از توانایی، استعداد و نیروی کار ارزان و قدرتمند غیراروپایی درهای خود را به سوی خارجی باز گذاشته و منجر به به وجود آمدن جامعه ای چندملیتی و تا این حد متکثر گردیده، طبیعی است که نسل های دوم و سوم که با سرخوردگی اجتماعی و سختی های فراوان اجتماعی بزرگ شده و  رشد می یابند، با بحران هویتی تا این حد مواجه می شوند و این مسئله می تواند، آسیب ها و پیامدهای بسیار خطرناکی به همراه داشته باشد.