کنسرتِ ناظری در تالار وزارت کشور(+عکس)

به گزارش بولتن نیوز، بالاخره نوبت به ورود ما هم می‌رسد. تالار وزارت کشور دروازهٔ بزرگی هم دارد که متاسفانه بسته است و مردم باید از دری کوچک و نفر به نفر وارد شوند. شاید این درِ کوچک علت آن صف بلند است. از داخل اتاقکی رد و وارد حیاط می‌شویم. بلیت‌ها چک می‌شود و گِیت‌ها هم از نظر امنیتی ما را چک می‌کنند.

داخل بوفهٔ تالار شلوغ است. کسانی که از بوفه خارج می‌شوند خوردنی‌های جذابی در دست دارند. یعنی من درست می‌بینم؛ تصور کنید که کسی برای دیدن کنسرت موسیقی ایرانی آن هم با صدای شهرام ناظری آمده باشد و از بوفه با یک بغل چیپس و پفک خارج شود و به سمت سالن اصلی برود.

ساعت به 22 نزدیک شده، اما هنوز هم کسانی هستند که با کوله باری از خوراکی‌ها وارد سالن شوند و به دنبال صندلیشان بگردند.

گروه به روی صحنه می‌آید و ساز‌ها را کوک می‌کنند. شهرام ناظری هم پس از آماده شدن گروه به روی صحنه می‌آید.

ناظری کنسرت را با صحبت درباره بزرگداشت درگذشتگان هنر آغاز می‌کند: امشب به یاد هنرمندانی که از میان ما رفته‌اند می‌خوانم، کسانی چون سیمین بهبهانی و ممحمدرضا لطفی. همچنین امشب یادی می‌کنیم از استاد شهابی و عباس کمندی از هنرمندان کرد که به تازگی فوت کرده‌اند.

«نسیم صبحگاهی» نام آلبومی است با صدای شهرام ناظری و موسیقی کامبیز روشن روان. ناظری برای آغاز کنسرتِ خود قطعاتی از این آلبوم را برای اجرا انتخاب کرده بود.

پیش درآمد در «نصیرخوانی»، «فیلی» و «خوارزمی» و سپس آواز «پریشان دماغیم» و در پایان تصنیف «خراباتیان» بخش‌هایی بود که از آلبوم «نسیم صبحگاهی» یا‌‌ همان «ساقی نامه 2» انتخاب شده بود.

شاید دیدن نام «ساقی نامه» در بروشورِ کنسرت خوشحالی بسیاری در علاقه مندان به موسیقی ایجاد کرد؛ چرا که به جرات می‌توان نام این آلبوم را در میان آثار به یادماندنی موسیقی ایرانی جای داد. شنیدن قطعه‌هایی از این آلبوم آن هم به صورت زنده می‌تواند تجربه‌ای منحصر به فرد باشد.

اما راستش را بخواهید شنیدن این قطعات برای کسانی که در جایگاه k و در قسمت همکف تالار وزارت کشور نشسته بودند، اصلا جذاب نبود.

اینجا و در جایگاه k که ما نشسته‌ایم، توهمی از صدای شهرام ناظری به گوش می‌رسد. کسانی که اینجا نشسته‌اند قیمت بلیت‌هایشان 70 هزار تومان است اما برای دیدن گروه بر روی صحنه باید گردنت را راست کنی و برای شنیدن نیز باید بسیار دقت کنی. برای دیدن گروه مجبور می‌شویم به مانیتور‌ها پناه ببریم. درست در چنین حالی است که استاندارد نبودن یک سالن را با تمام وجود درک می‌کنی و شنیدن «ساقی نامه» برایت به حسرت تبدیل می‌شود.

استاندارد نبودن سالن یک طرف خِش خِش جلد پفک‌ها و چیپس‌ها یک طرف، به همه این‌ها صدا‌ی قه قهه‌ی برخی از حاضران در ردیف‌های اطراف را اضافه کنید.

ناظری در ادامه قطعه‌هایی از آلبوم «لولیان» را خواند و سپس نیز قطعه «زمستان» را اجرا کرد.

وقتی ناظری داشت «زمستان» را می‌خواند، ما هم دست از تلاش برای دیدن گروه به صورت مستقیم برداشته بودیم و به مانیتور‌ها خیره شده بودیم. کم کم با صدای غیراستاندارد سالن هم کنار آمده بودیم و صدای باز شدن بسته‌های چیپس و پفک را هم تحمل می‌کردیم؛ اما... کار به اینجا ختم نشد؛ ناگهان بوی کالباس ما را از هوای سرد «زمستان» به یاد گرسنگی انداخت. راستی ما هنوز شام نخورده‌ایم.

بخش نخست این کنسرت با حال و هوای چیپس و ساندویچ کالباس به پایان رسید.

ناظری در پایان بخش نخست این کنسرت و پیش از ترک صحنه به دو نکته اشاره کرد که سخن نخستش درباره کلاس‌های آوازی بود که قرار است برگزار کند.

ناظری گفت: به دنبال سالنی بزرگ هستیم تا این دوره از کارگاه‌های آواز را برگزار کنیم. قول‌هایی برای محیا کردن این سالن به ما داده اندکه به محض محقق شدنش، این دوره از کارگاه‌های آواز را برگزار می‌کنیم.

این خواننده موسیقی ایرانی به انتشار اثری تازه در آینده‌ای نزدیک اشاره کرد و گفت: ما آلبوم «آنتولد» را در خارج از ایران منتشر کردیم و همه دنیا دربارش حرف زدند اما در ایران کمتر سخنی از آن به میان آمد.

وی ادامه داد: این اثر در ایران به نام ا «بُعد یازدهم» منتشر شده اما نام اصلیش «آنتولد» است. این اثر در صدر پرفروش‌ترین آثار موسیقی کلاسیک دنیا قرار دارد. قرار است نسخه کامل این اثر به زودی در ایران منتشر شود.

ناظری درباره ماندگاری آثار موسیقی گفت: اثری که تاثیرگذار باشد به آرامی خود را نشان می‌دهد. درباره هر اثری باید تاریخ قضاوت کند. آثار سطحی ممکن است در مقطعی مورد توجه قرار گیرند اما خیلی زود محو می‌شوند.

10 دقیقه استراحت.

بخش دوم با حضور ناظری و سه تارش آغاز شد.
دوباره می‌سازمت وطن / اگر چه با خشت جان خویش

او در این بخش شعر «وطن» سروده سیمین بهبهانی را به صورت بداهه برای حاضران اجرا کرد.

در ادامه گروه نیز به ناظری پیوستند و بخش موسیقی کردی را اجرا کردند. چند قطعه کردی در این بخش اجرا شد که مورد استقبال تماشاگران قرار گرفت.

اما پایان این کنسرت «آتشی در نیستان» بود. قطعه‌ای ماندگار که ناظری آن را در آلبومی به همین نام خوانده است. آهنگساز این قطعه ناظری است و شعرش را مجذوب علیشاه سروده است.

کنسرت به پایان رسید اما آنچه در دل ماند شنیدن صدای شهرام ناظری در روز 18 شهریور 1393 در تالار وزارت کشور و در فضایی آرام و با کیفیتی مناسب بود.

گزارش از یاسر شیخی یگانه / عکس‌ها از امیر حسینی