کد خبر: ۲۱۴۷۵۰

تعداد نظرات: ۲ نظر

تاریخ انتشار: ۰۵ مرداد ۱۳۹۳ - ۱۸:۰۷

صفحه نخست » فرهنگ و هنر » هنرهای تجسمی

در پی بالاگرفتن کشتار رژیم صهیونیستی در انتشار عکس های دلخراش از غزّه؛

نگاهی به پروندۀ«عکاسان ایرانی وجنگ‌های خاورمیانه»

خبرگزاری مهر در اقدامی قابل‌توجه مجموعه گزارش‌هایی با موضوع «عکاسان ایرانی و جنگ‌های خاورمیانه» منتشر کرده است که پیشتر در مطالبی تحلیلی به این اقدام مثبت این خبرگزاری پرداختیم و نیز بعضاً برخی از پست های خبری مربوط را نیز در صفحۀ «فرهنگ و هنر» بولتن نیوز، بازنشر دادیم.

گروه هنرهای تجسمی، خبرگزاری مهر در اقدامی قابل‌توجه مجموعه گزارش‌هایی با موضوع «عکاسان ایرانی و جنگ‌های خاورمیانه» منتشر کرده است که پیشتر در مطالبی تحلیلی به این اقدام مثبت این خبرگزاری پرداختیم و نیز بعضاً برخی از پست های خبری مربوط را نیز در صفحۀ «فرهنگ و هنر» بولتن نیوز، بازنشر دادیم.

به گزارش بولتن نیوز، در حالی که این پروندۀ تحلیلی و کارشناسانه از پیش از آغاز حملات رژیم صهیونیستی به نوار غزه و کشتار وحشیانۀ کودکان و زنان و مردم غیرنظامی و مسلمان این منطقه صورت گرفته بود، حال با بالاگرفتن بحث غزّه، موضوع مورد بررسی این پرونده، به یکی از مهمترین جریانات خبری این روزها تبدیل شده و اخیراً صحبت درخصوص تصاویر (عکس و ویدئو) بیرون آمده از غزّه، نحوۀ برخورد رسانه ها با این تصاویر و هشدارهایی که پیش از نمایش آن به مخاطبان داده می شود، سانسور برخی از این تصاویر به دلایل مختلف از سوی رسانه های گوناگون و مسائلی از این دست، نه تنها به سرخط مباحث کارشناسی رسانه ای و نیز هنری(عکاسی و فیلمسازی مستند) تبدیل شده، بلکه حتی محتوای بسیاری از پُست های شخصی در شبکه های اجتماعی را نیز تشکیل می دهد.

آنچه مسلم است، این است که هدف از این مجموعه گزارش‌ها بررسی چرایی عدم حضور عکاسان ایرانی در ثبت رویدادهای مهم منطقه از زاویه عکاسان ایرانی است.

در این راستا، حبیب قائدی، عکاس، در گفت‌وگو با مهر با اشاره به این‌که «دوربین‌های غربی جولان می‌دهند» خواستار پاسخ‌گویی مسئولان رسانه‌ای کشور در برابر غیبت عکاسان ایرانی در ثبت وقایع مهم منطقه شد.

همچنین امیرعلی جوادیان، مدیرمسئول انجمن عکاسان بحران، هم با بیان این‌که «هیچ نهادی متولی عکاسی بحران در ایران نیست» اعلام کرد که این انجمن در طول 5 سال گذشته هیچ فعالیتی نداشته است.

برخی دیگر از چهره‌هایی که با مهر در این زمینه به گفت‌وگو نشستند، نیز خواستار اقدام معاونت مطبوعاتی ارشاد در این زمینه شدند.

حال فارغ از مباحثی که اینجا مطرح شد، ما نیز قصدداریم باا آغاز نمودن پرونده ای در حد بضائت مان، ضمن یاری رساندن و پیگیری اهداف مشترک مان با همکارن عزیزمان در خبرگزاری مهر، سهم خود را در خصوص این مسئله ادا نماییم.

با این حال، بهتر دیدیم برای آغاز این بحث در بولتن نیوز، ابتدا مروری داشته باشیم بر گزارش هایی که در این مدت توسط خبرگزاری مهر منتشر گردیده است. ناگفته نماند که بولتن نیوز، پیش از این نیز به ارائۀ تحلیل هایی درخصوص اقدام مثبت خبرگزاری مهر پرداخته بود و در مواردی نیز برخی از همین گزارش ها را به صورت جداگانه و به نقل از این خبرگزاری منتشر نموده بود.

با این همه، اینبار قصدداریم، همۀ آنچه توسط این خبرگزاری تا به امروز به طبع رسیده را به صورت یکجا و درکنار هم قرار داده تا امکان بررسی انتقادی و موشکافانۀ این پروندۀ ارزشمند را فراهم آوریم.

عکاسان ایرانی و جنگ‌های خاورمیانه-1
مسئولان پاسخگوی غیبت عکاسان ایرانی در اتفاقات منطقه باشند/ دوربین‌های غربی جولان می‌دهند

حسن قائدی که تجربه عکاسی از جنگ سوریه را دارد بر این باور است که تاریخ خاورمیانه را عکاسان رسانه های غربی ثبت می‌کنند و این در حالی است که عکاسان ایرانی برای حضور و ثبت رویدادهای مهم در خاورمیانه از سوی هیچ نهادی حمایت نمی شوند.

حسن قائدی در گفتگو با خبرنگار مهر درباره دلیل خالی بودن جای عکاسان ایرانی در شرایط بحرانی منطقه خاورمیانه از جمله اتفاقات اخیر در سوریه و عراق گفت: عکاسان ایرانی که در زمینه عکاسی بحران فعالیت دارند به طور کلی دو دسته هستند یا برای آژانس های عکس خارجی کار می کنند یا عکاسانی هستند که برای آژانس های عکس داخلی کار می کنند. گروه اول هیچ مشکلی ندارند چون سازمانهای متبوع آنها از دهها سال قبل شروع به فعالیت در زمینه عکاسی بحران کرده اند و حالا ثمره تلاش خود را با اعزام عکاسانی به مناطق مختلف بحرانی در جهان برداشت می کنند. عکاسان آنها می توانند به محض بروز شرایط بحران و جنگ در هر منطقه ای از دنیا به سرعت آن جا حاضر شوند و بعد از آن دیگر به همت و دغدغه و توانایی خود عکاس بازمی گردد که چگونه این رویدادهای بحرانی را عکاسی کند.

برنده مدال ویژه عکس خبری در جشنواره عکس سال آمریکا با ابراز تأسف از حمایت نشدن عکاسان ایرانی برای حضور در مناطق بحرانی و جنگی منطقه افزود: متأسفانه آن دسته از عکاسانی که دغدغه و احساس مسئولیت بیشتری در این زمینه دارند، عموما یا برای رسانه های داخلی کار می کنند و یا آن که مستقل هستند که در نهایت از حمایتی برخوردار نیستند. البته شاید دلیل اراده آنها برای حضور در این مناطق بحران زده نیز همین باشد که بتوانند چند پله جلوتر بروند و ارتقا پیدا کنند و از این طریق آثارشان از سوی آژانس های خارجی بهتر دیده شود.

سهم‌خواهی از عکاسان مستقل در برابر حمایت های ناچیز

این عکاس خبری با بیان این که عکاسان مستقل برای عکاسی از شرایط بحرانی کار سخت تری را در پیش دارند، ادامه داد: عکاسان مستقل را هیچ سازمان و آژانس عکسی حمایت نمی کند و فضای رسانه های داخل کشور ما نیز آن قدر نظام مند نیست که با خرید عکس بتواند حمایتی از این عکاسان داشته باشد بنابراین چون هیچ ضوابطی برای خرید و فروش عکسهای خبری وجود ندارد و حمایتی هم از عکاسان مستقل نمی شوند. این عکاسان مستقل عموماً تنها هستند و باید حجم عظیمی از کار را خودشان به عهده بگیرند اما اگر کوچکترین حمایتی از آنها صورت بگیرد، زمانی که دوندگی های این عکاسان در شرایط سخت و بحرانی به ثمر می رسد آن گاه است که عده ای سهم خواهی می کنند.

او با انتقاد از شرایط سخت عکاسان مستقل که علاقه مند به عکاسی بحران و جنگ هستند، افزود: عکاس علاقه مندی که با صرف وقت و هزینه های بسیار به مناطق بحرانی و جنگی می رود، چنانچه در مسیر رفتن او سازمان یا نهادی یک قدم برایش برداشته باشد، هنگام بازگشت و ثمردهی کارش، سهمی بیش از آن چه هزینه کرده اند مطالبه می کنند در حالی که از صد قدمی که عکاس به همت و هزینه شخصی خود برداشته است، آن نهاد و سازمان ممکن است تنها یک گام در جهت حمایت از او برداشته باشد.

پیش‌بینی‌های عکاسان بحران

قائدی با یادآوری سفری که به سوریه و عکاسی از جنگ این کشور داشته است، گفت: پروژه عکاسی من از جنگ سوریه خودتعریف بود و زمانی آن را مطرح کردم که هنوز هیچ جنگی در سوریه درنگرفته بود و تازه اعتراض های مردمی شروع شده بود. آن زمان طی نامه ای به برخی نهادها پیش بینی کرده بودم که اتفاقات بیداری اسلامی در مصر، لیبی و تونس در سوریه نیز تداوم خواهد یافت و همان زمان خواستم که به سوریه اعزام شوم تا از سوریه قبل از جنگ، در زمان جنگ و پس از جنگ، عکاسی کنم.

برگزیده مدال طلای فیاپ در ایتالیا ادامه داد: این پروژه الهام گرفته از پروژه یک عکاس ویتنامی بود اما با توجه به مشکلاتی که سر راه عملی شدن این پروژه وجود داشت، حدود یک سال بعد از آن بود که به سوریه اعزام شدم.

وی افزود: در مجموع چهار سفر به سوریه داشتم که یک سفر آن را با هزینه کاملاً شخصی رفته بودم و در سه سفر دیگر بخشی از هزینه هایم را از سوی انجمن عکاسان انقلاب و دفاع مقدس با همکاری مرکز مستند حقیقت دریافت کرده بودم که از این بابت باید از این دو مرکز قدردانی کنم که این هزینه ها را متقبل شدند و مرا همراهی کردند.

عکاسان ایرانی توانایی رقابت با عکاسان خارجی را ندارند

قائدی تأکید کرد: من برای عکاسی از جنگ در سوریه مجبور شدم ماشینم را بفروشم و از وسایل شخصی خودم استفاده کنم حتی هزینه درمانم را نیز خودم پرداخت کردم.

قائدی معتقد است که در ایران به دلیل نبود آژانس های عکس حرفه ای که کارشان خرید و فروش عکس است، نمی توانیم با عکاسان خبری دنیا در شرایط بحرانی رقابت کنیم.

آژانس های عکس ایرانی عکس رایگان عرضه می کنند!

برنده بخش خبری دهمین دوسالانه عکس ایران بیان کرد: ما هیچ سازمان و آژانس عکسی به معنای واقعی نداریم. برخی موسسات فقط اسمشان آژانس عکس است درحالی که عکس مجانی عرضه می کنند. اگر بنگاه و آژانس عکس حرفه ای در کشور داشتیم که سفارش عکس بگیرد و به کار تولید عکس و فروش آن بپردازد، بخشی بسیاری از مشکلات عکاسان علاقه مند به عکاسی بحران برطرف می شد. بنابراین در نبود چنین بنگاه های عکس است که عکاسان علاقه مند به عکاسی از جنگ های منطقه خاورمیانه، مجبورند با هزینه شخصی خود فعالیت کنند.

آمادگی عکاسان ایران برای عکاسی از جنگ های خاورمیانه

او با اظهار تأسف از این که مسئولان، قدر عکاسان معدود علاقه مند به عکاسی بحران و جنگ را نمی دانند، ادامه داد: عکاسان خارجی در بحران ها و جنگ هایی که ریشه در اعتقادات و مسائل ایدئولوژیک دارد، حضورشان کمرنگ است به ویژه در جنگ سوریه این در حالی است که این موضوع دغدغه من و بسیاری از عکاسان دیگر است.

دلیل حضور نداشتن عکاسان ایران در جنگ داعش را از مسئولان بپرسید

دبیر سابق عکس خبرگزاری فارس، با اشاره به حضور داعش در عراق گفت: داعش هم از جمله بازماندگان تروریست های سوریه هستند که حالا در قالب داعش وارد عراق شده اند. اگر ما اکنون در عراق نیستیم که بتوانیم عکاسی کنیم باید از مسئولان دلیل آن را پرسید. اگر مدیران و مسئولان، عراق و سوریه را همچون شلمچه بدانند، در این زمینه نیز وارد عمل خواهند شد و با اختصاص بودجه بدون انتظار بازگشت سرمایه، عکاسان را به خوبی حمایت و تجهیز خواهند کرد.

عکاسی بحران برای ترس از کشته یا اسیر شدن تعطیل نمی شود

این عکاس خبری درباره تأمین امنیت عکاسان خبرگزاری ها و نگرانی از این بابت گفت: مگر خبرگزاری های دنیا تاکنون کم کشته داده اند، آیا به دلیل احتمال کشته شدن عکاسان و خبرنگاران باید عکاسی و ثبت این رویدادها را تعطیل کرد و آیا آنها تعطیل کرده اند؟

عکاسان غربی تاریخ ما را می نویسند

برگزیده دور دوم جایزه عکس کاوه گلستان در بخش دیگری از سخنانش با اشاره به لزوم ثبت رویدادهای خاورمیانه از زاویه دید عکاسان و خبرنگاران این منطقه گفت: تاکنون تمام اتفاقات خاورمیانه را در سالهای اخیر از جمله رویدادهای بیداری اسلامی در این منطقه، رسانه های غربی و امریکایی ثبت کرده اند و این نکته بسیار مهمی است چراکه آنها از هم اکنون برای 40 سال آینده تاریخ نویسی می کنند.

قائدی گفت: نسل بعدی این منطقه، این بخش از تاریخ کشورشان را به روایت خودشان ندارند. اسناد آن جای دیگری ثبت و ضبط شده است. ما به عنوان یک مسلمان که هدف اصلی این رویدادهای اخیر بوده ایم، چه نقشی در ثبت این رویدادهای تاریخی منطقه خود ایفا کرده ایم؟

برنده مدال آساهی شیمبون ژاپن همچنین تأکید کرد: مسئولان باید نگران این اتفاقات در عراق و سوریه باشند و سعی کنند این رویدادها از زاویه نگاه عکاس ایرانی ثبت و ضبط شود تا این تاریخ به روایت خودمان نوشته شود نه آن گونه که کشورهای غربی و عربی می خواهند بنویسند.

عکاس خوب داریم، سیستم عکاسی خوب نداریم

این عکاس خبری تأکید کرد: ما در نازل ترین سطح از عکاسی خبری در دنیا هستیم نه به این دلیل که عکاس خوب نداریم که اتفاقاً عکاسان خبری بسیار خوب و توانمندی هم داریم بلکه به این دلیل که سیستم عکاسی خوب نداریم که بتواند عکاسان ما را حمایت کند. درست مثل یک تیم فوتبال که نیاز به یک مربی دارد تا بتواند درست سازماندهی شود. در چنین شرایطی است که استعدادهای عکاسی ما در سراسر ایران هرز می روند.

حسن قائدی در پایان درباره چگونگی سفر عکاسان مستقل به کشورهای بحران‌زده از جمله سوریه و عراق هم گفت: بهتر است که عکاس از طریق وزارت امور خارجه و سازمان های مرتبط وارد عمل شود و همراه با معرفی نامه معتبر وارد کشور بحران زده شود

عکاسان ایرانی و جنگ‌های خاورمیانه-2

عکاسی بحران در ایران متولی ندارد/ اعزام نشدن عکاسان ایرانی به عراق

امیرعلی جوادیان مدیر مسئول انجمن عکاسان بحران با بیان این که هیچ نهادی متولی عکاسی بحران در ایران نیست، اعلام کرد که این انجمن در طول 5 سال گذشته هیچ فعالیتی نداشته است.

به گزارش خبرنگار مهر، امیرعلی جوادیان مدیر مسئول انجمن عکاسان بحران است؛ انجمنی که حدود 10 سال پیش بعد از وقوع زلزله بم از سوی تعدادی از عکاسان تشکیل شد اما در طول 5 سال گذشته این انجمن هیچ فعالیتی نداشته است. جوادیان در گفتگو با خبرنگار مهر درباره این انجمن و فعال نبودن آن اینگونه توضیح داد: بعد از وقوع زلزله بم این انجمن در سال 83 تشکیل شد و سازمان هلال احمر در آن زمان، دفتری را در اختیار ما گذاشت تا در مواقع بحرانی مثل سیل و زلزله، عکاسان بتوانند در راستای خدمات‌رسانی به مردم فعالیت داشته باشند.

وی افزود: در همان زمانی که زلزله بم به وقوع پیوست پروژه ای را با موضوع مین‌های پاکسازی نشده در شهر سردشت عکاسی و مستندسازی کردیم که بازتاب بسیار خوبی داشت و بودجه خوبی را برای پاکسازی این مین ها اختصاص دادند. تصور ما این بود که تشکیل این انجمن نیز در راستای چنین خدماتی بتواند با حمایت مواجه شود که متأسفانه این گونه نبود.

این عکاس پیشکسوت با بیان این که انجمن عکاسان بحران در حال حاضر هیچ فعالیت خاصی ندارد، گفت: هیئت مدیره این انجمن باید به فعالیت های خودشان ادامه می دادند، اکنون نیز به نظر من بهتر است با حضور اعضای انجمن نشستی را برگزار کنیم که یا به ادامه فعالیت این انجمن فکر کنیم یا نام آن را تغییر دهیم و یا آن را برای همیشه تعطیل اعلام کنیم.

این استاد دانشگاه درباره مشکلاتی که انجمن عکاسان بحران با آن روبروست توضیح داد: مشکلات بسیار است، یکی از این مشکلات این است که انجمن عکاسان بحران انتفاعی نیست که بتواند هزینه کند، مشکل دوم این است که عکاسان نسل بعدی دغدغه ای برای حضور و فعالیت در این انجمن نداشتند، هیئت مدیره قبلی هم به نظر من برنامه ریزی خاصی در این زمینه نداشت.

جوادیان تأکید کرد که این انجمن حدود 5 سالی است که فعالیتی نداشته است و دفتری که از سوی هلال احمر در اختیار این انجمن بوده نیز به آنها تحویل داده شده است.

این عکاس خبری درباره امکانات احتمالی چنین انجمنی برای حمایت از عکاسانی که قصد عکاسی از بحران های خاورمیانه را دارند گفت: این انجمن هیچ بودجه ای برای اعزام عکاسان و عکاسی از بحران ها و جنگهای خاورمیانه در اختیار نداشت، بلکه تنها کاری که می توانستیم انجام دهیم این بود که برای نهادهای مسئول از جمله معاونت فرهنگی وزارت کشور یا بنیاد حفظ آثار و ارزش های دفاع مقدس طرح موضوع می کردیم و پیشنهاد می دادیم که ما گروه تخصصی عکاسی در اختیار داریم و قصد انجام چنین پروژه ای را داریم و آنها می توانند به لحاظ مالی از این پروژه حمایت کنند.

او در پاسخ به این که متولی عکاسی بحران در ایران چه نهادی است؟ گفت: هیچ متولی در زمینه عکاسی بحران در ایران نداریم، تنها انجمن عکاسان انقلاب و دفاع مقدس به صورت خودجوش در این زمینه فعالیت هایی را داشته است و تاکنون یکی دو عکاس را به سوریه اعزام کرده است.

این عضو هیئت موسس انجمن های مختلف عکاسی در ادامه افزود: در حالی که علما برای مبارزه با داعش فتوای جهاد در عراق داده اند اما هیچ عکاسی نداریم که بتوانیم اعزام کنیم تا از چنین حرکتی که آغاز شده است، عکاسی کند.

جوادیان در خاتمه درباره چگونگی اعزام عکاسان به مناطق بحرانی هم گفت: عکاسان تنها نیاز به یک مجوز از یک سازمان و نهاد رسمی دارند که بتوانند با ارائه آن مجوز در منطقه بحرانی عکاسی کنند.

عکاسان ایرانی و جنگ‌های خاورمیانه-3

هیچ حمایتی از عکاسان متقاضیِ ثبت وقایع و جنگ‌های منطقه نمی‌شود

یک عکاس و مستندساز معتقد است که نهادهای مسئول نه تنها از اعزام عکاسان و مستندسازان به مناطق بحرانی در خاورمیانه حمایتی نمی کنند، بلکه سعی در منصرف کردن آنها دارند تا مسئولیتی برایشان نداشته باشد.

مهدی خوش‌نژاد از جمله عکاسان و مستندسازانی است که تجربه حضور در سوریه را داشته است. او در گفتگو با خبرنگار مهر درباره چگونگی حضورش در این کشور توضیح داد: قبلاً وزارت ارشاد کارت خبرنگاری آزاد به متقاضیان عکاسی و مستندسازی می داد که با استفاده از آن می توانستیم مجوزی برای حضور در مناطق جنگی و بحرانی داشته باشیم اما حالا این کارت را نمی دهند و ما هم مجبور شدیم برای کار عکاسی و مستندسازی از «موسسه میثاق» که یک موسسه فرهنگی فعال در این زمینه‌هاست، کارت خبرنگاری بگیریم و عازم شویم.

او درباره ضوابط و قوانین حضور عکاسان در مناطق جنگی خاورمیانه گفت: نیازی به مراجعه به مراکز خاصی نیست هر فردی که علاقه‌مند باشد با معرفی‌نامه موسسه و رسانه متبوعش می تواند راهی این مناطق شود.

خوش‌نژاد تأکید کرد: شما اگر هم به نهادهای مسئول اعلام کنید که عازم چنین سفری هستید هیچ‌گونه حمایتی از شما نمی‌شود و بیشتر سعی می‌کنند که منصرفتان کنند چراکه برایشان مسئولیت هایی به همراه دارد.

این عکاس و مستندساز مهمترین نکته در اعزام به مناطق بحرانی و جنگی خاورمیانه را داشتن راهنما و فرد آشنا به آن مناطق عنوان کرد و یادآور شد: ما با کارتی که از «موسسه میثاق» در اختیار داشتیم وارد سوریه شدیم و آن جا کارت دیگری را به عنوان مجوز به ما دادند که می‌توانستیم با استفاده از آن در سوریه تردد کنیم.

خوش نژاد که چندی پیش همراه با کاروان صلح سوریه به کشورهای مختلف سفر کرده است، گفت: حاصل این سفر ساخت یک فیلم مستند با عنوان «زائران صلح» به کارگردانی آقای اسلام‌زاده است که بر مبنای سه شخصیت محوری از جمله «مادر اگنس»، «محمدرضا زائری» و برنده جایزه نوبل در این کاروان ساخته شده است.

وی افزود: تا حدود یک ماه دیگر تدوین این فیلم مستند انجام خواهد شد و تا پایان تابستان به اتمام خواهد رسید.

او در خاتمه درباره مستندی که در دست ساخت دارد، توضیح داد: کوثر بشراوی از معروفترین اصحاب رسانه در کشورهای عربی است که در شبکه های ماهواره ای چند ملیتی از جمله الجزیره فعالیت داشت و به دلایل اعتقادی و حمایتش از حزب الله لبنان و سیدحسن نصرالله از این رسانه ها طرد شد و من در حال ساخت مستندی از زندگی او و همراهی اش با کاروان صلح سوریه با عنوان «کوثر» هستم که این فیلم مستند در مرکز فرهنگی میثاق تهیه شده و در مراحل پایانی تدوین قرار دارد.

عکاسان ایرانی و جنگ‌های خاورمیانه-4

عکاس زنی که به کمپ آوارگان سوری رفت/ داعش مانعی برای سفر به عراق

سمیه ریاحی از جمله عکاسانی که دغدغه عکاسی از پیامدهای جنگ او را به مناطق جنگی خاورمیانه و کمپ آوارگان سوری کشانده، به محدودیت های عکاسان زن برای حضور در این مناطق اشاره کرد و گفت: معتقدم بسیاری از عکاسان برای حضور در مناطق جنگی خاورمیانه تنها نیازمند حمایت معنوی مسئولان هستند.

سمیه ریاحی عکاس تجربی در گفتگو با خبرنگار مهر درباره هدفی که از عکاسی در مناطق جنگی دنبال می کند توضیح داد: هدف من از عکاسی در مناطق بحرانی و جنگی، همانند دیگر عکاسان خبری نیست. من علاقه ای ندارم با عکسهایم پول در بیاورم و یا نمایشگاه برپا کنم و کتاب چاپ کنم، بلکه علاقه مندی من به سرنوشت زنان، کودکان و مردم بی گناه در جنگ ها مرا به سمت عکاسی از آنها سوق داد.

ریاحی تأکید کرد که هدف او نمایش دادن عکسهایش نیست بلکه به تصویر کشیدن تبعات جنگ است و پاسخ دادن به علایق و حس انسان دوستانه ای که خودش دارد.

وی با اشاره به علاقه ای که برای عکاسی از جنگ سوریه داشته، یادآور شد: دوست داشتم برای عکاسی به سوریه و افغانستان بروم، اما نتوانستم. فقط موفق شدم از سوری هایی که در جنگ آسیب دیده و به اربیل عراق رانده شده اند و اکنون داخل خیمه زندگی می کنند، عکاسی کنم.

این بانوی عکاس ادامه داد: در این پروژه عکاسی از زنان و بچه های کرد سوری که در خیمه هایی در حاشیه اربیل عراق در منطقه «کورگوسک» سکونت داده شده اند، عکاسی کردم. با آنها ارتباط برقرار کردم و در واقع با آنها زندگی کردم.

ریاحی درباره اتفاقاتی که در کمپ آوارگان سوری شاهدشان بود، گفت: آن جا زنی سوری را دیدم که قبل از جنگ با هزاران امید باردار شده بود و در همان بحبوحه، جنگی اتفاق می افتد که همه اقوام و خانه اش را از دست می دهد. او مجبور است پیاده برود تا به مرز برسد و در خیمه بچه اش را به دنیا آورد؛ بچه ای که آنقدر نحیف است که معلوم نیست زنده بماند. کودکان دیگری را دیدم که خانواده هایشان را از دست داده بودند ولی همچنان امید به زندگی در میان آنها موج می زد و من تلاش کردم که این امید را از درون عکسهایم به دیگران نشان دهم و آن را برای دیگران قابل لمس کنم.

این عکاس جوان تأکید کرد که برگزاری نمایشگاهی از عکس هایش آنقدر اهمیت ندارد که رضایت خودش مهم است؛ او هنوز به این رضایت نرسیده و زمانی راضی خواهد شد که بتواند همه حسی را که دیده است در قالب عکسهایش منتقل کند.

ریاحی قرار است یک ماه دیگر به کمپی دیگر در افغانستان و اربیل سر بزند تا مجموعه عکسهایش را که به اعتقاد خودش ناقص است، کامل کند.

این عکاس زن به محدودیت هایش برای عکاسی اشاره و بیان کرد: من چون یک خانم هستم، محدودیت هایی را برای عکاسی از مناطق جنگی دارم. اما برای من عکاسی هیچ مرزی ندارد و معتقدم که جنسیت عکاس پشت دوربین عکاسی مخفی می شود. می خواهم تا بی نهایت جلو بروم بنابراین به این فکر نمی کنم که خطر هست چرا که مرزها را شکسته ام.

ریاحی با بیان این که در جنگها از دست دادن، غم و ناراحتی وجود دارد، یادآور شد: هدف من نمایش این تصاویر غم انگیز نیست، من به دنبال امید و زندگی دوباره در این وقایع تلخ هستم. همین هدف من را به سراغ آدمهایی برد که در جنگ همه چیز خود را از دست داده بودند اما چنان امیدوارند که حتی در کمپی خارج از کشورشان، تصمیم به ازدواج می گیرند، بچه دار می شوند و به ادامه زندگی فکر می کنند.

وی درباره چگونگی رفتن به این مناطق بحرانی توضیح داد: رفتن به آن جا برایم سخت بود، حدود یک ماه پرس و جو کردم، خیلی انتظار کشیدم و سرانجام با ناامیدی رفتم و در نهایت وقتی هدفم را برای مسئولان این کمپ ها توضیح دادم، رضایت دادند که 2 روز در کمپ باشم.

این عکاس جنگ در ادامه افزود: توسط یکی از همکارانم به نام یونس محمد که از عکاسان کُرد است و از ابتدای جنگ سوریه رویدادهای جنگ در خاک سوریه و سرگذشت آوارگان سوری در کردستان را مستندنگاری و منتشر می کند برای رفتن به این کمپ ها کمک خواستم او هم به واسطه آشنایی با NGO های فعال در کمپ ها و دیگر آشنایان خود در اربیل این مسیر را برای من هموار کرد و با حمایت آنها توانستم به کمپ بروم و به این ترتیب همکاری این عکاس کُرد بهتر از هر کمکی از سوی دولت برای من بود.

ریاحی درباره حمایت نهادهای مرتبط در ایران برای عکاسی از این مناطق گفت: در ایران به سراغ چه نهادی باید می رفتم؟ به کجا باید مراجعه می کردم، هیچ نهاد مسئولی در این زمینه وجود ندارد که اگر بود با کمال میل می رفتم.

وی افزود: من ساعت ها پشت درهای بسته کمپ اربیل عراق منتظر ماندم تا به من اجازه ورود بدهند و اگر نامه ومعرفی نامه ای از نهادهای مسئول در ایران داشتم، شاید بهتر بود و روند کارم را تسهیل می کرد. اما با این حال به جای وقت هدر دادن و حمایت خواستن از مسئولان در داخل کشورم، از خود کردها حمایت خواستم و از طریق یکی از دوستانم موفق به ورود به این کمپ ها شدم و آنها در نهایت از من استقبال کردند.

این عکاس که همه هزینه های سفر و عکاسی از مردم آواره سوریه را به صورت شخصی پرداخت کرده، تأکید کرد که در این مسیر نیازمند حمایت مالی مسئولان کشور نیست بلکه حمایت معنوی آنها را برای پیشبرد هدفش لازم می داند.

ریاحی یادآوری کرد که اگر آژانس های عکاسی و مطبوعات عکسهای من را خریداری کنند و یا به من سفارش بدهند حتما قبول خواهم کرد چرا که راهکار عکاسان خبری همین آژانسهای خبری است.

این عکاس زن معتقد است که حمایت مالی دولت ها از عکاسان باعث می شود که کار عکاس شکل سفارشی پیدا کند و این از کیفیت و ارزش کار کم می کند.

وی افزود: اگر بعد از انجام پروژه عکاسی از مناطق بحرانی و جنگی، خبرگزاری ها و آژانس های عکس ثمره کار عکاس را بخواهند تا منتشر کنند، این آمادگی وجود دارد چون هم عکاس سفارشی کار نکرده و از زاویه نگاه خود به ماجرا نگاه کرده است و هم قابلیت انتشار در رسانه ها را دارد.

این عکاس جوان تصریح کرد: مهم این است که حمایت از این عکاسان به گونه ای باشند که آنها در مقصد برای عکاسی به در بسته نخورند. نامه ای معتبر نیاز است که هر جای کشور مقصد برویم بتوان عکاسی کرد و مانع کار عکاسی ما نشوند و اگر چنین حمایتی صورت بگیرد، بهترین اتفاق برای عکاسان بحران است.

ریاحی در خاتمه درباره علاقه اش از عکاسی در عراق و بحران حضور داعش در این کشور گفت: من یک ماه قبل برنامه حضور در اربیل را داشتم اما متأسفانه مانع من شدند. شنیده بودم که داعش تا موصل آمده است. دوست داشتم اگر نمی توانم از متن این جنگ عکاسی کنم حداقل حاشیه جنگ را عکاسی کنم، اما مانع من شدند و به من گفتند داعش تعدادی از عکاسان را گروگان گرفته است و چون شیعه بوده اند مشکلات بیشتری برایشان ایجاد کرده اند، به همین دلیل مانع حضور من در این کشور شدند. من هم که هیچ نامه حمایتی از کشورم نداشتم که بتوانم آنها را توجیه کنم و حالا منتظرم که اواخر ماه رمضان به اربیل بروم.

سمیه ریاحی 2 مجموعه عکس از زندگی آوارگان سوری در عراق تهیه کرده است که قصد دارد در سفرهای بعدی اش که حدود اواخر ماه رمضان خواهد بود، این مجموعه را کامل کند.

عکاسان ایرانی و جنگ‌های خاورمیانه-5

اعزام عکاسان به مناطق بحرانی و جنگ‌زده متولی ندارد/ سکوت تصویری ایران

رئیس انجمن عکاسان انقلاب و دفاع مقدس از جای خالی عکاسان ایرانی در اتفاقات و بحران‌های منطقه می‌گوید و اینکه هیچ ساختار و مکانیزم مشخصی برای ساماندهی عکاسان کشورمان برای حضور در کشورهای درگیر جنگ وجود ندارد و معاونت مطبوعاتی ارشاد باید در این زمینه ورود پیدا کند.

سیدعباس میرهاشمی رئیس انجمن عکاسان انقلاب و دفاع مقدس در گفتگو با خبرنگار مهر درباره موانع اعزام عکاسان علاقه مند برای ثبت تصاویر جنگ‌های منطقه که این روزها در غزه و عراق رنگ خون گرفته است، گفت: مشکل اساسی در عکاسی از بحران‌ها و جنگ‌های منطقه به نبود ساختار و سازمان درست در عکاسی کشورمان بازمی‌گردد.

او با اشاره به مسئولیت معاونت مطبوعاتی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در این راستا یادآور شد: این موضوعی است که شاید باید معاونت مطبوعاتی نسبت به آن نگاهی داشته باشد و برای آن راهکار ارائه کند.

میرهاشمی یکی دیگر از مشکلات عکاسی مستند در جنگ های منطقه خاورمیانه را نبود آژانس های مستقل عکاسی دانست و گفت: در واحدهای عکس خبرگزاری‌ها و آژانس های عکاسی شاهد کمبود و یا نبود توانمندی لازم در حوزه عکاسی مستند از جنگ ها و بحران های خاورمیانه هستیم.

او تعداد عکاسان علاقه‌مند به عکاسی از بحران های منطقه را بسیار زیاد عنوان کرد و افزود: عکاسان علاقه‌مند به عکاسی مستند از بحران‌های منطقه همیشه از ارتباطات غیر آژانسی استفاده می کنند و براساس علاقه شخصی خودشان و با به خطر انداختن زندگی‌شان برای عکاسی در این مناطق اقدام می کنند.

این عکاس دوران جنگ تحمیلی درباره میزان حمایت انجمن عکاسان انقلاب و دفاع مقدس از این عکاسان علاقه مند توضیح داد: در بحران سوریه تعدادی از عکاسان با پشتیبانی انجمن در مناطق درگیر جنگ حضور یافتند اما وقتی ساختار درست نباشد حتی اگر عکاسی هم بشود اما نه عکس‌ها به موقع ارائه می‌شود و نه به درستی مورد استفاده قرار می‌گیرند.

او با اشاره به مراکزی که با عنوان آژانس عکس فعالیت دارند، تأکید کرد: اسم آژانس عکس را زیاد می‌شنویم اما هیچ کدام رفتار درست و حرفه ای ندارند و اگر آژانس عکس به درستی تعریف شود و بر اساس وظایف خود عمل کند، به شکل‌های مختلف می‌توان از آن در عکاسی بحران نیز بهره برد.

میرهاشمی با بیان این که از عکس های مستند جنگ در زمان بروز این حوادث به صورت خبری و پس از آن به صورت مستند می توان استفاده کرد، ادامه داد: در این زمینه به صورت جسته و گریخته فعالیت شده است اما هنوز نتوانسته ابعاد واقعه را به خوبی به تصویر بکشد چون این تصاویر به درستی منتشر نشده است.

او همچنین یکی از دلایل تمایل عکاسان ایرانی را به فعالیت برای آژانس های عکس خارجی چنین عنوان کرد: عکاسان ایرانی توانمندی های خوبی دارند اما زمینه ای برای بروز توانمندی خود ندارند و به همین دلیل برای فعالیت در آژانس های عکس خارجی تمایل نشان می دهند.

رئیس انجمن عکاسان انقلاب و دفاع مقدس با اشاره به فعالیت هایی که این انجمن در این راستا انجام داده است، یادآور شد: ما در انجمن هنوز نتوانسته ایم آژانس عکس را به مجموعه خود اضافه کنیم و راهکار قانونی آن هنوز ایجاد نشده است به همین دلیل با سختی و نگرانی هایی که وجود دارد، وارد این حوزه شده ایم. به طور مثال در جنگ سوریه از کانال انجمن چند نفر برای عکاسی اعزام شدند. این اعزام از سر علاقه‌مندی خود عکاسان بود و یک رفتار سازمانی نبود. ولی هدف ما ثبت تصاویر ماندگار و انجام رفتار سازمانی درست است چراکه معتقدیم با برانگیخته کردن احساسات، انجام کارهای آنی و سریع و بدون برنامه نمی توان انتظار کارهای اثرگذار در این زمینه داشت.

او برای حل مشکلات اعزام عکاسان علاقه مند به مناطق جنگی و بحرانی پیشنهاد کرد که معاونت مطبوعاتی به این موضوع توجه نشان دهد و از آژانس های عکس نیز در راستای تشکیل آنها حمایت لازم صورت گیرد تا بتوانند در آینده با کسب درآمد و فروش عکس ها روی پای خودشان بایستند.

این عکاس پیشکسوت همچنین با انتقاد از استفاده رایگان رسانه ها از عکس های عکاسان گفت: ما نیاز به اصلاح رفتارمان در حوزه خبر و رسانه هم داریم تا با خریدن عکس امکان درآمدزایی برای عکاسان و آژانس های عکاسی ایجاد کنیم. ایجاد سازمان مستقل عکس که از محل فروش آثارش به صورت خودگردان اداره شود، کار پیجیده ای است و در این راستا هم باید ساختار تولید درست شود و هم این توانمندان در حوزه عکاسی به صورت جدی مورد حمایت مادی و معنوی قرار گیرند.

او در ادامه تأکید کرد که از انجمن هایی چون انجمن عکاسان بحران نمی توان انتظار داشت که در زمان بحران و جنگ تولید داشته باشند چراکه با ساختار چنین انجمن هایی نمی توان در زمان نیاز وارد حوزه خبری و مستند شد.

رئیس انجمن عکاسان انقلاب و دفاع مقدس یکی از علاقه مندی های این انجمن را حمایت از عکاسان برای ثبت بحران های منطقه عنوان کرد و گفت: این امور به سختی، کندی و همراه با نگرانی های بسیار در انجمن صورت می گیرد چون کسانی که اعزام می شوند باید شرایطشان مهیا باشد، آثارشان به سرعت قابل دریافت، فروش و انتشار باشد اما این ساختار وجود ندارد.

وی درباره نوع فعالیت آژانس های عکس خارجی در موارد بحرانی توضیح داد: خبرگزاری ها و آژانس های عکس خارجی چنین مواردی را خودشان به صورت سازمانی دنبال می کنند و خبرنگار و عکاس اعزام می کنند که طبق کنوانسیون های بین المللی از مصونیت برخوردارند.

این عکاس دوران انقلاب و دفاع مقدس در خاتمه با بیان این که ایران و منطقه خاورمیانه همیشه کانون خبر استU تأکید کرد: ما همیشه از نگاه دیگران و دیگر آژانس های خبری دنیا به این رویدادهای خاورمیانه نگاه کرده ایم در حالی که باید ثبت این اتفاقات را به عکاسان ایرانی سپرد و با ایجاد امنیت برای آنها، شاهد اطلاع رسانی درست و صادقانه آنها از بحران های منطقه باشیم.

عکاسان ایرانی و جنگ‌های خاورمیانه-6

کوتاهی معاونت مطبوعاتی از اعزام عکاسان ایرانی به غزه/ فقط غربی‌ها روایت می‌کنند

یک مدرس عکاسی معتقد است برنامه‌ریزی و ساماندهی عکاسان برای حضور در رویدادهای بین‌المللی به عهده معاونت مطبوعاتی وزارت ارشاد است و مشخص نبودن مکانیزم اعزام عکاسان به مناطق جنگی خارج از کشور باعث شده این روزها با حسرت تماشاگر عکس‌های عکاسان خارجی حاضر در غزه باشیم.

محمود عبدالحسینی مدرس عکاسی در مراکز آموزش عالی در گفتگو با خبرنگار مهر درباره موانع حضور عکاسان ایرانی برای ثبت بحران‌های منطقه از جمله لزوم حضور عکاسان ایرانی در عراق و غزه به تشکیل انجمن عکاسان بحران اشاره کرد و گفت: بعد از حادثه دلخراش زلزله بم، تعدادی از عکاسان گرد هم آمدند و تشکلی درست شد به نام انجمن عکاسان بحران و شامل عکاسانی می‌شد که در بحران های مختلف حضور پیدا می کنند و وقایع بحرانی را به تصویر می‌کشند.

وی افزود: این انجمن با دو دیدگاه تشکیل شد؛ یکی نشان دادن چهره مظلومان و افرادی که در شرایط بحرانی گرفتار شده اند و دوم رفع بحران، اما متأسفانه این انجمن نتوانست کارکرد واقعی خود را پیدا کند و با تغییراتی که در هیئت مدیره آن به وجود آمد، نتوانست پویا و تأثیرگذار باشد.

این عکاس خبری با اشاره به ضرورت راه‌اندازی و فعالیت چنین انجمن‌هایی بیان کرد: می‌توان چنین تشکل هایی را در کنار حمایت معاونت مطبوعاتی وزارت ارشاد داشته باشیم که بتواند از عکاسان علاقه مند برای حضور در شرایط بحرانی داخلی و بین‌المللی حمایت کند. در این تشکل می توان از دو گروه عکاسان استفاده کرد، عکاسانی که در زمینه برنامه ریزی و اتاق فکر فعالند و عکاسانی که از توانایی فیزیکی برای حضور در این شرایط بحرانی برخوردارند.

وی تأکید کرد: عکاسان برای حضور در جنگهای مختلف و شرایط بحرانی نیاز به تشکلی دارند که آنها را به لحاظ فراهم کردن شرایط مادی و معنوی حمایت کند اما متأسفانه جای چنین تشکلی به عنوان اتاق فکر و برنامه ریزی هدفمند برای عکاسان خبری در شرایط بحرانی خالی است.

او با اشاره به مشکلاتی که عکاسان بحران حتی در مواقع بروز اتفاقات خاص در داخل کشورمان با آن مواجه هستند، گفت: این خوشایند نیست که عکاسان و خبرنگاران ما را به چشم جاسوس و خرابکار نگاه کنند، چراکه عکاس چشم سوم هر سازمان است که مسائل مغفول را در راستای رفع معضلات به تصویر می کشد. متأسفانه نه تنها هیچ گونه حمایتی شایسته شأن عکاسان خبری و بحران صورت نمی گیرد بلکه گاهی همین عکاسان که دلشان برای کشورشان می تپد و در جهت رفع نواقص، عکاسی می کنند، با برخوردهای ناشایستی مواجه می شوند.

عبدالحسینی با اشاره به مقررات و قوانین حضور عکاسان خارجی در رویدادهای بین المللی یادآور شد: اگر عکاسان کشور ما نیز همچون همه عکاسان آژانس های خبری دنیا بر اساس چارچوب ها و قوانین بین المللی عکاسی خبری در دنیا مورد حمایت قرار می گرفتند، آن گاه شاهد حضور عکاسان علاقه مند از ایران برای حضور در این مناطق به‌ویژه در بحران ها و جنگهای خاورمیانه بودیم تا به خوبی چهره جنایتکاران را به تصویر بکشند و تصویر مظلومان این رویدادها را به جهان مخابره کنند.

او با اشاره به روایت عکاسان خارجی از جنگ های منطقه تصریح کرد: این برای ما عکاسان خبری ناراحت‌کننده است که در خانه بنشینیم و حسرت آمیز تصاویر این رویدادها را برگرفته از رسانه های خارجی شاهد باشیم.

این عکاس خبری با اشاره به وظایف معاونت مطبوعاتی در این زمینه تأکید کرد: برنامه ریزی برای چنین موضوعی بر عهده معاونت مطبوعاتی وزارت ارشاد است تا عکاسان بتوانند با استفاده از کارت خبرنگاری بین المللی و ارتباط با سفارت خانه ایران در کشور مقصد امور اداری و دریافت معرفی نامه خود را به درستی و بدون دردسر طی کنند.

او در خاتمه با اشاره به جنایت های رژیم اسرائیل در کشتار مردم غزه گفت: این باعث تأسف است که هیچ یک از انجمن های عکاسی ما حتی یک بیانیه برای اعلام حمایت از مردم غزه نداده اند و به نظر می رسد که بیشترین فعالیت انجمن ها به صدور آرم طرح ترافیک و کارت عضویت خلاصه شده است.

عکاسان ایرانی و جنگ‌های خاورمیانه-7

عکاسان ایرانی باید از روزهای نخست اتفاقات غزه به منطقه اعزام می‌شدند

رییس انجمن عکاسان ایران با تأکید بر لزوم هماهنگی زنجیره‌وار میان انجمن های تخصصی عکاسی خبری و معاونت مطبوعاتی وزارت ارشاد، عنوان کرد که عکاسان ایرانی باید از همان روزهای اول بروز بحران در غزه به منطقه اعزام می‌شدند.

مسعود زنده‌روح کرمانی رییس انجمن عکاسان ایران است در گفتگو با خبرنگار مهر درباره تلاش این انجمن برای ارتباط و رایزنی با معاونت مطبوعاتی وزارت ارشاد برای اعزام عکاسان برای ثبت رویدادهای بحرانی در خاورمیانه گفت: باز کردن این بحث‌ها اتفاق خوبی است و منجر به پیدا شدن راهکار مناسب برای این مسائل خواهد شد اما موضوع این است که در زمینه عکاسی، انجمن های تخصصی فعالیت دارند که پرداختن به این موضوعات به آنها بازمی گردد.

او با اشاره به انجمن عکاسان مطبوعات یادآور شد: این انجمن به شکل فراگیر مباحث عکاسی خبری و مطبوعاتی را دنبال می کند که باید با ارتباط این انجمن و معاونت مطبوعاتی وزارت ارشاد به یک راه حل در این زمینه دست یافت.

زنده‌روح با بیان این که معاونت مطبوعاتی، انجمن عکاسان مطبوعات و نشریه ها ومطبوعات کشور باید مثل یک زنجیره به یکدیگر متصل باشند، اضافه کرد: این در حالی است که بسیاری از رسانه ها به صورت فردی عمل می کنند و هر رسانه که امکانش را داشته باشد، عکاس و خبرنگار به مناطق بحرانی و جنگی اعزام می کند و هیچ کدامشان از فعالیت رسانه دیگر در این زمینه خبر ندارد.

این عکاس تأکید کرد: شاید لازم باشد که معاونت مطبوعاتی با زیرمجموعه های خود جلسات تخصصی برگزار کند و از روند فعالیت آنها در زمینه اعزام عکاس به جنگهای خاورمیانه مطلع باشد.

او با اشاره به ناهماهنگی میان نهادهای مرتبط با عکاسی خبری در جریان بحران های خاورمیانه بیان کرد: به دلیل همین ناهماهنگی هاست که شاهدیم با بروز اتفاقی در غزه یا عراق، هیچ عکاسی از سوی هیچ رسانه و مرکزی به منطقه اعزام نمی شود و از کار هم خبردار نیستند. از سوی دیگر رسانه های داخلی از تصاویر و عکس‌های رسانه های خارجی استفاده می کنند.

زنده روح ادامه داد: تا زمانی که این هماهنگی میان نهادهای مرتبط وجود نداشته باشد، وضعیت همین است که بحران ها همیشه هستند اما هیچ متولی در زمینه عکاسی از این بحران ها نداریم.

وی در بخش دیگری از سخنانش به وضعیت انجمن عکاسان بحران اشاره کرد و گفت: اسپانسر اصلی این انجمن، هلال احمر بود که قرار بود عکاسان آن برای مواقع بحرانی مثل زلزله بم آمادگی خدمات رسانی داشته باشند بنابراین دغدغه هلال احمر موضوع بحران و جنگ در عراق، فلسطین یا غزه نیست اما اگر زلزله و بلاهای طبیعی در جایی اتفاق می افتاد، شاید این دغدغه را هلال احمر داشت که نسبت به اعزام عکاس به آن منطقه و حمایت از روند کار او توجه نشان دهد.

رییس انجمن عکاسان ایران افزود: بحران و جنگ در خاورمیانه یک موضوع خبری است که باید معاونت مطبوعاتی وزارت ارشاد به همراه انجمن های تخصصی عکاسی و سازمان هایی که نهاد تخصصی عکاسی دارند، نسبت به آن واکنش داشته باشند و سیاست واحدی را در این زمینه دنبال کنند نه این که بعد از بروز جنگ و بحران در منطقه، تازه تصمیم گرفته شود که عکاس به منطقه اعزام شود یا خیر. اتفاق غزه در همان روزهای نخست باید ثبت و ضبط شود نه زمانی که اتفاق تمام شده و چیزی برای ثبت باقی نمانده است.

او همچنین به ضرورت توجه به شرایط عکاسان اعزامی به مناطق جنگی هم اشاره کرد و متذکر شد: اگر عکاس اعزامی ربوده شود، شهید و یا زخمی شود، چه کسی پاسخگو خواهد بود. اینها مسائلی است که باید به آنها توجه داشت و طبق سیاست‌گذاری واحدی آن را دنبال کرد.

زنده‌روح کرمانی در ادامه سخنانش از موضوع اعزام عکاسان به مناطق جنگی در خاورمیانه اعلام حمایت کرد و گفت: این موضوع باید از سوی انجمن تخصصی آن دنبال شود و در صورتی که لازم باشد، انجمن عکاسان ایران نیز در زمینه مشاوره، برگزاری جلسات تخصصی و ...حمایت لازم را خواهد داشت.

نگاهی به پروندۀ «عکاسان ایرانی و جنگ‌های خاورمیانه» رییس انجمن عکاسان ایران با تأکید بر لزوم هماهنگی زنجیره وار میان انجمن های تخصصی عکاسی خبری و معاونت مطبوعاتی وزارت ارشاد برای اعزام عکاس به مناطق جنگی در خاورمیانه، از اعلام حمایت انجمن عکاسان ایران در این زمینه خبر داد و توضیح داد: اگر گامی برداشته شود، ما هم همکاری خواهیم کرد تا به یک راهکار برسیم چراکه لازم است از عکاس اعزامی به مناطق جنگی حمایت شود این در حالی است که ما این رفتار حرفه ای را نداریم، گاهی حتی عکاس طبق هر شرایطی اعزام می شود اما هر اتفاقی که برای او رخ می دهد هیچ کس پاسخگو نیست و عکاس باید به تنهایی مشکلاتش را حل کند.

وی در خاتمه تصریح کرد: مسئله فقط اعزام عکاس نیست بلکه باید انجمن های تخصصی و همچنین وزارت ارشاد و نهادهای مرتبط حمایت لازم را در صورت بروز اتفاقات مختلف از دزدیده شدن دوربین تا زخمی یا اسیر شدن عکاس داشته باشند و این مسائل باید با حضور نهادهای مرتبط و همچنین مطبوعات و رسانه ها به صورت قوانین و آیین نامه های اجرایی درآید و طبق آن عمل کنند.

لینک کپی شد

گزارش خطا