به سمت بومی کردن جبهه گفتمانی انقلاب!
سخنی در گوشی با اهالی جبهه انقلاب جهت اتکای به ظرفیت های درونی نظام
به گزارش بولتن نیوز به نقل از [پنجاهــ و ــهفت]
فـشاید یکی از اولویت های اهالی
گفتمان انقلاب این باشد که هرچه سریع تر گفتمان، دغدغه ها و مسئله های
انقلابی خود را بومی و محلی کنند. بدون شک اگر همه این اهالی اهل
تهران نباشد، اما حتما آروزی تهرانی کردن و تهرانی شدن و حضور در رسانه ها،
آرمان ها و آرزوهای تهران را خواهند داشت.
در ابتدا با موضوعیت یافتن این جریان محلی باتوجه به نگاه "فرصت محور" و "ظرفیت شناس" به لیست کردن چهره ها، سوژه ها و توانمندی های شهر و استان خود بپردازند تا بتوانند برای فعالیت های گفتمانی (ایجابی و سلبی) در همه حوزه ها به حضوری حداکثری با خاصیت بومی دست یایند. این خاصیت بدون شک در فعالیت های ایجابی به تولیداتی با رنگ و فرم محلی و در سلبی با اصلاح و تغییر حقیقی تر در خلل ها و نارکارآمدی ها و معضلات نتیجه خواهد داد.
بدون شک ساخت درونی ایران اسلامی با اتکای به ظرفیت ها و توانمندی های درون بدون حضور جریان فعال و بصیر انقلاب در گستره ایران غیر ممکن! و اگر هم ممکن باشد با اجرایی شدن این سیاست های کلان در مناطق شاهد ریخت و پاش ها، توسعه های غیر اسلامی و انحرافات و فساد های بیشماری در شهرو دیار خودمان خواهیم بود!
متاسفانه به دلیل کلی گویی و کلان بودن مباحث در رسانه های هدف جریان حزب الله، امروز شاهد عدم نفوذ جدی و تأثیر عمیق بر جریانات غیر همسو با گفتمان انقلاب هستیم...و از طرفی تلف شدن و فرصت سوزی هزاران ظرفیت ملی در شهر و روستاهایمان! ظرفیت هایی که با گذر آسوده از کنار آنها به تأثیر هجوم حداکثری دشمن سرعت می بخشیم. تأثیراتی در اقتصاد، فرهنگ و اجتماع شهر و دیار خودمان!
این ظرفیت ها می تواند از تولید هزاران محصول فرهنگی تا ایجاد صدها مرکز تولیدی و.... با ویژگی بومی به پیشرفت حقیقی ایران منجر شود! به روحیه عزت و افتخار ملی (ما می توانیم) بعنوان اساسی ترین رکن جنگ نرم دشمن جهت نابود و کمرنگ تر کردن آن.
شکی نیست که ایجاد مراکز رسانه ای و فرهنگی برای ویژه کردن این ظرفیت ها(بخوانید آزاد کردن ظرفیت ها) از اولویت های مهم این جریان محلی می باشد. فعالیت هایی که مخاطب و مشکلات و ناکارآمدی ها و کاستی هارا نزدیک تر و حقیقی تر در نظر دارد. آنچه که تصویر" آرمان گرایانه غیر حقیقی" را از چهره حضور خالصانه دلسوزان انقلاب بر خواهد داشت. او دیگر عدالتخواهی، حضور اجتماعی و مسئله های گوناگون انقلاب را محسوس تر و نزدیک تر دنبال می کند.
اما امروز شما به شاعران، خوانندگان و کارشناسان و شخصیت های بسیاری در شهرتان بر خواهید خورد که به دلیل تهرانیزه شدن جریان فرهنگی انقلاب به حداقل فعالیت های خود در فلان مسیجد و کانون و یا کلاس درس مدرسه و دانشگاه خود اکتفا کرده اند و انگیزه ای برای حضور اثر گذار و حداکثری ندارند!!
انگیزه های حضوری که دیگر تنها به تهران و یا شهری به نام "ایران" و مشکلات، مباحث و جناح هایش اختصاص دارد. جریانی که دیگر به دلیل خشک شدن فرهنگ بومی دیگر تولید و ثمره جدیدی نخواهد داد. تکرار کلیشه های بی روح در قامت فرهنگ و سیاست و... حال بگردید که این "ایران" کجاست؟!
شاید یکی از اصلی ترین دلایل وقوع این وضعیت عدم پرداخت به "عدالت رسانه ای" توسط اهالی این گفتمان باشد. بی توجهی به خاصیت شکوفا شدن اسلام در خاک تمدن فرهنگی ایران. بی توجهی به دلایل عدم رنگ باختگی لعاب ایرانی در مقابل امواج ویرانگرغرب زندگی. لعابی هفت رنگ که امروز تنها بقایای آن در اقوام مختلف ایران یافت می شود. امید است که این بار ساخت درونی نظام و اتکای به ظرفیت های آن با حضور حداکثری جریان انقلابی و جوان با خاصیت بومی و ملی موضوعیت یابد و در عمل به اولویت انجامد، ان شا الله...
پ.ن: تاریخ شفاهی و پژوهش و رصد دقیق این ظرفیت ها در شهر و روستا و استانمان. هر روز شهرمن شبیه کشوری به نام تهران می شود و میراث کهن و تاریخی و زبان و لباس محلی شهر-روستایمان برای ساخت پاساژ و مرکز تجاری تخریب.../ یکی از آسیب های این فضا سیاست زدگی و تسلسل مفاهیم و بازی های جناحیست!شاید.../حالا بگذریم از وظایف ما بر ایجاد هسته های حزب الله نه در نقاط مختلق جهان بلکه بر کشورهای همسایه میهن که نزدیکی فرهنگی بسیاری با شهر و استان های ما دارد...
در ابتدا با موضوعیت یافتن این جریان محلی باتوجه به نگاه "فرصت محور" و "ظرفیت شناس" به لیست کردن چهره ها، سوژه ها و توانمندی های شهر و استان خود بپردازند تا بتوانند برای فعالیت های گفتمانی (ایجابی و سلبی) در همه حوزه ها به حضوری حداکثری با خاصیت بومی دست یایند. این خاصیت بدون شک در فعالیت های ایجابی به تولیداتی با رنگ و فرم محلی و در سلبی با اصلاح و تغییر حقیقی تر در خلل ها و نارکارآمدی ها و معضلات نتیجه خواهد داد.
بدون شک ساخت درونی ایران اسلامی با اتکای به ظرفیت ها و توانمندی های درون بدون حضور جریان فعال و بصیر انقلاب در گستره ایران غیر ممکن! و اگر هم ممکن باشد با اجرایی شدن این سیاست های کلان در مناطق شاهد ریخت و پاش ها، توسعه های غیر اسلامی و انحرافات و فساد های بیشماری در شهرو دیار خودمان خواهیم بود!
متاسفانه به دلیل کلی گویی و کلان بودن مباحث در رسانه های هدف جریان حزب الله، امروز شاهد عدم نفوذ جدی و تأثیر عمیق بر جریانات غیر همسو با گفتمان انقلاب هستیم...و از طرفی تلف شدن و فرصت سوزی هزاران ظرفیت ملی در شهر و روستاهایمان! ظرفیت هایی که با گذر آسوده از کنار آنها به تأثیر هجوم حداکثری دشمن سرعت می بخشیم. تأثیراتی در اقتصاد، فرهنگ و اجتماع شهر و دیار خودمان!
این ظرفیت ها می تواند از تولید هزاران محصول فرهنگی تا ایجاد صدها مرکز تولیدی و.... با ویژگی بومی به پیشرفت حقیقی ایران منجر شود! به روحیه عزت و افتخار ملی (ما می توانیم) بعنوان اساسی ترین رکن جنگ نرم دشمن جهت نابود و کمرنگ تر کردن آن.
شکی نیست که ایجاد مراکز رسانه ای و فرهنگی برای ویژه کردن این ظرفیت ها(بخوانید آزاد کردن ظرفیت ها) از اولویت های مهم این جریان محلی می باشد. فعالیت هایی که مخاطب و مشکلات و ناکارآمدی ها و کاستی هارا نزدیک تر و حقیقی تر در نظر دارد. آنچه که تصویر" آرمان گرایانه غیر حقیقی" را از چهره حضور خالصانه دلسوزان انقلاب بر خواهد داشت. او دیگر عدالتخواهی، حضور اجتماعی و مسئله های گوناگون انقلاب را محسوس تر و نزدیک تر دنبال می کند.
اما امروز شما به شاعران، خوانندگان و کارشناسان و شخصیت های بسیاری در شهرتان بر خواهید خورد که به دلیل تهرانیزه شدن جریان فرهنگی انقلاب به حداقل فعالیت های خود در فلان مسیجد و کانون و یا کلاس درس مدرسه و دانشگاه خود اکتفا کرده اند و انگیزه ای برای حضور اثر گذار و حداکثری ندارند!!
انگیزه های حضوری که دیگر تنها به تهران و یا شهری به نام "ایران" و مشکلات، مباحث و جناح هایش اختصاص دارد. جریانی که دیگر به دلیل خشک شدن فرهنگ بومی دیگر تولید و ثمره جدیدی نخواهد داد. تکرار کلیشه های بی روح در قامت فرهنگ و سیاست و... حال بگردید که این "ایران" کجاست؟!
شاید یکی از اصلی ترین دلایل وقوع این وضعیت عدم پرداخت به "عدالت رسانه ای" توسط اهالی این گفتمان باشد. بی توجهی به خاصیت شکوفا شدن اسلام در خاک تمدن فرهنگی ایران. بی توجهی به دلایل عدم رنگ باختگی لعاب ایرانی در مقابل امواج ویرانگرغرب زندگی. لعابی هفت رنگ که امروز تنها بقایای آن در اقوام مختلف ایران یافت می شود. امید است که این بار ساخت درونی نظام و اتکای به ظرفیت های آن با حضور حداکثری جریان انقلابی و جوان با خاصیت بومی و ملی موضوعیت یابد و در عمل به اولویت انجامد، ان شا الله...
پ.ن: تاریخ شفاهی و پژوهش و رصد دقیق این ظرفیت ها در شهر و روستا و استانمان. هر روز شهرمن شبیه کشوری به نام تهران می شود و میراث کهن و تاریخی و زبان و لباس محلی شهر-روستایمان برای ساخت پاساژ و مرکز تجاری تخریب.../ یکی از آسیب های این فضا سیاست زدگی و تسلسل مفاهیم و بازی های جناحیست!شاید.../حالا بگذریم از وظایف ما بر ایجاد هسته های حزب الله نه در نقاط مختلق جهان بلکه بر کشورهای همسایه میهن که نزدیکی فرهنگی بسیاری با شهر و استان های ما دارد...
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
حمد
| 
۱۲:۰۱ - ۱۳۹۲/۱۲/۱۱
پاسخ
شما چه می خواهی به دانی بصيرت روشن فقط در الگوسازی سالم کشور عزيز ايران تجلی ميسر است آنهم اصالت را به انسانها برگردد نه تخريب اصالت قومها که خو د نوعی خلع يد است تشويق به دفاع و احقاق حق و عدالت اجتماعی مهم است و آنگاه عرضه به جهانيان و الگو برداری در جهت پيشرفت و آزادی واقعی همچنين توسعه اقتصادی باشد ناشناس
| ۲۳:۱۱ - ۱۳۹۲/۱۲/۱۳
پاسخ
چراتکرار کلیشه های بی روح در قامت فرهنگ و سیاست...دلیل آن نبودن تضارب آرا ...در ابتدای انقلاب کتابهای شهید مطهری پرتیراژترین کتابها بود چون رقابت فکری وآزادی سیاسی هنوز رنگ ولعابی داشت ولی با محدود شدن آزادیها سانسور وترس مردم از ابراز عقیده رونق فرهنگ سازی به قهقرا رفت به همین دلیل کتابهای منتشر شده در کتابفروشیها خاک میخوردومطاله از فرهنگ ما حذف شده xqgbhhvn
| ۲۰:۴۹ - ۱۳۹۳/۰۲/۰۱
پاسخ
20 
