«انعطاف» و «اقتدار» نظام در برخورد با مجرمان و محکومان

گروه سیاسی - چنانچه در اخبار دیروز منتشر شد به مناسبت اعیاد مبارک قربان و غدیر، رهبر انقلاب با پیشنهاد عفو یا تخفیف و تبدیل مجازات یک هزار و 241 نفر از محكومانِ محاكم عمومی و انقلاب، سازمان تعزیرات حكومتی و سازمان قضایی نیروهای مسلح موافقت كردند.

به گزارش بولتن نیوز ، آیت الله آملی لاریجانی، طی نامه‌ای به رهبر انقلاب بمناسبت فرا رسیدن اعیاد قربان و غدیر، پیشنهاد عفو یا تخفیف و تبدیل مجازات یک هزار و 241 نفر از محكومانی را كه در كمیسیون عفو و بخشودگی قوه قضائیه واجد شرایط لازم تشخیص داده شده اند، ارائه كرد كه این پیشنهاد مورد موافقت ایشان قرار گرفت.

چنین موضوعی اگرچه مسبوق به سابقه است اما می توان از چند جنبه مورد توجه قرار بگیرد: اول اینکه دعب جمهوری اسلامی بر «رأفت» و «انعطاف» با مجرمان و محکومان است. بدین معنی که نظام به مجرمان و زندانیان به مثابه انسان های جداشده و دورافتاده از اجتماع نگاه نمی کند. بنا بر عقیده برخی کارشناسان، فرد «مجرم» انسانی ذاتا شرور است که فایده ای برای جامعه نداشته و می بایست همواره با آنان برخورد تحکم آمیز و خشونت بار انجام داد. در حالی که حاکمیت نشان داده اگرچه ممکن است در بین زندانیان افرادی شروری هم پیدا شوند، اما عمده این مجرمان، شامل افراد عادی می شوند که در بسیاری از موارد ناخواسته و ناخودآگاه در دام جرم افتاده و حال بعد از گذراندن دوره ای از محکومیت، متوجه اشتباه خود شده و پشیمان هستند. چه بسیار افرادی که به دلیل دعواهای خانوادگی بی مورد، یا تصادفاتی که از سر سهل انگاری شده، یا بدهکار بودن و امثالهم در زندان به سر می برند در حالی که انسان های محترمی هستند. در حقیقت درست است که از منظر قانونی، این افراد مرتکب جرم شده اند اما بسیاری از این جرم ها ناخواسته بوده است. نظام جمهوری اسلامی نیز این موضوع را به خوبی می داند و به همین دلیل است که رئیس قوه قضائیه، جناب آقای آملی لاریجانی، هر از چند گاهی به بهانه اعیاد و روزهای خاص و فرخنده، پیشنهاد عفو این افراد را به رهبر انقلاب داده و معمولا هم ایشان موافقت می کنند.

اما در کنار این انعطاف، از سویی دیگر جلوه «اقتدار» نظام نیز اثبات می شود. به خصوص در هفته های اخیر، این اقتدار را می توان بیش از پیش مشاهده کرد. در این مدت، رسانه های مکتوب و مجازی وابسته به طیف سیاسی خاص سعی کردند تا با فضاسازی های رسانه ای، نظام را به این تحلیل سوق دهند که آزادی سران فتنه 88، یعنی موسوی و کروبی، یک درخواست عمومی است و نظام هم می بایست این درخواست را اجابت کند. بر همین اساس، در چند هفته اخیر تیتر بسیاری از روزنامه های اصلاح طلب به موضوع رفع حصر یا آزادی سران فتنه اختصاص داشت. این رسانه ها حتی آزادی زندانیان سیاسی را نیز در همین راستا ارزیابی کردند. همین موضوعات بود که موجبات واکنش رئیس دستگاه قضا را فراهم کرد و چنین گفت: زمانی که کشور نیاز به آرامش داشت این افراد هماهنگ با رئیس جمهور آمریکا حرف می زدند و با طرح یک دروغ بزرگ، یعنی تقلب در انتخابات می خواستند آرای مردم را مصادره کنند. متاسفانه الان عده ای توقع دارند این افراد برگردند که این توقع باطل است.

وی با اشاره به آزادی زندانیان امنیتی نیز تصریح کرد: پس از آزادی گروهی از زندانیان امنیتی برخی مدعی شدند این آزادی به خاطر انتخابات بوده که این نیز یک دروغ است. عنوان زندانی سیاسی اشتباه بود و افراد آزاد شده زندانیان امنیتی بودند. این مسئله جدیدی نبود و مراحل این اقدام از پیش از انتخابات شروع شده بود.

رئیس دستگاه قضا تاکید کرد: عده ای به ولایت فقیه و نظام اعتقادی ندارند و با چهره های مختلف ظاهر می شوند. این نظام حساب و کتاب دارد و افرادی که در چارچوب نظام کار می کنند می توانند عهده دار مسئولیت باشند. این خیانت است که فردی که اعتقادی به نظام ندارد مسئولیتی را قبول کند و اگر فردی چنین خیالی را دارد باید این خیال را به گور ببرد.

چنانچه پیشتر هم گفته شد بعد از انتخابات ریاست جمهوری سال 92 عده ای تصور کردند که با "چرخش دولت"، چرخش در "مواضع نظام" نیز صورت گرفته و از این به بعد فتنه گران سال 88، می توانند آزادانه به کارهای قبلی خود بپردازند. در حالی که موضوع فتنه 88 چیزی نیست که بتوان به همین راحتی از آن گذشت. فتنه 88 که برخی از صاحبنظران آن را "جنگ احزاب" ضدانقلاب علیه انقلاب اسلامی نامیده اند، آنقدر سیاه است که دامان فتنه گران به همین زودی از آن پاک نخواهد شد. مگر به شرط آنکه از گناه خود توبه کنند و آن وقت "شاید" مورد رأفت نظام قرار بگیرند.