رئیس‌جمهور آینده باید امتیازات امروز را منهای نقاط ضعف داشته باشد

گروه سیاسی ـ سیدمجتبی نعیمی: تا امروز که این مطلب نوشته می‌شود، دو اشاره‌ی مستقیم به معیار انتخاب رئیس‌جمهور در بیانات اخیر رهبر انقلاب دیده می‌شود. اشاره‌ی اول ایشان به سنگینی این مسئولیت بود که در دی ماه سال پیش بیان شد و در مطلب گذشته به آن پرداختیم. اما اشاره‌ی دوم ایشان به مسئله‌ی مذبور که در اولین روز سال جدید و در حرم رضوی بیان شد:
«آنچه ما برای رئیس‌جمهور آینده نیاز داریم، عبارت است از امتیازاتی كه امروز وجود دارد، منهای ضعف‌هایی كه وجود دارد. این را همه توجه كنند! ... آن چیزهایی كه امروز برای دولت و برای رئیس‌جمهور نقاط قوّت محسوب می‌شود، این‌ها باید در رئیس‌جمهور بعدی وجود داشته‌ باشد، اینها را باید در خود تأمین كند. آن چیزهایی كه امروز نقاط ضعف شناخته می‌شود ــ كه ممكن است شما بگوئید، من بگویم، دیگری بگوید ــ این نقاط ضعف را باید از خود دور كند.»

این امتیازات و ضعف‌ها کدام است؟ به عبارت دیگر، دولت‌های نهم و دهم دارای چه ویژگی‌های مثبت و خصوصیات منفی بودند که در طول این سال‌ها توسط رهبر انقلاب، بزرگان نظام و نخبگان کشور بیان شده و لازم است تا آنها را در بررسی رئیس‌جمهور بعدی، ملاک قرار دهیم؟ شاید اتفاق نظری در این‌باره وجود نداشته باشد اما با رجوع به همه‌ی گفته‌ها در این خصوص، می‌توان پنج ویژگی مثبت و پنج خصوصیت منفی در رئیس‌جمهور فعلی برشمرد که در ادامه به توضیح آنها خواهیم پرداخت. البته ما مدعی این نیستیم که به همه‌ی این ویژگی‌ها اشاره خواهیم کرد. شاید برخی از این خصوصیات از نظر ما دور مانده باشد و یا با دیدگاه‌های ما هم‌خوانی نداشته باشد. به همین دلیل انتهای این لیست‌ها باز است و خودتان می‌توانید به آنها بیافزایید یا از آنها کم کنید.

ویژگی‌های مثبت دولت‌های نهم و دهم:
1. شاید برجسته‌ترین ویژگی دولت‌های نهم و دهم را باید در احیای گفتمان انقلاب اسلامی از سوی ایشان دانست. گفتمانی که در طول شانزده سال پیش از آن، روز به روز کم‌رنگ‌تر شده بود. تا جایی که عدالت اجتماعی به عنوان یکی از مهمترین خواسته‌های انقلاب اسلامی، به عنوان یک خواسته‌ی آرمانی، نشدنی و به انزوا رفته محسوب می‌شد. ولایت فقیه به عنوان استوانه‌ی اصلی نظام سیاسی کشور زیر سوال رفته بود. استقلال سیاسی کشور در مناسبات خارجی متزلزل شده بود و ارزش‌های دینی و انقلابی، روح کلی حاکم بر نهاد اجرایی کشور نبود.
اما با روی‌کار آمدن دولتی که نماینده‌ی خواسته‌ی میلیون‌ها ایرانی بود، ارزش‌های انقلاب اسلامی دوباره به بدنه‌ی اجرایی کشور برگشت. هرچند در مورد کیفیت این بازگشت، سوال‌ها و نقدهایی وجود دارد، اما در مجموع باید گفت که نیت و تلاش دولت‌های نهم و دهم این بود که مبتنی بر ارزش‌های دینی و انقلابی رفتار نماید. رفتارهایی که بارها توسط رهبر انقلاب مورد حمایت قرار گرفت. حال باید بررسی کرد نامزدهای ریاست‌جمهوری، تا چه اندازه خود را ملتزم به گفتمان اصیل انقلاب اسلامی دانسته و برای پیاده‌سازی آن، برنامه دارند؟ مسلماً رفتار و گفتار فعلی یا گذشته‌ی ایشان، نشان‌دهنده‌ی این ویژگی خواهد بود.

2. یکی از خواسته‌های همیشگی ملت انقلابی ایران این بود که دولت‌مردان‌شان در عمل ساده‌زیست و مردمی بوده و خود را وامدار باندهای فاسد قدرت و ثروت نسازند. متأسفانه در دولت‌های پیشین، این جهت‌گیری به شدت ضعیف شده بود تا جایی که باعث تذکرات چندباره‌ی رهبر انقلاب به مسئولین گشت. اما این خواسته، به وضوح در دولت نهم و دهم عملی شد. دور شدن از بسیاری تجملات اداری، سفرهای استانی و آشنایی بیشتر با نیازهای واقعی مردم و سخن گفتن به زبان روز جامعه، از جمله نمودهای این جهت‌گیری بود. حال باید دید کدامیک از نامزدهای ریاست‌جمهوری، در عمل ساده زیست بوده و وابستگی‌های مبهم مالی و سیاسی ندارند؟

3. دولت کار لقبی بود که رهبر فرزانه‌ی انقلاب به این دو دولت دادند. لقبی که مورد اعتراف دوست و دشمن بود. کار شبانه‌روزی شخص رئیس‌جمهور، وزرا و سطوح پایین مدیریتی کاملاً مشهود بود. هرچند برخی که عادت به این شکل کارکردن نداشتند، یا آنرا مسخره کردند یا با ظاهری منطقی و استدلالی، به رد آن پرداختند، اما دولت‌مردان با حفظ روحیه‌ی جهادی خویش که محصول التزام عملی ایشان به گفتمان انقلاب اسلامی بود، به این شکل کار کردن ادامه دادند و امروز، محصول آنرا در نقاط مختلف کشور می‌توان دید. حال باید دید کدامیک از نامزدهای ریاست‌جمهوری، اهل کار جهادی‌ست و تا امروز، اینگونه عمل کرده است؟
4. یکی از وجوه پررنگ احیای گفتمان انقلاب اسلامی در دولت‌های نهم و دهم، سیاست خارجی استکبار ستیزانه‌ی آنها بود. سیاست خارجی‌ای که در سال‌های پیش از آن و با شعار عادی‌سازی روابط با سایر کشورهای دنیا به سمت عدول از ایستادگی در مقابل قدرت‌های استکباری پیش رفته بود. اما در این دولت‌ها شاهد سیاست‌های دیگری بودیم که در موضوع هسته‌ای، نمود کامل آنرا می‌توان دید. به نظر شما، کدامیک از نامزدهای فعلی ریاست‌جمهوری، اهل سیاست‌خارجی سازش‌کارانه است؟ و کدامیک، ادامه دهنده‌ی اقتدار فعلی ایران در عرصه‌ی بین‌المللی؟
5. اتمام پروژه‌هایی که سال‌ها از شروع‌شان گذشته بود و کسی سراغ آنها را هم نمی‌گرفت. هدفمندی سوخت. هدفمندی یارانه‌ها. مسکن مهر. پروژه‌های مهر ماندگار. مکانیزه کردن بسیاری از ادارات که امری محال می‌نمود. بکارگیری جوانان در بخش‌های مختلف مدیریتی. و مثال‌های دیگر که همگی نشان‌دهنده‌ی جسارت دولت در انجام کارهای نشدنی‌ست. هرچند ما هم قبول داریم که کیفیت خیلی از مثال‌های فوق در اجرا، آنی نشد که باید می‌شد (علتش را در مطلب بعدی بیان می‌کنیم) اما باید بپذیریم که اگر دولت برخی از مشکلاتش را رفع می‌نمود، امروز این جسارت دولت نمایان‌تر بود و لذت آن، بر کام مردم بیشتر می‌نشست. اما یک سوال: شما کدامیک از نامزدهای ریاست‌جمهوری فعلی را دارای جسارت و شجاعت لازم می‌دانید؟ به نظر شما، کدام شخص و کدام جریان سیاسی، اهل ورود به کارهای ظاهراً نشدنی هستند؟ و البته کدامیک از این‌ها، شجاعتی معقول و منطقی دارند؟
همانطور که گفته شد، می‌توان مواردی را به این لیست اضافه کرد یا از آن حذف نمود. اما نکته‌ی مهم، استفاده از آنها در بررسی نامزدهای فعلی‌ست. انشالله در مطلب بعدی، به تشریح نقاط ضعف دولت‌های نهم و دهم خواهیم پرداخت.

ادامه دارد...