معامله بزرگ عربستان و اسراييل
مهدي اقراريان
اشغال دو جزيره عربستاني "تيران" و "صنافير" توسط رژيم صهيونيستي و سکوت اين کشور براي پيگيري موضوع، حکايت از معامله پنهاني ميان اين دو کشور دارد.
* اهميت استراتژيک جزاير
بندر" ايلات" رژيم صهيونيستي در خليج عقبه محلي است که بخش مهمي از صادرات و واردات اين رژيم از آن صورت مي گيرد . اسراييل از طريق اين بندر با سواحل شرقي و جنوبي آفريقا و کشورهاي جنوب و جنوب شرقي آسيا ارتباط برقرار مي کند. اين بندر از طريق خط لوله و راه هاي زميني با ديگر بندر اسراييل به نام " اشکلون " در سواحل شرقي مديترانه ارتباط دارد. اين مسئله از سويي موجب بي نيازي اين کشور از کانال سوئز شده و از سوي ديگر بر اهميت استراتژيک بندر مذکور مي افزايد. اما تنها راه ارتباطي اين بندر به دريا، تنگه " تيران" است ؛ جايي که خليج "عقبه" را به درياي سرخ مرتبط مي کند. در دهانه? تنگه ، جزاير تيران و صنافير قرار دارند. "اسحاق رابين" سفير وقت رژيم صهيونيستي در آمريکا مي گويد : « اين منطقه [جزاير تيران و صنافير] بسيار حساس است و در هنگام درگيري سه فرد مسلح مي توانند باعث بسته شدن تنگه گردند.» اهميت اين تنگه و دو جزيره مذکور از آنجايي بيشتر مشخص مي گردد که بسياري از کارشناسان يکي از دلايل جنگ 1967 را بستن اين تنگه بر روي ناوگان اسراييل توسط مصر مي دانند.
* سابقه تاريخي موضوع
مصر در سال 1949 کانال سوئز را به روي کشتي هاي اسراييلي بست و اين امر موجب ارتقاء اهميت و جايگاه استراتژيک بندر ايلات براي اين رژيم گرديد زيرا با بسته بودن کانال سوئز و بدون در اختيار داشتن اين بندر، کشتي هاي اسراييلي که با کشورهاي آسيايي تجارت مي کردند، ناچار به دور زدن آفريقاي جنوبي بودند.
12 سپتامبر 1955 مصر کليه? کشتي ها را ملزم کرد که قبل از ورود به خليج عقبه، مجوز لازم را کسب کنند. در مقابل اسراييل نيز اعلام کرد که حق عبور بي ضرر اين کشور براي دسترسي به درياي آزاد خدشه دار شده است. درسال 1956 با ملي شدن کانال سوئز به همت "جمال عبدالناصر" رييس جمهوري مصر، کشورهاي انگليس، فرانسه و رژيم اشغال گر قدس به مصر حمله کردند. يکي از نتايج اين جنگ تحقق خواسته هاي اسراييل يعني بازگشايي تنگه تيران با استقرار نيروهاي سازمان ملل در خليج عقبه و صحراي سينا بود .
صالح مختاري (1) مي گويد : « جزيره صنافير اولين بار در جنگ سال 1956 به مدت 10 ماه توسط اسراييل اشغال گرديده است. قبل از جنگ 1967 مصر اين دو جزيره را از عربستان سعودي با هدف بستن تنگه تيران بر روي ناوگان رژيم صهيونيستي اجاره کرده اما در طول جنگ اين جزاير به اشغال رژيم صهيونيستي در آمده است. » مقدمات اين جنگ با درخواست مصر براي عقب نشيني نيروهاي سازمان ملل از خط آتش بس با رژيم صهيونيستي آغاز شد . اين نيروها در 23 مه 1967 از محل استقرار خود عقب نشيني کردند. مصر همچنين تنگه تيران را نيز به روي کشتيراني رژيم صهيونيستي بست. اشغال غير قانوني بندر ايلات در منطقه "أم الرشراش" مصر توسط رژيم صهيونيستي پس از آتش بس سال 1949 ، قرار گرفتن بخش اعظم خليج عقبه در درياي سرزميني مصر و اعتقاد اين کشور در بين المللي نبودن تنگه تيران از دلايل اعلام شده مصر براي بستن اين تنگه به شمار مي روند.
اين اقدام مصر حکايت از آن داشت که قاهره خود را براي نبرد سرنوشت ساز با رژيم صهيونيستي آماده مي کند، اما اين ررژيم با پيش دستي و چراغ سبز آمريکا صبح روز 5 ژوئن 1967 با بمباران 9 فرودگاه مصر در مدت 3 ساعت و هر بار به مدت 10 دقيقه، جنگ را آغاز کرد. نيروهاي زميني اين رژيم از ظهر روز 5 ژوئن به مرزهاي مصر حمله کردند . نيروهاي صهيونيستي سپس به سوي کانال سوئز گسيل شدند. در عصر روز دوم جنگ (شش ژوئن) "عبدالحکيم عامر" فرمانده کل ارتش مصر دستور عقب نشيني نيروهاي اين کشور را از صحراي سينا صادر کرد. در پي اين اقدام ، مصر در شب 7 ژوئن اعلام کرد که درخواست توقف جنگ را مي پذيرد و اين موضوع را به اطلاع دبير کل سازمان ملل رساند حال آنکه نيروهاي متجاوز رژيم صهيونيستي در تاريخ 8 ژوئن نيز همچنان در حال تکميل اشغال صحراي سينا بودند.
مهم ترين نتايج پايان جنگ سوم اعراب و اسراييل را مي توان به شرح ذيل خلاصه کرد:
1. رژيم اشغال گر قدس باقي مانده مناطق فلسطيني از جمله کرانه باختري ، نوار غزه ، صحراي سيناي مصر ، بلندي هاي جولان و جزاير عربستاني صنافير و تيران را به اشغال خود درآورد.
2. حدود 330 هزار فلسطيني آواره شدند.
3. رژيم صهيونيستي بر منابع آبي رود اردن سيطره يافت و تنگه تيران و خليج عقبه به روي کشتيراني رژيم صهيونيستي گشوده شد.
4. رژيم صهيونيستي خطوط دفاعي جديدي ايجاد کرد و عمق استراتژيک مناسبي براي خود جهت مقابله با حملات خارجي پديد آورد.
5. مناطق جديدي از اراضي عربي اشغال شد و پس از اين هدف اعراب به تلاش براي باز پس گيري اراضي به اشغال درآمده در سال 1967 ( و نه مناطق اشغالي 1948 ) معطوف شد.
6. قدرت نظامي مصر ، اردن و سوريه نابود شد.
7. ناتواني رهبري عربي و عدم هماهنگي ميان آنان و عدم جديت آنها براي آزادسازي فلسطين آشکار گشت.
8. مقاومت مسلحانه فلسطينيان آغاز و روز به روز بر شدت آن افزوده شد و به دنبال آشکار شدن ناتواني دنياي عرب ، هويت ملي فلسطيني که مي کوشيد ابتکار عمل را به دست گيرد ، ظهور يافت.
اين جنگ پاياني بر جنگ هاي اعراب و رژيم صهيونيستي نبود؛ در سال 1973 نيز جنگ ديگري ميان دو طرف شکل گرفت تا مقدمه اي براي صلح ننگين" کمپ ديويد" که توسط "انور سادات" رييس جمهور وقت مصر و "مناخيم بگين" نخست وزير وقت رژيم صهيونيستي در تاريخ 17 سپتامبر 1978 به امضا رسيد، باشد.
صالح مختاري در ادامه مقاله خود اذعان داشته: « گفتگو هاي صلح ميان رژيم صهيونيستي و مصر در حالي منجر به قرارداد کمپ ديويد در سال 1978 گرديد که در اين قرارداد صحبتي از جزاير اشغالي عربستان به بهانه تعلق نداشتن آن به مصر و منطقه اشغالي أم الرشراش مصر که در نقشه هاي قبل از جنگ 1967 جزء خاک اين کشور بود، به ميان نيامده است.»
* تحليل موضوع
بايد خاطر نشان ساخت همان گونه که نويسنده مقاله يادآور شده سکوت عربستان در پيگيري مسئله جزاير ممکن است نشان از توافقي پنهان ميان اين دولت و رژيم اشغال گر قدس باشد زيرا يک سال و نيم قبل از حوادث غزه، عربستان سعودي از احداث پلي ميان منطقه " راس الشيخ حميد " عربستان و " شرم الشيخ " مصر خبر داده بود که با واکنش شديد رژيم صهيونستي مواجه شد تا جايي که سايت امنيتي «دبکا فايل» متعلق به سرويس هاي اطلاعاتي اسراييل اذعان داشته که « ساخت اين پل مي تواند زمينه يک نزاع بزرگ مسلحانه را در خاورميانه فراهم نمايد.» دبکا فايل براي خطرناک جلوه دادن اين اقدام عربستان سعودي، دلايل آغاز جنگ 1967 ميان اسرائيل و اعراب را به مقام هاي سعودي گوشزد کرد و نوشت: «در سال 1967 زماني جنگ درگرفت که به دستور جمال عبدالناصر رهبر مصر، تنگه تيران به روي کشتي هاي اسرائيلي مسدود اعلام شد.» اين پل 50 کيلومتري که براي احداث آن هزينه اي بالغ بر سه مليارد دلار در نظر گرفته شده بود، قرار بود ظرف مدت سه سال به بهره برداري برسد که با وجود گذشت نزديک به دو سال از مراسم کلنگ زني آن، هيچ گونه اطلاعاتي از چگونگي پيشرفت اين پروژه در دست نيست.
حوادث غزه و سکوت معنادار عربستان سعودي در برابر جنايات اسراييل اين پرسش را به اذهان عمومي مردم منطقه متبادر ساخته که آيا حوادث اخير غزه ، و سکوت آل سعود بخشي از توافق پنهان عربستان و رژيم صهيونيستي براي پي گيري پروژه ساخت پل توسط آل سعود در منطقه تيران - که برخي کارشناسان از وجود ذخاير نفتي در جزاير آن منطقه خبر داده اند -نمي باشد ؟ حوادث آينده پشت صحنه توافقات احتمالي منافقان امت و جريان اسلام امريکايي را با صهيونيسم جنايتکار آشکار خواهد ساخت.
---------------------------------------------------
(1) نويسنده مقاله منتشر شده در مجله المحقق شماره 146 به آدرس www.almohakik.com
منبع: دفتر پژوهش و بررسي هاي خبري ایرنا
* اهميت استراتژيک جزاير
بندر" ايلات" رژيم صهيونيستي در خليج عقبه محلي است که بخش مهمي از صادرات و واردات اين رژيم از آن صورت مي گيرد . اسراييل از طريق اين بندر با سواحل شرقي و جنوبي آفريقا و کشورهاي جنوب و جنوب شرقي آسيا ارتباط برقرار مي کند. اين بندر از طريق خط لوله و راه هاي زميني با ديگر بندر اسراييل به نام " اشکلون " در سواحل شرقي مديترانه ارتباط دارد. اين مسئله از سويي موجب بي نيازي اين کشور از کانال سوئز شده و از سوي ديگر بر اهميت استراتژيک بندر مذکور مي افزايد. اما تنها راه ارتباطي اين بندر به دريا، تنگه " تيران" است ؛ جايي که خليج "عقبه" را به درياي سرخ مرتبط مي کند. در دهانه? تنگه ، جزاير تيران و صنافير قرار دارند. "اسحاق رابين" سفير وقت رژيم صهيونيستي در آمريکا مي گويد : « اين منطقه [جزاير تيران و صنافير] بسيار حساس است و در هنگام درگيري سه فرد مسلح مي توانند باعث بسته شدن تنگه گردند.» اهميت اين تنگه و دو جزيره مذکور از آنجايي بيشتر مشخص مي گردد که بسياري از کارشناسان يکي از دلايل جنگ 1967 را بستن اين تنگه بر روي ناوگان اسراييل توسط مصر مي دانند.
* سابقه تاريخي موضوع
مصر در سال 1949 کانال سوئز را به روي کشتي هاي اسراييلي بست و اين امر موجب ارتقاء اهميت و جايگاه استراتژيک بندر ايلات براي اين رژيم گرديد زيرا با بسته بودن کانال سوئز و بدون در اختيار داشتن اين بندر، کشتي هاي اسراييلي که با کشورهاي آسيايي تجارت مي کردند، ناچار به دور زدن آفريقاي جنوبي بودند.
12 سپتامبر 1955 مصر کليه? کشتي ها را ملزم کرد که قبل از ورود به خليج عقبه، مجوز لازم را کسب کنند. در مقابل اسراييل نيز اعلام کرد که حق عبور بي ضرر اين کشور براي دسترسي به درياي آزاد خدشه دار شده است. درسال 1956 با ملي شدن کانال سوئز به همت "جمال عبدالناصر" رييس جمهوري مصر، کشورهاي انگليس، فرانسه و رژيم اشغال گر قدس به مصر حمله کردند. يکي از نتايج اين جنگ تحقق خواسته هاي اسراييل يعني بازگشايي تنگه تيران با استقرار نيروهاي سازمان ملل در خليج عقبه و صحراي سينا بود .
صالح مختاري (1) مي گويد : « جزيره صنافير اولين بار در جنگ سال 1956 به مدت 10 ماه توسط اسراييل اشغال گرديده است. قبل از جنگ 1967 مصر اين دو جزيره را از عربستان سعودي با هدف بستن تنگه تيران بر روي ناوگان رژيم صهيونيستي اجاره کرده اما در طول جنگ اين جزاير به اشغال رژيم صهيونيستي در آمده است. » مقدمات اين جنگ با درخواست مصر براي عقب نشيني نيروهاي سازمان ملل از خط آتش بس با رژيم صهيونيستي آغاز شد . اين نيروها در 23 مه 1967 از محل استقرار خود عقب نشيني کردند. مصر همچنين تنگه تيران را نيز به روي کشتيراني رژيم صهيونيستي بست. اشغال غير قانوني بندر ايلات در منطقه "أم الرشراش" مصر توسط رژيم صهيونيستي پس از آتش بس سال 1949 ، قرار گرفتن بخش اعظم خليج عقبه در درياي سرزميني مصر و اعتقاد اين کشور در بين المللي نبودن تنگه تيران از دلايل اعلام شده مصر براي بستن اين تنگه به شمار مي روند.
اين اقدام مصر حکايت از آن داشت که قاهره خود را براي نبرد سرنوشت ساز با رژيم صهيونيستي آماده مي کند، اما اين ررژيم با پيش دستي و چراغ سبز آمريکا صبح روز 5 ژوئن 1967 با بمباران 9 فرودگاه مصر در مدت 3 ساعت و هر بار به مدت 10 دقيقه، جنگ را آغاز کرد. نيروهاي زميني اين رژيم از ظهر روز 5 ژوئن به مرزهاي مصر حمله کردند . نيروهاي صهيونيستي سپس به سوي کانال سوئز گسيل شدند. در عصر روز دوم جنگ (شش ژوئن) "عبدالحکيم عامر" فرمانده کل ارتش مصر دستور عقب نشيني نيروهاي اين کشور را از صحراي سينا صادر کرد. در پي اين اقدام ، مصر در شب 7 ژوئن اعلام کرد که درخواست توقف جنگ را مي پذيرد و اين موضوع را به اطلاع دبير کل سازمان ملل رساند حال آنکه نيروهاي متجاوز رژيم صهيونيستي در تاريخ 8 ژوئن نيز همچنان در حال تکميل اشغال صحراي سينا بودند.
مهم ترين نتايج پايان جنگ سوم اعراب و اسراييل را مي توان به شرح ذيل خلاصه کرد:
1. رژيم اشغال گر قدس باقي مانده مناطق فلسطيني از جمله کرانه باختري ، نوار غزه ، صحراي سيناي مصر ، بلندي هاي جولان و جزاير عربستاني صنافير و تيران را به اشغال خود درآورد.
2. حدود 330 هزار فلسطيني آواره شدند.
3. رژيم صهيونيستي بر منابع آبي رود اردن سيطره يافت و تنگه تيران و خليج عقبه به روي کشتيراني رژيم صهيونيستي گشوده شد.
4. رژيم صهيونيستي خطوط دفاعي جديدي ايجاد کرد و عمق استراتژيک مناسبي براي خود جهت مقابله با حملات خارجي پديد آورد.
5. مناطق جديدي از اراضي عربي اشغال شد و پس از اين هدف اعراب به تلاش براي باز پس گيري اراضي به اشغال درآمده در سال 1967 ( و نه مناطق اشغالي 1948 ) معطوف شد.
6. قدرت نظامي مصر ، اردن و سوريه نابود شد.
7. ناتواني رهبري عربي و عدم هماهنگي ميان آنان و عدم جديت آنها براي آزادسازي فلسطين آشکار گشت.
8. مقاومت مسلحانه فلسطينيان آغاز و روز به روز بر شدت آن افزوده شد و به دنبال آشکار شدن ناتواني دنياي عرب ، هويت ملي فلسطيني که مي کوشيد ابتکار عمل را به دست گيرد ، ظهور يافت.
اين جنگ پاياني بر جنگ هاي اعراب و رژيم صهيونيستي نبود؛ در سال 1973 نيز جنگ ديگري ميان دو طرف شکل گرفت تا مقدمه اي براي صلح ننگين" کمپ ديويد" که توسط "انور سادات" رييس جمهور وقت مصر و "مناخيم بگين" نخست وزير وقت رژيم صهيونيستي در تاريخ 17 سپتامبر 1978 به امضا رسيد، باشد.
صالح مختاري در ادامه مقاله خود اذعان داشته: « گفتگو هاي صلح ميان رژيم صهيونيستي و مصر در حالي منجر به قرارداد کمپ ديويد در سال 1978 گرديد که در اين قرارداد صحبتي از جزاير اشغالي عربستان به بهانه تعلق نداشتن آن به مصر و منطقه اشغالي أم الرشراش مصر که در نقشه هاي قبل از جنگ 1967 جزء خاک اين کشور بود، به ميان نيامده است.»
* تحليل موضوع
بايد خاطر نشان ساخت همان گونه که نويسنده مقاله يادآور شده سکوت عربستان در پيگيري مسئله جزاير ممکن است نشان از توافقي پنهان ميان اين دولت و رژيم اشغال گر قدس باشد زيرا يک سال و نيم قبل از حوادث غزه، عربستان سعودي از احداث پلي ميان منطقه " راس الشيخ حميد " عربستان و " شرم الشيخ " مصر خبر داده بود که با واکنش شديد رژيم صهيونستي مواجه شد تا جايي که سايت امنيتي «دبکا فايل» متعلق به سرويس هاي اطلاعاتي اسراييل اذعان داشته که « ساخت اين پل مي تواند زمينه يک نزاع بزرگ مسلحانه را در خاورميانه فراهم نمايد.» دبکا فايل براي خطرناک جلوه دادن اين اقدام عربستان سعودي، دلايل آغاز جنگ 1967 ميان اسرائيل و اعراب را به مقام هاي سعودي گوشزد کرد و نوشت: «در سال 1967 زماني جنگ درگرفت که به دستور جمال عبدالناصر رهبر مصر، تنگه تيران به روي کشتي هاي اسرائيلي مسدود اعلام شد.» اين پل 50 کيلومتري که براي احداث آن هزينه اي بالغ بر سه مليارد دلار در نظر گرفته شده بود، قرار بود ظرف مدت سه سال به بهره برداري برسد که با وجود گذشت نزديک به دو سال از مراسم کلنگ زني آن، هيچ گونه اطلاعاتي از چگونگي پيشرفت اين پروژه در دست نيست.
حوادث غزه و سکوت معنادار عربستان سعودي در برابر جنايات اسراييل اين پرسش را به اذهان عمومي مردم منطقه متبادر ساخته که آيا حوادث اخير غزه ، و سکوت آل سعود بخشي از توافق پنهان عربستان و رژيم صهيونيستي براي پي گيري پروژه ساخت پل توسط آل سعود در منطقه تيران - که برخي کارشناسان از وجود ذخاير نفتي در جزاير آن منطقه خبر داده اند -نمي باشد ؟ حوادث آينده پشت صحنه توافقات احتمالي منافقان امت و جريان اسلام امريکايي را با صهيونيسم جنايتکار آشکار خواهد ساخت.
---------------------------------------------------
(1) نويسنده مقاله منتشر شده در مجله المحقق شماره 146 به آدرس www.almohakik.com
منبع: دفتر پژوهش و بررسي هاي خبري ایرنا
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
