رجا نیوز: حتي
ماه مبارك رمضان هم باعث نشد تا آتش اختلاف بين حوزهي هنري و سازمان
سينمايي خاموش شود؛ و بدتر از آن اينكه اين آتش اختلافات شعلهور تر هم شد و
حالا در ادامهي لجاجتهاي بچهگانهي شوراي صنفي نمايش، پرديسهاي
سينمايي شهرداري تهران هم در كنار سينما آزادي از چرخهي اكران حذف شدهاند
تا پرفروشترين سالنهاي شهر تهران، از نمايش فيلمها محروم بمانند.
موضوعي كه ظاهراً موجبات نگراني بسياري را در اين كسادي سينما فراهم آورده،
اما هنوز موجب كدورت خاطر جناب شمقدري نشده است!
البته قابل پيشبيني بود كه اظهارات
چند هفتهي پيش شمقدري در برنامهي «هفت» مبني بر پذيرفتن تصميم حوزهي
هنري در عدم اكران فيلمهاي غير ارزشي، حالت نمايشي دارد و او همچنان بر
مواضع خود باقي خواهد ماند و از انديشهي انتقامگيري از حوزهي هنري -آن
هم به بچهگانهترين شكل ممكن- صرف نظر نخواهد كرد؛ چنانكه با ممانعت شوراي
صنفي نمايش از اكران فيلم «كلاهقرمزي و بچه ننه» در سينما آزادي و بعد
حذف اين سينما از سرگروهي، اين پيشبينيها تأييد شد و لجبازي مديران
سينمايي تا جايي پيش رفت كه از مديران حوزهي هنري خواستند تا طي يك پيام
مكتوب، ارزشي بودن «كلاهقرمزي و بچه ننه» را تأييد كنند؛ خواستهاي
غيرمعمول كه در بدترين شرايط اقتصادي سينماي ايران در چند سال اخير و در
وضعيتي كه اين سينما به فروش بالاي فيلم سرگرم كننده «كلاه قرمزي و بچه
ننه» اميد بسته بود، مطرح گرديد.
اما اين سطح بيتفاوتي مديران سينمايي
به اوضاع سينما و از كنار تعطيلي مهمترين سالنهاي سينما به راحتي گذشتن،
به حدي غير منتظره بود كه كسي آن را پيشبيني نميكرد و نشان داد كه در
شرايط فعلي، هيچ موضوعي به اندازهي شكست رقباي قديمي براي شمقدري اهميت
ندارد؛ حتي اگر تاوان اين شكست ورشكستگي سينماي ايران باشد. البته اگر اين
رقابت بر سر مسئلهاي مانند انحلال خانهي سينما بود، باز هم تا حدي ميشد
اين هزينهي سنگين رقابت بين شمقدري و رقيبانش را پذيرفت؛ اما وقتي دوئل
سينمايي ريشه در اكران نكردن فيلمهاي غيرارزشي در سينماهاي متعلق به
حوزهي هنري دارد، ديگر با هيچ منطقي نميتوان اقدامات عجيب سازمان سينمايي
را پذيرفت.
عدم اكران فيلمهاي منافي عفت و اخلاق و
نيز فيلمهاي منافي آرمانهاي انقلاب در سينماهاي پرشمار حوزهي هنري،
مطالبهي قديمي و هميشگي دلسوزان جبههي فرهنگي انقلاب بوده است؛ چرا كه
فقط با تحريم اين فيلمها توسط حوزهي هنري، تهيهكنندگان و دستاندركاران
فيلمهاي ضد ارزشي و مبتذل سينماي ايران، يك سوم سينماهاي كشور و تقريباً
سود اكران در شهرستانها را به طور كامل از دست خواهند داد و از همين رو،
ساختن اين فيلمها مساوي خواهد بود با ضرر و زيان بالاي تهيهكنندگان آنها.
از همين رو، در تمام ادوار گذشتهي حوزهي هنري، مسئلهي تحريم برخي
فيلمها توسط اين نهاد انقلابي مطرح بوده است تا لااقل فيلمهاي غير ارزشي
با شكست در اكران مواجه شوند كه البته به جز دورهي فعلي، هيچگاه هم اين
خواستهي طيف ارزشي سينماي ايران مورد توجه و عنايت مديران حوزهي هنري در
ادوار مختلف قرار نگرفته بود.
در اين ميان، جشنوارهي سيام فجر و
گسترش عجيب و غريب تعداد فيلمها با تم «خيانت» در اين جشنواره، مديران
حوزهي هنري و در رأس آنها –محسن مومني- را بر آن داشت تا از اكران اين
فيلمها در سينماهاي حوزه جلوگيري كنند. اما، اتخاذ اين تصميم در نوروز
امسال، باعث شد تا شوراي صنفي نمايش، از هيچ ترفندي براي ضربه زدن به
حوزهي هنري براي پس گرفتن اين تصميم دريغ نكنند. تصميماتي كه بيش از هر
چيزي، به ضرر سينماي ايران بود.
شمقدري در اين چند ماههي سال 91، آن
چنان در برابر تصميمات نادرست اعضاي شوراي صنفي نمايش و در واقع اعضاي
جامعهي صنفي تهيهكنندگان مطيع بود كه گويي سينماي ايران سرمايهاي
گرانبهاتر از «سيد ضيا هاشمي» و رفاقايش ندارد و باقي مسائل سينماي ايران
در برابر رضايت آقايان، از جمله اكران صحيح فيلمهاي ارزشي و يا حيات
اقتصادي اين سينما، مسئلهايست بياهميت و اين طور است كه اين روزها تمام
وقت سازمان سينمايي به لجبازي با حوزهي هنري در قبال اتخاذ يك تصميم
قانوني سپري ميشود و جواد شمقدري به مدافع بيچون و چراي عدهاي مبتذلساز
و بساز بفروش تبديل شده است. جالب آنكه شمقدري همچنان معتقد است كه مشغول
ستيز با گردانندگان خانهي سينماست كه در حوزهي هنري نفوذ كرده و منشأ
تأثير شدهاند و اين همه هزينه به پاي اين موضع خرج ميشود.
البته اين ادعاي شمقدري چندان بيقرينه
هم نيست. چنانكه حضور «سهيل جهان بيگلري» با گرايشات مشخصي كه در انتخابات
سال 88 و جريان انحلال خانهي سينما داشته و عملكرد او در ساخت فيلمهايي
مثل «سيزده پنجاه و نه» در راس سازمان سينمايي سوره و حضور پرنفوذ افرادي
چون «اميرحسين علمالهدي» با مواضع كاملاً نزديك به خانهي سينما در تيم
سينمايي حوزهي هنري، باعث اين ادعاي شمقدري شده و عدهي زيادي را به
حوزهي هنري بدبين كرده است. اما فارغ از حضور چنين افرادي در رأس سازمان
سينمايي حوزهي هنري، به نظر ميرسد نفس اكران نكردن فيلمهايي چون «خوابم
مياد»، «پس كوچههاي شمرون» و «گشت ارشاد» در يك سوم سينماهاي كشور، كاري
ارزنده و قابل تقدير است و احتمالاً خود آقاي شمقدري هم بر ضدارزشي بودن
اين فيلمها و لزوم تلاش براي برخورد با آنها تأكيد دارد.
بنابراين شمقدري ميتوانست از اين
جريان حمايت كند و در عوض به انتقاد از حضور برخي از چهرهاي منتسب به
خانهي سينما در حوزهي هنري بپردازد؛ به جاي آنكه عنان كار را به طور كامل
در اختيار افرادي چون «سيد ضيا هاشمي» با سابقهي تهيهكنندگي مشخص و
كولهباري از فيلمهاي ضدارزشي (اعتراض)، و توقيفي (زمهرير) قرار دهد و خود
نظارهگر ذبح فيلمهاي ارزشي و سوءاستفادهي فيلمهاي غيراخلاقي چون
«خوابم مياد» باشد.
اما از سوي ديگر، انتظارات از حوزهي
هنري هم بالا رفته است و از مديريت انقلابي حوزه انتظار ميرود كه به جاي
افرادي چون «جهان بيگلري» و «علم الهدي» در تيم سازمان سينمايي سوره، كار
را به دست افراد متعهدتري كه دل در گروي آرمانهاي انقلاب دارند، بسپارد؛
نه كساني كه در اوج جنگ نرم و در اوج نياز جمهوري اسلامي به سينماي متعهد،
بيتفاوت به اوضاع، حتي يك فيلم هم در سال 90 توليد نكردند و فقط به مشاركت
در توليد «بوسيدن روي ماه» اكتفا نمودند تا اين تصميم مهم، با مديريتي
دلسوز انقلاب به نقطهي عطفي در سينماي ايران تبديل شود.
به نظر ميرسد كه حوزهي هنري راه در
مسير دشواري گذاشته است و قصد برآورده كردن مطالبهاي مهم و حياتي در راه
اصلاح سينماي ايران را دارد؛ چرا كه حوزهي اكران از مناطق هميشه ممنوعهي
جريان روشنفكري در سينماي ايران بوده است. بنابراين مديريت حوزه بايد براي
اصلاح اين مشكل هميشگي سينماي انقلاب، ابتدا به اصلاح برخي از مديران خود
بپردازد تا بهانهگيريهاي سازمان سينمايي و جامعهي صنفي تهيهكنندگان
مبني بر همسو بودن اين نهاد با خانهي سينما هم مرتفع گردد. از اين رو،
جايگزيني برخي افراد در مديريت سازمان سينمايي سوره براي طي صحيح مسير،
ضروري به نظر ميرسد و اگرنه، در آيندهي نزديك ممكن است كه در يافتن مصداق
فيلم غيرارازشي، اشتباهاتي صورت گيرد و فرصت تاريخي سينماي ايران در
بايكوت فيلمهاي ضد ارزشي، هدر رود.