عکس / بچه داری در نشست خبری!

احسنت بر شما. اگر كسي توان تربيت صحيح فرزند را دارد، هرچه بيشتر فرزند داشته باشد باز هم كم است.

من میگویم این شعار و امثال آن را باید بر سر در و دیوارها و بنر های بزرگ و در تمام شهرها تبلیغ نمود
تا پادزهر سمومی باشد که در اعماق ذهن ما مردم ریشه دوانده است

با هزینه ها چیکار کنه؟شعار ندین

تاکورشودهرانکهنتوانددید!

نفست از جای گرم بلند میشه آزاده خانم

سحر خانم يعني واقعا فكر مي‌كنيد الان اين من و شما هستيم كه داريم هزينه‌ها را مي‌پردازيم؟ لطفا كمي در زندگي خود دقت بفرماييد و ببينيد خرج شما چگونه تامين مي‌شود و واقعا اگر قرار بود شما خودتان روزي خودتان را تامين كنيد، الان اوضاعتان چه بود.

كافيست كمي با دقت بيشتر به روال زندگي خود و ديگران نگاه كنيم تا ببينيم با ازدواج و سپس ورود هر بچه، چگونه گام به گام درهاي روزي بيشتر و بيشتر به رويمان باز مي‌شود. فقط خواهشمندم شانس و اتفاق و غيره را كنار بگذاريد.

مشكلات هست. كسي منكر آن نيست، ولي مشكلات جزو لاينفك زندگي دنيوي است. بخش عظيمي از اين مشكلات نيز به دليل اسراف و حرام حلال كردن و حق و ناحق كردن و غيره پديد مي‌آيند، ولي با اين همه روزي سر جاي خود است، فقط بايد دقت كنيم، ببينيم تا باور كنيم.

اینن شعار روهم برای رفع ابهام باید اضافه کنیم که حقیقت محضه:
هر آن کس که دندان دهد نان دهد

مگر پدر و مادر ها و اجداد ما توی خوشی و حتی سلامتی کامل بودن؟ اما از پس زندگی و فرزند پروری بر می اومدن
ارجاعتون میدم به سخن آقای مرتضی امامی

خرج ما با سخت کار کردن پدر پیرمون از طلوع افتاب تا پاسی از شب تامین میشود( از اول ماه رمضون تا امروز که 22 باشه فقط یک شب سر سفره افطار با ما بوده) خودمون هم هم درس میخونیم هم کار میکنیم من منکرش نیستم روزی دست خدا است و بس ولی نمیتونیم صبح تا شب بشینیم تو خونه که خدا روزیمونو میرسونه!!!
توی جامعه مون بیکار زیاد و امار تورم بسیار بالاست و انتظارات بچه ها هم زیاده مثل ما هم از پدر و مادر نمیترسن که جرات نکنن اضافه بر سازمان حرف بزنن!
در ضمن اقا مرتضی وضعیت امروز جامعه اسلامیمون رو نگاه کنید...امروز همون اینده ما دهه شصتی هاست که همیشه اینده رو تو گوشمون خوندن درس خوندیم تلاش کردیم برا امروز و امروز این وضعیت اقتصادی مملکت هست این وضعیت کار و بیکاری توی مملکت هست و همینطور این وضعیت ازدواج جوانهای همین مملکت هست!!! شما انتظار دارید پدر و مادر با چه امیدی و با چه دلخوشی 5 تا بچه داشته باشن؟وقتی خودشون با مدارک دانشگاهی یه کار درست حسابی ندارن؟
الان مسئولین مملکت دارن میبینن سن کشور رو به پیری هست تازه دارن شعار میدن که باید زادوولد بیشتر بشه باید یک زن در 28 سالگی 3 تا یا دقیق یادم نیست 4 تا بچه داشته باشه ولی هنوز هیچ فکری برای فرزندان مادرانی که در 28 سالگی 4 تا بچه داشتن نکردن و امروز اینده همون 4 تا بچه مادر 28 ساله هست!!!!
شما هر قدر توضیح بدین من یکی که قانع نمیشم چون هیچ سودی از جوونیه خودمون ندیدم انتظاری هم نیست ما دهه شصتی هارو بخاطر کوپن زیاد به دنیا اوردن همین هم میشه اینده مون دیگه!!!

سركار خانم سحر، مادر بزرگ مادري بنده خدا بيامرز تعريف مي‌كرد خانواده متمولي داشتند. ايشان مي‌گفت آن زمان، وقتي گوسفند ذبح مي‌كردند، پوست آن را به صورت مشك در مي‌آورند و در آن روغن حيواني كر‌مانشاهي پر مي‌كردند و به مرور مصرف مي‌كردند.

مادربزرگم مي‌گفت: يك روز روغن فروش از كوچه ما مي‌گذشت و پدرم به او گفت مشك را پر از روغن كند. مشك پر شد و پدرم پرسيد چقدر بايد بپردازد. روغن فروش گفت: ٥ تومان. پدرم محكم پشت دست خود زد و گفت: "ديگه مگه با اين قيمت‌ها مي‌شه زندگي كرد!".

صحبت مشكلات اقتصادي مال امروز و ديروز و يكسال پيش و ده سال پيش و ١٠٠ سال پيش نيست. قدمتي به اندازه طول عمر بشر دارد، چون قانون الهي است كه در اين دنيا بايد جان كند تا روزي به دست آيد. لطفا از مادربزگ‌ها و پدربزرگ‌ها بپرسيد تا ببينيد اين قصه عجب سر درازي دارد. اتفاقا الان خداوكيلي اكثر غريب به اتفاق مردم مشكل شكم ندارند. غر مي‌زنند و واقعا ناشكرند، اما اگر گران است، هست. بپرسيد زماني كه كسي نان نمي‌توانست بخرد!.

مشكل اصلي اسراف و تجمل‌گرايي و توقعات زياد و غيره است كه احساس رضايت مردم را پايين آورده است و اين هيچ ربطي به تعداد فرزند ندارد. مشكل اين است كه تلويزيون‌مان اگر LED نباشد نمي‌شود. مشكل اين است كه بايد مبل فلان داشته باشيم و پرده بهمان و فرش بيسار و غيره و غيره. آنچه به روزي ما گره مي‌زند، فرزند و عبالوار بودن نيست، گناهان ماست و هزار عامل ديگر. مطمئن باشيد اگر پدر بزرگوارتان دختري چون شما نداشت، مشكلاتش خيلي بيشتر از الان بود و وجود شماست كه روزيش را دو برابر كرده است.

فرموديد بيكاري هست. انصافا بيكاري هست يا تن به كار دادن نيست؟! چطور براي افغاني كار هست، براي ايراني نيست؟

طرف رفته است و با آويزان شدن به هزار و يك استاد، تكه كاغذي به نام مدرك، بي‌هيچ سواد درست و حسابي و هيچ تخصصي كه به درد زندگيش بخورد گرفته است و توقع دارد بشود رئيس فلان ارگان دولتي و در روز بيش از يك امضا هم نكند كه خداي نكرده انگشت مباركش خسته نشود، بعد مي‌گويد كار نيست. بله از اين كارها نيست! چون اگر هم باشد هر رئيسي در بستگان درجه اول خود چندين نفر را براي گماشتن به آن دارد و مگر چقدر از اين كارها هست كه به من و شما برسد؟.

اگر كسي جسم سالم داشته باشد و بخواهد كار كند، كار هست. مگر توان جسمي نداشته باشد كه در آن صورت حق با شما و دولت موظف است زندگي او را تامين كند.

ما صرفا موظف به تلاش هستيم، نه كسب روزي. شما را به خدا دقت كنيد و ببينيد براي آنها كه اهل كار هستند چگونه درهاي روزي به محض ازدواج و بچه‌دار شدن باز مي‌شود. شك ندارم پس از مدتي به يقين مي‌رسيد كه تعداد فرزند كوچكترين نقشي در بدبختي و فقر خانواده ندارد كه هيچ، بلكه كاملا برعكس است و باعث رونق و شكوفايي زندگي نيز مي‌گردد.

برادرزاده خود بنده با وجود داشتن مدرك دانشگاهي، وارد كاري آزاد شد كه كارفرماي نامردش از همه نظر به او ظلم هم مي‌كرد. ولي به خاطر بيكار نبودن، از آن كار دست نكشيد تا اين كه همين چند ماه پيش ازدواج كرد. به محض ازدواج كردن، فردي سر راهش قرار گرفت كه به واسطه او، از آن كار قبلي خارج و جذب كار ديگري با درآمد بيشتر و شرايط فوق‌العاده بهتري گرديد. حال بگذاريد اولين بچه‌اش به دنيا بياد. بنده شك ندارم اتفاق ديگري خواهد افتاد و روزيش باز هم بيشتر خواهد شد.

حيف كه فرموديد هرچه بگويم قانع نخواهيد شد، وگرنه براي سطر سطر پيامتان يك كتاب حرف مي‌زدم :D

توصيه مي‌كنم شما بزرگوار حتما وصيت‌نامه حضرت علي ﴿عليه السام﴾ به امام حسن ﴿عليه السلام﴾ را مرور بفرماييد ﴿فكر كنم نامه ٥٠ نهج‌البلاغه باشد﴾. پر از درس زندگي است. در جايي از آن مي‌خوانيم:

در تلاش معاش اعتدال داشته باش و داره درآمد و دارايي را محدود كن. چنين نيست كه هر پر تلاشي به روزي رسد و هر قناعت پيشه‌اي مخروم بماند.

نه جناب. خبرنگاران به هر بدبختي بود كادويشان را گرفتن و ربطي به آمدن و نيامدن ندارد. وضع اكثر مردم هم انصافا خراب نيست، وضع قانع بودن و احساس رضايت مردم خراب است.